‘Gastly, probeer je Night Shade opnieuw!’ zei Kayne kalm. Hoewel Gastly echt zijn best deed om de aanval onder controle te krijgen, lukte het toch nog altijd niet helemaal. Kayne vroeg zich af of het wel mogelijk was dat Gastly de aanval kon. Misschien was hij iets te vroeg bezig. In elk geval, hij wilde dat de Gastyl een sterkere aanval aan zou leren, dus hij vond het een goed idee om te beginnen met Night Shade. Alleen, de Gastly had het heel moeilijk om het te leren, ondanks dat hij het level toch wel bereikt moest hebben dat hij het kon. Daarin merkte Kayne ook wel het verschil op met zijn Dratini, die alleen Wrap, Thunder Wave en een soort van Tackle kon. Gastly was veel meer gevorderd in aanvallen, waarschijnlijk ook omdat hij in de toren vaak tegen andere Pokémon had moeten vechten om zijn eigen territorium te beschermen. Bovendien, toen Kayne klein was had hij ook veel met de Gastly geoefend, maar dan op Lick. ‘We hebben ook niet echt een tegenstander waarop we het kunnen uitproberen,’ mompelde Kayne. Plotseling kreeg hij een idee en ging voor Gastly staan. ‘Gastly, oefen je aanval maar op mij,’ zei hij kalm. Gastly keek hem echter aan alsof hij gek geworden was. Zijn aanval oefenen op zijn eigen trainer? Was dat wel iets wat hij zou moeten doen? Hij wist het niet zeker. Dratini liet ook zijn verontwaardiging blijken door wild tegen Kaynes woorden in te gaan. ‘Anders leert hij het nooit,’ zei Kayne kalm. ‘En de Gym is hier niet ver vandaan.’ Dat leek te helpen. ‘Gastly, Night Shade!’ zei Kayne weer kalm. De Gastly richtte zich volledig naar hem toe en concentreerde zich. Even meende Kayne een luchtspiegeling te zien en pijn te voelen, maar dit was slechts maar heel even.

Kaynes hoofd bonkte even, waarna hij zijn gezicht weer naar Gastly richtte. ‘Je had hem wel,’ zei hij kalm, maar tevreden. Gastly liet zich uitgeput een beetje naar de grond zakken. ‘Dratini, keer terug.’ Het had geen zin om zijn Pokémon in het vervelende, lange gras te laten kruipen. Dratini raakte er alleen maar moe van, wat ook niet handig was als hij een andere Trainer zou tegenkomen. De Dratini verdween met een rode flits weer terug in zijn Poké Ball en Gastly kwam bij zijn schouder hangen. Nog voordat Gastly hem een Lick kon geven, keerde Kayne ook hem terug in zijn Poké Ball. Hij grinnikte even. Dat zou Gastly vast niet leuk vinden, maar hij had even geen zin om verstijfd te zijn en niks te doen. Hij keek naar het bos rond zich heen en zuchtte even. Hij hoopte dat hij in elk geval een goede Pokémon zou vinden hier. Hij had besloten om wat meer Pokémon te gaan vangen, maar hij wist niet waar hij moest beginnen. Hij schrok op van een geluid rond hem heen, maar hield zijn blik weer kalm toen hij merkte dat het een Weedle was. Hij stak zijn handen in zijn zakken en begon toen maar te lopen. Ergens moest er dan ook wel een einde komen aan dit bos, maar hij had alleen geen idee waar dat zou zijn. Nou ja, hij zou zelf wel zien. Hij zuchtte even, wreef door zijn bos blauwe haren en zette zijn tocht voort, maar stopte opnieuw. Deze keer hoorde hij weer een geluid, maar deze keer niet afkomstig van een Pokémon. Hij wist niet waarom hij dat gevoel had, maar hij dacht dat er iemand hier was. Hij draaide zich een beetje, was stil en wachtte rustig af op wat er komen zou.