Gehaaste voetstappen weergalmde door de grotten van Mt Moon heen. Een Pikachu rende gehaast achter een Vulpix aan die even verderop zich haast doodgeschrokken was van een Zubat die onverwachts was opgevlogen. Mark volgde haastig zijn Pokémon wat met moeite ging omdat de drie al ruim twintig minuten achter elkaar aanrende en de gewonde arm van de jongen belemmerde hem om de twee rennend bij te houden. De jongen kwam uiteindelijk slippend tot stilstand en leunde zwaar ademend tegen een rotswand aan en zette zijn hand in zijn zij, om zijn ademhaling op gang te krijgen. De steken in zijn zij verdwenen algauw. Nu was het de vraag of hij Toby en Zoey nog in kon halen.. waarschijnlijk waren ze te ver doorgerend. “Nee Mark, geen tijd om conclusies te trekken,” sprak hij zichzelf moed in. Snel vervolgde hij zijn weg om zijn twee Pokémon te volgen, al wist hij niet zo goed waar ze heen waren gerend en aangezien het aardig donker was, kon hij geen schaduwen ontdekken van een Vulpix of een Pikachu.
Door het donker kon hij ook niet echt zien waar hij heen ging, “Zoey! Toby!” riep de jongen keer op keer. Mark rende door. Blindelings over het smalle pad heen. Hij raakte lichtelijk in paniek meer om het feit dat de Pokémon helemaal alleen hier in deze grot waren en Zoey… Zoey was zo bang voor vreemdelingen dat Mark zich meer zorgen maakte om de Vulpix in kwestie dan om Toby. De Pikachu was een dappere Pokémon maar hij zou er een hele kluif aan hebben om Zoey kalm te krijgen. Arme Toby.. en arme Zoey. Opeens vanuit het niets struikelde Mark over een losliggende steen en knalde met een harde klap op de stenen vloer. De tranen sprongen in zijn ogen meer van de pijn die opeens door zijn arm heen schoot maar door de klap vloog de Pokéball van Flynn open. “Squirtle?” Het blauwe wezentje keek hem even bezorgd aan maar Mark reageerde niet. De Squirtle keek om zich heen.. Zoey en Toby waren nergens te bekennen alleen leek het er niet op dat Mark hem opzettelijk uit zijn Pokéball had gehaald. Flynn tikte de jongen op zijn schouder, “Squirtle, squir.” De jongen kwam overeind en keek met een treurige blik weg, voor zover Flynn het kon zien dan. Wat was er gebeurt?


“Zoey stop, we raken Mark op deze manier kwijt!” riep Toby al rennend, hij was behoorlijk geïrriteerd. Zoey stelde zich nu ontzettend aan! Het was verdorie een domme Zubat, wie is daar nu bang voor? Juist, Zoey dus. Als de Pikachu zich niet zo verantwoordelijk had gevoeld had hij haar echt laten stikken, het kon hem nu weinig schelen dat ze zo bang was maar dit ging gewoon te ver. Mark was nu praktisch in zijn eentje, buiten een ongehoorzame Squirtle die niks om de jongen gaf, dit maakte Toby heel erg ongerust alleen al aan het idee. Zoey was vanuit het niets gestopt waardoor Toby slippend tot stilstand moest komen en tegen een rotswand aan knalde.. Auw, dat deed behoorlijk zeer! Die vuile..! De Pikachu wreef nijdig over zijn neus heen waar nu een pijnlijke schaafwond op zat, “Waarom deed je dat!” snauwde Toby kwaad terwijl de Vulpix zich omdraaide… Toby kon zien dat ze tranen in haar ogen had. Hierdoor kalmeerde hij en keek haar aan, “Wat is er?” vroeg Toby toen ongerust zodat de Vulpix zich omdraaide waardoor Toby haar beter kon verstaan, “Mark..” begon ze trillend. De Pikachu kon niet ontkennen dat ze niets om de jongen gaf maar ook hij was bezorgd om de jongen, wie weet wat hem kon overkomen? Toby krabde over zijn hoofd, “We vinden hem wel en anders vind hij ons wel. Ik weet het haast wel honderd procent zeker, “ sprak de Pikachu toen een stuk vriendelijker.. ook al was hijzelf daar niet zo zeker van.


