•Iria•
Toen ze iets hoorde uit de donkere tunnel keek ze instinctief naar het geluid. het waren Arya's Pokémon, maar van Arya zelf was geen spoor. Van Ignis ook niet. De Eevee verschoot en schoot onder haar rug, wat even voor een pijnscheut zorgde, maar toen het bewegen ophield en ze gewend werd aan de kleine bubbel, trok het langzaam weg. De Meoth had iets wat op een zaklamp leek in zijn poot en leek niet erg blij te zijn. Ze zag hoe er een gesprek ontstond tussen de Pokémon, maar ze was teveel bezig met de Eevee om het volledig te volgen. "Hé, wees niet bang," Ze boog naar voren en voelde hoe haar vel samentrok en even pijn deed. Ze zag hoe de bruine pak vacht terug naar haar schoot liep, waar ze terug ging gaan liggen. Iria keek er tevreden naar en leunde daarna terug tegen de wand. Ze voelde haar zo lui, hier zitten en niks doen...

•Sky•
Hij zag hoe schaduwen silhouten werden en die silhouten werden Pokémon. Zephir, Oz en Ona stapten uit de duisternis van de grot. "Kan die niet helpen zoeken?" zei de Meoth opeens na een blik op de Eevee geworpen te hebben. Zephir wees naar hem en hij fronste even. "Hij heeft scherpe ogen en in de bredere gangen kun je best vliegen." Hij keek naar Oz. "En anders kan hij altijd nog op jouw hoofd meeliften," Oz bleef stil. Sky keek van de kat naar de Diglett en terug. "Ik ben niet gemaakt om onder te grond te zitten en mijn zichtis al helemaal geen voordeel want in de duisternis zie ik evenveel als jouw, Zephir," zei Sky. "Ik weet niet of het zoveel uitmaakt of hij er wel of niet bij is. We kunnen met één zaklamp toch niet verspreiden. Nou ja, ik zou nog een andere kant op kunnen gaan. Zal ik dat doen?" zei de Diglett. "Nee, dat zou ik niet doen, jij weet namelijk de weg in deze duistere gangen, het zou verstandiger zijn om bijeen te blijven en te wachten op Arya voordat we verdere beslissingen nemen," "Mij best," De Pidgeotto keek met priemende ogen naar de Meoth. "Ik zei; We blijven hier," Er moest toch iemand zijn die een beetje verstand en wat verder dacht dan nu. "Zie je de gevolgen er dan niet van in? Eén Pokémon is al verloren, we willen er geen tweede bij,"

•Ignis•
Ze voelde hoe boos Arya was, maar haar angst belette het. "Ignis, breng me naar de uitgang," commandeerde ze. De Charmander stopte, draaide haar om en keek met haar blauwe ogen naar Arya, waarna ze begon te grijnzen. Ze schudde haar hoofd en wees naar boven. Het waren de eerder beschreven Zubat die daarnet door het grottenstelsel hadden gevlogen. Ze ontkruiste haar armpjes en even gloeiden haar nagels blauw op, Dragon Claw. Ze sloeg naar voren, miste Arya -Wat ook haar bedoeling was- en deed Scary Face op het meisje, waarna ze Smokescreen deed en ervandoor ging.

ZEPHIR ~ "Ik ben niet gemaakt om onder te grond te zitten en mijn zicht is al helemaal geen voordeel want in de duisternis zie ik evenveel als jij, Zephir," zei Sky. Zephir haalde zijn schouders op. Oz stelde voor om op te splitsen, maar daar was Sky het ook al niet mee eens. "Nee, dat zou ik niet doen, jij weet namelijk de weg in deze duistere gangen, het zou verstandiger zijn om bijeen te blijven en te wachten op Arya voordat we verdere beslissingen nemen," zei de vogelpokémon. Zephir zelf stemde wel toe met Oz' voorstel, maar dat leverde hem een priemende blik van de Pidgeotto op. "Ik zei; We blijven hier," zei hij streng. "En sinds wanneer heb jij hier de leiding?" vroeg Zephir uitdagend, maar toen haalde hij zijn schouders op. "Ach, mij best, ik blijf wel hier." "Zie je de gevolgen er dan niet van in? Eén Pokémon is al verloren, we willen er geen tweede bij," vervolgde Sky nog. "Ja ja, ik stemde toch al toe?" Met een plofje liet hij zich op de grond vallen en inspecteerde zijn nagels. Hij kraste met ze over de stenen wand om ze te scherpen.