OOC: Faith en Mark.

Let op de komma's! +2!

Ze voelde hoe de lucht vooruit werd gestuwd door de snelheid van de pokémon die langs haar benen door de opening in de rotswand schoot. Het duurde enkele seconde voor ze zich besefte dat de gele flits haar eigen Pikachu was geweest. Meteen zette ze haar voeten tegen de grond af, om ook door de opening in de berg te schieten in de hoop nog een glimp van de Pikachu op te vangen. Het enige probleem was dat het meteen na de binnenkomst al aardedonker was in het gangenstelsel en hierbij kwam dat ze nu niet een pokémon had die een langdurig licht in door de gangen kon laten schijnen. ‘Flake.’ Haar stem klonk hol en leek te weergalmen tegen de wanden. ‘Pika. Pikapi.’ Het geluid van de Pikachu klonk vrij weg en kort kneep ze haar ogen dicht. ‘Blijf praten, misschien vind ik je, anders moet je mij zoeken. Oké?’ ‘Pika.’ Ze draaide haar hoofd resoluut naar de kant waar het geluid vandaan was gekomen en liep op de tast naar die richting. ‘Pika.’ Kalm opende ze haar ogen weer, terwijl ze haar pas versnelde. Haar vingers gleden ondertussen naar de tas om haar schouder waar ze de pokéball van Royal uithaalde. ‘Royal. Nu!’ Hierop straalde een rode flits uit de bal op de grond en kwam de statige Ninetales tevoorschijn. ‘Royal doe je Ember.’ Sintels verspreidden zich door de smalle gang en gaven haar kort een beeld van de gang. ‘Pikapi.’ ‘Royal, waar komt het vandaan?’ Wanhopig keek ze naar de Ninetales, die meteen zijn lichtgele snuit naar rechts wees. ‘Ember, nogmaals.’

Met snelle passen liep ze door de smalle gangen, om uiteindelijk bij een grotere gang uit te komen. ‘Royal, Ember.’ Opnieuw verspreidden de sintels zich door de gang en kort zag ze de gezichten van twee pokémon oplichten. ‘Flake?’ Een zacht geluid ver weg. Het roodharige meisje trok haar wenkbrauwen op, waarna ze de gifgroene rugzak van haar rug trok. Ze moest iets hebben om haarzelf bij te lichten. Ze slaakte een opgeluchte toen ze een smal houtje onder haar spullen vandaan wist te vissen en vroeg Royal deze aan te steken. Eenmaal voorzien van een kleine lichtbron keek ze naar de Ninetales, die vragend zijn kop naar haar kantelde. ‘Ga opzoek naar Flake. Ik zal hier blijven.’ Kalm knikte hij, waarna hij in één van de gangen verdween.

Ik zie een paar grammaticale fouten. Lees je post anders nog even door voor je hem plaatst. +1