ARYA ~ Ignis keek naar haar op en grijnsde onheilspellend. Ze schudde haar hoofd, haalde haar armen van elkaar en wees naar het plafond, waar nog een paar Zubat aan hingen. Arya was echter zo bang voor de pokémon, zolang er maar licht was en ze gewoon rustig bleven hangen. Ze keek weer naar Ignis, die nog steeds een blik in haar ogen had die niet veel goeds betekende. De Charmander haalde haar pootjes van elkaar en haar klauwen gloeiden blauw op. Oei. Arya bleef nog even staan. Ze kon zich eigenlijk moeilijk voorstellen dat Ignis echt ging doen wat ze leek te gaan doen. Toen haalde Ignis uit met haar klauw. "Ignis!" riep Arya. Nou ja, riep, haar stem sloeg over, waardoor het eerder krijsen dan roepen werd. Toen verscheen er een enorme grijns op Ignis' gezicht, zich losmaakte van haar kop en paars gloeiend in de lucht bleef hangen. Twee kwaadaardige paarse ogen staarden Arya aan. Ze verstijfde. Opeens was de grot gevuld met rook en het geluid van rennende voetstappen. Arya gilde en het geluid weergalmde door het grottenstelsel.

ZEPHIR ~ Zephir spitste zijn oren, meteen alert. Zijn aandacht verschoof meteen van zijn nagels naar de omgeving. Hij zag dat Oz ook om zich heen keek, maar Ona leek niks gemerkt te hebben. Zephir wierp een korte blik op de Eevee. Met haar goede oren moest zijn het ook wel gehoord hebben. Of Iria het ook opgemerkt had, daar was hij minder zeker van. Mensen hadden nou niet de allerbeste zintuigen...
Oz keek hem aan. "Arya," zei hij zacht. Zephir dacht hetzelfde, al hield hij wel de mogelijkheid open dat het iemand anders was, of misschien zelfs een pokémon. Het geluid was zo zwak en vervormd door al die grotten. Oz leek gespannen en tuurde de grot in, alsof hij Arya daar zou zien. Zephir was minder bezorgd. Hij wist hoe overdreven mensen soms op kleine dingen reageerden. "Ze zal wel geschrokken zijn van een Zubat, ofzo," zei hij. Oz reageerde niet en bleef ingespannen de duisternis in turen. "We moeten haar zoeken," zei de Diglett. Zephir zuchtte. "Ze red zich best. Ze heeft Ignis daar toch ook?" "Ze heeft hulp nodig." "Hé, had je me gehoord? Ze is een kind, een meisje bovendien. Er was vast, weet ik veel, een schaduw ofzo, of een héle enge Zubat." Oz antwoordde niet, maar gleed zonder iets te zeggen de grot in. Ona, die nu pas leek op te merken dat er iets aan de hand was, keek Zephir vragend aan. Hij wuifde haar blik weg. "Er is niks," zei hij. Hij had dus mooi geen zin om een kind dat hoogstwaarschijnlijk nergens van gered hoefde te worden te redden. Deze hele dag was nutteloos: pokémon zoeken die hier sowieso niet waren, mensen helpen die geen hulp nodig hadden. Hij rolde met zijn ogen en ging weer tegen de rotswand aanzitten, zijn nagels bestuderend.

•Sky•
Zijn blik kruiste die van de Meoth "Ja ja, ik stemde toch al toe?" Sky zijn ogen vernauwden en hij snoof onzeker. Het zou inderdaad beter zijn als hij de leiding over de reding had gehad en niet Arya. Want zo leek het toch. Zijn ogen vloeg naar de Eevee. Zij keek hem recht aan. Maar er zaten geen woorden in haar blik, alleen... Een koude stilte van blikken. Hij slikte, een beetje overdondert door de kracht van de zwarte ogen, maar bleef sterk op zijn poten staan. Toen opende de Eevee voor het eerst haar mond; "Je bent bang niet waar?" zei ze op een fluwelen toon. Hij slikte weer en had niet echt door dat hij begon te trillen. "Ik kan het zien," vervolgde ze. Hij sloot zijn ogen en begon met zijn kopje te schudden. "Ookal zie je er sterk uit, je bent niet zo stoer als het met haar temaken heeft," Hij begon met zijn vleugels te flapperen in de hoop het weg te halen. "Hoeveel weet je over ons?" wierp hij terug. "Genoeg," zei ze wel meteen. Hij keek op en zag een verleidelijke grijns om haar lippen. "Eigenlijk weet ik alles," glimlachtte ze. Hij sperde zijn ogen open. Hoe lang had die Eevee hen gevolgd? En hoe kon hij dat niet gemerkt hebben? Iria was al die tijd al in gevaar? Hij gromde en schoot naar voren, nog sneller dan ooit te voren greep hij de Eevee bij de keel en gooide hij haar op om haar vervolgens in het plafond te tackelen. Hij voelde hoe alle lucht uit haar longen werd geduwd. Hij vloog naar achter en zag hoe de Eevee met een doffe klap op de grond kwam. Hij hijgde, meer van angst en woede dan van uitputting en keek met tranen toe hoe Iria naar de Pokémon toe rende, of toch wat haar toestand toelatte. Hij slikte opnieuw haalde diep adem en zag dat de Eevee haar ogen had geopend. Maar toen onderbrak een schreeuw het gesprek.

Hij keek op, het klonk vaagjes en ver. Maar toch was het menselijk. Hij dacht geen seconde na en stoof weg. Hij zakte naar de grond van de grot draaide om en keerde terug naar de groep. De Meoth had toch een zaklamp? Hij keek met zijn ogen rond en spotte al snel de lamp naast de Meoth. Hij dacht niet echt na, dook ernaar toe en greep het vast, waarna hij rechtsomkeer maakte en in de duisternis verdween. In de donkere gangen knipte hij de lamp aan en vloog hij zo laag mogelijk langs de grond. Hij voelde zich niet goed hier, hij hoorde in de lucht, the sky... Vandaar zijn naam. Hij zuchtte en blaasde alle stres weg waarna zijn blik op serieus vloog en naar de bron van de schreeuw zochten. Zig-zagend door de gangen heen bekeek hij alles goed. Hij hd wel degelijk gelogen tegen de Meoth. Hij kon zich perfect in de grotten bewegen omdat hij zo klein was. Maar hij wou niet met de kat op stap en Iria zonder enige defensie achter laten. Nu, de Eevee was nock-out en ze had Bloom en Ona. Voor het eerst in zijn leven vertrouwde hij de Tengela meer dan Bloom. Misschien omdat Ona niet zo snobberig was? Waarschijnlijk.