De Pikachu spitste alert zijn oren toen hij een stem hoorde, even dacht Toby dat het Mark was maar de opgeluchte glimlach verdween toen hij de geur niet herkende. Zoey had hem vragend aangekeken, “Wat is er?” vroeg de Vulpix met een angstige ondertoon in haar stem. Toby negeerde die vraag en probeerde te verstaan wat ze aan het zeggen was.. het was een meisjesstem die had geklonken, dus dat kon onmogelijk Mark zijn. ‘Ga opzoek naar Flake. Ik zal hier blijven.’ Waar had dat meisje het over? Was ze misschien ook haar Pokémon kwijt.. En had ze die Flake genoemd? De Pikachu voelde er echter niks voor om zijn schuilplaats prijs te geven, wat als ze nou slechte bedoelingen had? Maar iets in hem zei dat ze hem en Zoey kon helpen om Mark terug te vinden. Toby schudde zijn hoofd en gooide die gedachte aan de kant, “Zoey, kom mee.” En deed een poging om de Vulpix mee te trekken, maar die bleef stokstijf staan en keek hem wat vastbesloten aan,” Toby wacht, misschien kan zij ons wel helpen. Je weet maar nooit,” zei Zoey aarzelend maar de Pikachu kon voelen dat ze dit echt meende, maar toch vertrouwde hij het niet volledig. “Oké best! Maar als ze je meeneemt is het niet mijn probleem!” snauwde Toby lichtelijk geïrriteerd waardoor de Vulpix een liefdevol kopje tegen zijn rode wangetje aanduwde, Toby voelde op dat moment dat hij knalrood werd. Zoey liep toen langs hem af en rende half naar het meisje toe, terwijl Toby haar met een nukkig gezicht volgde. Maar toen verscheen er een brede grijns op zijn gezicht… Als Zoey eens zou weten dat mensen geen Pokémon taal konden verstaan. Toby begon grinnikend sneller te lopen en stopte toen Zoey bijna op een afstandje voor het meisje stond,” Uhm.. hey!” begon de Vulpix aarzelend maar het zou voor het meisje meer als, ‘Vulpix, vul,’ klinken.

Mark en Flynn liepen zwijgend naast elkaar, ze hadden geen woord gesproken met elkaar toen ze verder waren gaan zoeken. De jongen had besloten om met Flynn verder te gaan zoeken, omdat dit nog altijd een grot was waar wilde Pokémon hem aanvielen als het moest. Nu scheen er een klein fel licht door de donkere gangen heen, dat afkomstig was van de zaklantaarn van Mark. Tot hij een soort van gerommel onder zijn voeten voelde, stopte hij met lopen. “Flynn!” siste Mark waarschuwend en de Squirtle kwam dichter bij zijn trainer staan, terwijl hij fel naar de grond keek.
“GEODUDE!” Mark deinsde wat achter uit en scheen zijn zaklamp op het wezen, dat was verschenen vanonder de grond, het was een soort rotsachtig schepsel met twee armen en het keek behoorlijk kwaad uit zijn ogen naar de jongen, waar hij voor zweefde. “Squirtle! Squir!” Flynn liep met een felle blik op de Geodude richtte, Mark keek met een ongelofelijke blik naar zijn Squirtle die beschermend voor hem was gaan staan, “Flynn, is sterk in het voordeel.. huh?” De jongen zette een grijns op… dit kon nog leuk worden.“ Oké Flynn! Dit word je allereerste gevecht tegen een wilde Pokémon,” zei Mark met hernieuwde energie, “Squirtle!” Het blauwe wezentje balde zijn poten tot vuisten en wachtte op een bevel van Mark, ”Laten we met een Bubble aanval beginnen!” riep Mark die zijn hand naar voren gooide en naar voren wees met zijn wijsvinger, Flynn deed wat hem werd opgedragen en haalde diep adem waarnaar hij een zee van bellen op de Geodude af stuurde, maar die helaas zijn doel mistte. De Geodude stormde nu letterlijk op Flynn af, die dat echter niet had verwacht en volop werd geraakt en vervolgens tegen de rotswand aan stuiterde, “Flynn!” klonk het galmend door de grot..

OOC: Sorry, dat je zolang moest wachten!-

Aww, heeft Mark een toekomstig stelletje in zijn team? +2!