•Ignis•
Een gil, een hele luide zelfs, kwam tot bij haar oorschelpen. Het krijsende geluid belette haar loop en ze zette haar pootjes op haar kop. "Hou je kop, klein kind!" gilde ze. Natuurlijk zou de trainster haar niet horen. Punt 1; Ze was te luid om het te horen en Punt 2; Ze kon geen Pokémontaal. Daar was ze wel nog blij mee, zo kon ze lekker praten zonder dat ze door hadden over wat ze het had. Ze grijnsde haalde haar klauwtjes van haar kop en trok aan haar sjaal. Nu, wat nu? Pfff, ze had niet echt verder dan weglopen gedacht. Bedenkelijk keek ze de beperkte belichtte ruimte rond. Arya laten schrikken? Nee, dat had ze net gedaan? Oh ze wist het! Ze keek op en zag, zoals verwacht, een paar Zubat. "Hé!" zei ze. De Zubat bewoog wat en antwoorde zachtjes; "Wat?" "Kan je wat voor me doen?" grijnsde ze. Ze hoorde hoe de vleermuis een 'Uhm' geluidje maakte en vervolgens; "Waarom zou ik dat doen?" zei. "Omdat ik je dan niet levend verbrand," zei ze een beetje sarcastisch. "Euh, nog steeds nee," Ignis rolde met haar ogen. "Luister het wordt lachen," "Oké, dat lijkt er al meer op," zei de Zubat. Ignis zag hoe de andere paar vleermuizen ook wat begonnen te piepen. "Hier niet ver van ons is er een meisje die voor alles in haar broek doet. Ze is superbang van Zubat en ik had zonet een plan, maar daar heb ik jullie hulp voor nodig," Ze hoorde hoe de Zubat wat tegen zijn mede vleermuizen piepte en toen antwoorde met; "Oké, dan," Ze knikte. "Goed,"

"Kijk, jullie moeten in formatie rond mij vliegen, ik zal Smokescreen doen om het licht van mij vlam wat zwakker te laten schijnen. Daarna gaan jullie rond haar vliegen en zorg ervoor dat je Bite, Supersonic of welke andere aanval dan ook gebruikt, vervolgens schiet ik naar voren en laat ik haar omvallen en als kers op de taart," ze stak haar wijsklauwtje uit. "Schiet ik een Flamethrower vlak naast haar gezicht gevolgd op een Scary Face en dan maken we het af met een Smokescreen en ik dacht dat jullie Astonisch konden doen," De meeste Zubat knikte begrijpend, andere waren door het dolle heen en andere leken een beetje bang te zijn. Ignis knikte en vloog haar de groep vleermuizen rond haar. "En vergeet niet," zei ze. "Het is voor te lachen, dus medelij wordt hier niet geaccepteerd,"

Ze verdwenen de donkere gang in. Met haar Smokscreen belette ze haar licht van stralen. De Zubat wezen haar de weg door hun gepiep te gebruiken. Natuurlijk ging er nog een beetje rook. Ignis grijnsde knikte en zag hoe de groep Zubat naar Arya schoten die na een minuut nog steeds niet ver was gekomen met de rook en duisternis van de grot. Ignis grijnsde maar bleef de doffe mist blazen. Ze hoorde hoe de Zubat Bite en Supersonic deden. Ignisbegon breed te grijnzen.

-Waarom is Ignis ineens zo epic -

ARYA ~ Arya was nog nauwelijks bijgekomen van Ignis' Scary Face toen ze opeens werd aangevallen door de Zubat. Er trok er een hard aan haar haar en ze maakten hoge, hoofdpijnveroorzakende geluiden. Ze beten zelfs in haar armen. Arya sloeg om zich heen zonder iets te raken. Ze voelde zich gedesoriënteerd door de Supersonics en struikelde al bijna uit zichzelf voordat Ignis haar liet vallen met haar sjaal. Ze kwam onzacht in aanraking met de grond en schaafde haar handen en knieën aan de ruwe stenen. Ze kreeg een hoestbui door de dikke rook die in de gang hing en die ervoor zorgde dat ze niet meer zag dan een vaag grijs schijnsel en donkere schaduwen. Opeens lichtte de gang op door een Flamethrower, die vlak naast haar hoofd tegen een rots sloeg. Arya dook in elkaar. Ze krulde zich op tot een zo klein mogelijk bolletje en drukte haar handen tegen haar oren. Ze wiegde heen en weer en neuriede heel zacht iets om het geluid van de Zubat buiten te sluiten. Het harde gepiep en gekrijs veranderden in zachte achtergrondgeluiden. Een vleugel streek langs haar rug en een Zubat beet in haar hand, maar ze sloot het allemaal buiten. Ze werd zelfs iets kalmer.

OZ ~ Waar was Arya? Hij moest haar vinden, hij moest haar vinden. Ze was in gevaar, dat wist hij zeker. Hij haastte zich in de richting waar het geluid vermoedelijk vandaan was gekomen. Het was echter lastig te bepalen door alle weergalmingen. Hij voelde ook geen trillingen in de grond die haar positie aan konden geven. Óf ze was te ver weg, óf ze stond stil. Of ze ligt stil, dacht hij. Hij versnelde zijn tempo. Hij hoopte met heel zijn hart dat Zephir gelijk had, dat ze echt gewoon ergens van was geschrokken, meer niet. Zijn gevoel zei hem echter dat dat niet het geval was en hij vertrouwde liever op zijn gevoel dan op een dief. Nee, er was iets helemaal fout gegaan. Maar wat? En vooral: waar? Waar in dit immense grottenstelsel was zijn meesteres?

ZEPHIR ~ Zephir spitste zijn oren toen de Eevee begon te praten. Hij bleef dezelfde verveelde houding aanhouden, maar zijn spieren spanden zich. De toon van die Eevee beviel hem niet. En wat ze zei al evenmin. Zephir had nooit gedacht dat een Eevee zo sluw en emotieloos kon klinken. Zo... eng. Hij hoorde de Pidgeotto aanvallen en even later een zachte plof. Iria stond op en rende naar de gevallen pokémon. Zephir keek. Het was de Eevee die knock-out was, niet Sky. Gelukkig maar. Als die kleine bruine pluizenbol de Pidgeotto had verslagen was hij zich pas echt zorgen gaan maken. Hij keek naar de Eevee en schrok bijna toen ze haar ogen opende. Ze was toch niet zo uitgeteld als het had geleken. Kom nou, je bent toch niet bang voor een klein Eeveetje? dacht hij bij zichzelf. Toen werden zijn gedachten onderbroken door de zachte gil vanuit de grotten. Oz ging eropaf en ook Sky vloog op. De vogel dook langs Zephir en greep Arya's zaklamp van de grond. Toen verdween hij in de duisternis. Zephir zuchtte. Dacht die vogel nou ook al dat er iets aan de hand was? Kon nou niemand gewoon even rationeel nadenken? Kom op: een meisje in een donker grottenstelsel vol Zubat, maar met een Charmander om haar te beschermen. Ja, er waren genoeg dingen om van te schrikken, maar zolang je niet - zoals Ona - aan staarten van Golbat ging trekken, was er niets aan de hand.
Zephir leunde tegen de muur. Toen bedacht hij zich de Eevee. Die had buiten westen geleken, maar ze had daarnet wel aar ogen open gedaan, dus zo heel erg buiten wensten was ze nou ook weer niet. Zephir probeerde het te negeren - wat voor dreiging kon een Eevee nou inhouden? - maar toch keek hij maar even haar kant op. Je wist maar nooit...