Niet laten zien dat je bang bent, Flake. Je red het wel. Zo dreunden de gedachten van de Pikachu, terwijl haar donkere ogen ondanks haar voornemens angstig door de duisternis schoten. Ze spitste haar oren op enig geluid en bij het horen van zachte voetstappen sprong ze omhoog, waardoor ze tegen de wand achter haar knalde en vervolgens voorover tegen de harde grond smakte. Ze kreunde, maar toen ze een zacht gegrinnik hoorde, schoot haar kop omhoog en gromde ze gemaakt zelfverzekerd naar de duisternis. ‘I-Ik ben niet bang.’ Ze merkte hoe ze angstig stotterde terwijl ze dit zei en sloeg haar gele pootje tegen haar voorhoofd. ‘Tuurlijk Flake. Je bent een held.’ klonk opeens een bekende stem door de duisternis en toen hij weer grinnikte besefte ze zich dat hij het al die tijd al was geweest. Ze richtte haar blik kwaad naar het geluid en gromde, ditmaal met meer zekerheid. ‘Je had wel kunnen zeggen dat jij het was.’ snauwde ze geïrriteerd, waarna ze op hem afstapte en met haar pootjes in zijn vacht klauwde. Ze hees zich op zijn rug en slaakte een zucht. ‘Dat was lang niet zo leuk geweest.’ antwoordde hij en ze sloeg haar pootje tegen zijn kop. ‘Ja, ja. Pestkop.’ Ze pakte zijn vacht beter vast en voelde hoe hij al grinnikend in beweging kwam.

Ze klemde het houtje tussen haar tanden om in de tas verder te zoeken naar iets dat langer licht gaf dan de lucifer, maar tegen de tijd dat ze iets gevonden dacht te hebben, brandde de vlam gevaarlijk dicht bij haar lippen, waardoor ze deze verschrikt tussen haar tanden liet vallen. Ze zag de vlam tegen de grond doven en slaakte een zucht, terwijl ze toch hetgeen wat ze gevonden had naar boven haalde. Ze ritste haar rugzak weer dicht, waarna ze opstond en een schakelaar op het voorwerp probeerde te vinden. Ze glimlachte toen ze ook daadwerkelijk een schakelaar vond en de zaklamp een zwak schijnsel door de gang wierp toen ze de schakelaar omhoog schoof. Ze richtte het schijnsel op de pokémon die ze eerder had gezien en ze zag de kastanjebruine kop van een Vulpix oplichten, gevolgd door een nukkig kijkende Pikachu. Ze knielde voor de Vulpix, die inmiddels voor haar stond en glimlachte, al betrok haar gezicht weer toen het enige wat ze hoorde een zacht ‘Vulpix, vul,’ was. Ze kon het niet verstaan, simpelweg omdat ze zelf geen pokémon was, waardoor ze licht haar hoofd schudde. ‘Sorry, ik ben niet helemaal thuis in het pokémon-taaltje, maar jullie zijn verdwaald is het niet?’ Ze glimlachte, maar draaide zich om toen ze achter zich zachte voetstappen hoorde.
Haar licht verlichtte haar Ninetales en op zijn rug droeg hij Flake mee, die zodra hij stilstond van zijn rug sprong en met een eigenwijs gezicht naar haar meester keek. ‘Flake!’ riep ze opgelucht, waarna ze de Pikachu omhelsde, die al snel haar pootjes tegen haar gezicht zette en zich weer uit haar greep wurmde. Ze keek verwonderd naar de andere twee pokémon, waarna ze haar weer vragend aankeek, alsof ze wilde zeggen ‘Wie zijn dat en wat doen ze hier?’.

OOC: Sorry, dat het zolang duurde.