•Ignis•
Grijnzend keek ze toe hoe Arya viel en zich tot een bolletje vormde. Ignis haalde diep adem en blies, zoals gepland, een sterke Flamethrower naar Arya. Het mistte haar op een haar en nu verkrampte ze nog meer en begon ze zelf te neuriën! Ha! Wat een grap! Ignis begon wreed te lachen en wandelde langzaam naar Arya. Haar ogen glansden paars op en toen kwam het van haar gezicht. Scary Face. Ze wist niet of Arya het had gezien, hoe dan ook ze hield van die aanval. Ze sloot haar ogen en liep naar achter en hoorde hoe de Pokémon Astonisch deden. Goed. Ze draaide haar om en deed Smokescreen waarna ze terug in de duisternis verdween en een paar minuten later vlogen de Zubat over haar kopje. "Echt dat was vet!" hoorde ze hier en daar. En toen kwam die gast waar ze als eerste had tegen praten. "Hé, je bent echt goed, zin in meer?" grijnsde hij. "Meestal zitten we hier toch maar te maffen, niks leuks aan," zuchtte hij. Leuk, een accent. "Oké," zei de Charmander. Haar ogen glansden weer paars op. Ze had de aanval blijkbaar niet meer in de hand, leuk. Natuurlijk bleven de Zubat droogjes voor haar vliegen. Ze hadden geen ogen en konden de aanval niet zien. "Mhh, laat me even denken... Arya is ons makkelijkste doelwit, maar er dolen waarschijnlijk nog meer Trainers rond in de tunnels en, als we geluk hebben vinden we zelf mijn trainer," Ze begon te gniffelen. Ze hoorde hoe haar gegniffel werd herhaald door de Zubat. Maar toen verscheen een licht in de verte. Ze duwde haar ogen tot spleetjes en haalde diep adem. Wacht eens even... "IGNIS!" gromde de stem. Ze slikte. "AAAH!" De Pidgeotto kwam aan grote snelheid op haar af. De vleermuizen verschoten en vlogen snel alle richtingen uit nu hun leider, Ignis, haar uit de voeten had gemaakt. Niet dat ze kon winnen van Sky als het op snelheid aankwam. Hij tackelde haar nog geen meter verder en ze kwam met een doffe klap neer. Hij grijnsde draaide naar rechts en landde zachtjes. "Tut, tut, geen spelletjes Ignis, waar is Arya?" Ignis slikte keek naar de duisternis waar Arya hoogwaarschijnlijk zat en keek toen terug naar de vogel. "Ik wacht, maar ik heb geen geduld," Ignis keek naar de zaklamp die nog steeds tussen zijn klauwen zaten. De Charmander haalde diep adem sloot haar ogen en rolde naar voren en lanceerde een flinke Flamethrower recht naar voren. Sky sloeg eens krachtig met zijn vleugels, steeg op en draaide daar even om zijn as waarna hij ze terug opende en cirkels begon te vliegen. Ze stapte achteruit, niet echt wetend wat te doen. Dragon Claw zou hem nooit berijken, Smokescreen zou niet helpen, Flamethrower weerde hij zo af en Scary Face had zeker geen effect op zo'n woedende Pokémon. Ze hermande haarzelf en keek vluchtig rond. Maar Sky was al klaar met zijn aanval; Twister. Hij schoot naar voren en raakte haar zo. Ze vloog naar achter, tegen de stenen wand en bleef daar verslagen zitten.

•Sky•
Nadat hij Ignis had verslaan vloog hij meteen op, schoot door de gangen heen en zag al snel een silhout. "Arya?" wetend dat de trainer hem niet kon verstaan. Het meisje lag er niet al te best bij. Hij duwde liefkozend zijn snavel tegen haar hoofd en vloog daarna opnieuw op om op haar hoofd te gaan zitten. Hij liet de zaklamp voor haar liggen. Hij knuffelde haar, op zijn manier, zo goed mogelijk. Niet wetend wat de Charmander haar had aangedaan. Allesinds niks goed.