+2

‘Sorry, ik ben niet helemaal thuis in het pokémon-taaltje, maar jullie zijn verdwaald is het niet?’ had het meisje gezegd waarna Zoey haar oren verdrietig liet zakken en knikte als antwoord. Toby begon op dat moment breed te grijnzen, hoe stom het er ook uit moest zien en hij het niet toe wilde geven, had hij toch wel medelijden met Zoey. maar opdat ging een akelig gevoel over zijn lijf heen toen hij een lichte trilling voelde in de grond, wat duidde op een Steen Pokémon die zich een weg baande door de grond. “Mark?” Toby begon langzaam te ijsberen terwijl hij nerveus om zich heen begon te kijken. Hierdoor had hij niet de andere Pikachu en Ninetales ontdekt die waarschijnlijk van het meisje waren en had ook niet verstaan wat het meisje had gezegd tegen hun, wat hem nu bezig hield was zijn eigen trainer, dus het kon hem niet schelen, Mark was nu veel belangrijker. “Zoey, als je goed luistert… hoor je een gevecht,” mompelde Toby, “En het komt uit dit gat” voegde de Pikachu eraan toe en wees naar het donkere gedeelte waar ze net uitkwamen. Zoey draaide zich op dat moment om en keek hem vertwijfeld aan maar toen ze de bezorgdheid in zijn ogen zag, ook al was het pikkedonker, wilde ze het liefst zeggen hoe schattig hij er nu uit zag, maar zei het niet. “Toby, ga jij dan maar alvast vooruit,” zei de Vulpix uiteindelijk na een korte stilte, maar Toby schudde zijn hoofd, “We gaan of met z’n allen of helemaal niet. Ik ben verantwoordelijk voor jou, dus ik laat je hier niet achter,” zei Toby uiteindelijk, daarmee doelde hij op het feit dat het onbekende meisje, misschien ook verdwaald was hier in deze grot en Mark was nu dus hun enige hoop om hier uit te komen, mits hij niet gewond was of erger.. Daar moest hij niet aandenken, ook al liepen zijn zwarte oogjes al vol bij die gedachte, zo bezorgd was hij van zijn leven nog nooit geweest over de jongen, want het was nu zijn taak om Zoey ongeschonden bij Mark te krijgen.
“..Ehh, als jullie ook verdwaald zijn.. laten we dan mijn vriend volgen.” Ondertussen was Zoey weer naar het meisje toegelopen en probeerde duidelijk te maken dat ze Toby moesten volgen maar wat de trainster meer zou verstaan als, ‘Vulpix, vuuuul, pix.’ Toby wachtte maar gewoon af, wie weet of ze dat gebrabbel van Zoey wel begreep en hem volgde, zolang ze maar opschoten de tijd begon te dringen!


Mark keek met een zuur gezicht naar de Squirtle die moeizaam overeind kwam, alsof hij wou zeggen dat er met hem niet te sollen viel. Dit stelde de jongen gerust en balde zijn hand breed grijnzend tot een vuist, “Dit keer word het menens!” gromde Mark terwijl hij een stap in de richting van Flynn deed. De Squirtle grijnsde,” Flynn, probeer de Rollout en Tackle zo goed als je kunt te ontwijken en hem te raken met je Water Gun!” zei Mark met een grijns maar die verdween toen hij er achter kwam dat Flynn met Water Gun niet zo goed kon richten op wilde Pokémon, behalve als het Mark of de voetbal betrof, dan raakte hij hem precies in de roos. Flynn deed meteen wat Mark hem op had gedragen maar wist niet hoe hij die aanvallen moest ontwijken, toen de Geodude direct in de aanval ging, het leek er eerst op alsof de Geodude een Rollout aanval uitvoerde maar toen de Geodude om hoog ‘vloog’ leek dat meer op een Tackle. “Ontwijk, door je Water Gun tegen de grond te spuiten!” Flynn keek op toen hij de stem van zijn trainer hoorde en meteen uitvoerde wat Mark hem opdroeg, snel spoot hij Water Gun tegen de grond aan, gelijk toen hij zich boven de Geodude bevond grijnsde Flynn gemeen waarna hij diep adem haalde en een zee van bellen op de Geodude af spoot… alleen leek dat niet op een gewone Bubble aanval… ach wat zou het? Als dit net genoeg was om de Geodude te verzwakken, maakten ze nu een grote kans om te winnen en dan had Flynn zijn allereerste gevecht achter de rug, maar tijd om het op te zoeken was er niet, Flynn had hem nu nodig!

+2