•Iria•
Ze aaide nogmaals over het hoofdje van de Eevee, ze wierp haar een vriendelijke glimlach toe en begon daarna aan Iria's wonden te likken. Iria sperde haar ogen open. Dat had ze nooit verwacht. Ze zuchtte keek terug op en staarde naar het kleine beestje. Ze leek niet echt blij te zijn met de bloedsmaak maar toch deed ze het. "Je moet dat niet doen als je niet wilt," De Eevee keek op. Waarna ze een beschamende blik op de grons richtte. "Hé, ik ben nooit boos geweest op de beten en..." Toen sprong de kleine vosachtig haar rond de nek. Ze hoorde gesnik. Iria bleef even zitten, niet wetend wat te doen, maar beantwoorde toen de knuffel. Ze voelde hoe de Eevee zachtjes snikte. Iria haalde haar van rond haar nek weg en zag hoe ze zachtjes weende. Ze toverde een vage glimlach op haar gezicht. De Eevee keek met haar vochtige ogen naar Iria's gezicht en sloot toen haar kraaloogjes. Ze sprong uit de handen van Iria en ging met gespreidde poten klaarstaan. Iria trok een wenkbrauw op. De Pokémon deed hetzelfde en dat maakte hen beide aan het lachen. Iria haalde Blooms' pokébal boven en hield hem naar voren. In een flits verscheen de Oddish. Gierend van geluk.

"Oké Bloom, Acid," De Oddish gorgelde even maar spugde toen een paars goedje uit. De Eevee ontweek hem zonder moeite en deed ondertussen Sand-Attack. Het doffe zand vloog in het gezicht van de Oddish en ze begon zachtjes te kuchen. Attract had geen effect op de Pokémon. Goed dan, "Probeer eens Stun Spore en daarna Sleep Powder! Absorb, ja en euh..." Ze dacht diep na. "Razor Leaf!" De knol begon als een bezettene met het bosje op haar hoofd te schudden. Daaruit kwam geel en paars poedere, het steeg op en landde op het neusje van de Eevee. Ze niesde, maar stoof naar voren en tackelde de Oddish om vervolgens even in elkaar te krimpen en in slaap te vallen. Bloom rolde over de grond, maar stond al snel weer op en deed Absorb. Het fijne pijltje schoot naar de Eevee bleef daar steken en toen schoten er kleine bolletjes haar richting uit. Ze heelde een beetje en genoot ervan, maar deed meteen Razor Leaf. De scherpe blaadjes raazden langs de Eevee en zorgde voor dergelijke krassen. Nu, de Eevee had al schade opgelopen door Sky's onverwachtte aanvallen en was al verzwakt, dus probeerde ze het maar. Ze haalde de pokébal boven en gooide hem naar de Eevee. De Pokémon werd door de bal opgeslokt. Het enige wat over bleef was een bal dat wild heen en weer wiegde. Zou de Eevee haar team willen joinen?

De bal wiebelde maar eventjes heen en weer. De bal hield halt, het lampje doofde. Gefeliciteerd, je hebt een Eevee gevangen!

ARYA ~ Arya reageerde niet op de vage geluiden die ze kon horen met haar oren dicht en ook niet op de zachte aanraking die even later volgde. Ze negeerde het, net als de aanvallen van de Zubat. Ze voelde kleine klauwtjes op haar hoofd en nam aan dat het één van de vleermuispokémon was. Ze reageerde er niet op. In plaats daarvan concentreerde ze zich nog sterker op het zachte liedje dat ze neuriede.

OZ ~ Oz ging een andere kant uit dan Sky, maar toen hij de woedende kreet van de vogelpokémon hoorde haastte hij zich naar de gang waar hij in was gevlogen. Toen hij de gang bereikte zag hij Ignis en Sky vechten. De lichtstraal van Sky's zaklamp - hoe kwam hij aan een zaklamp? - vloog alle kanten op en Oz knipperde met zijn ogen toen het licht plotseling in zijn gezicht scheen. Meteen was de lichtstraal weer weg, maar er dansten lichtvlekken voor zijn ogen. Hij keek rond, maar kon Arya niet vinden. Waar was ze? Hij voelde paniek opkomen. Sky vroeg het aan Ignis, die naar een plek in de gang keek. Oz volgde haar blik, maar kon het meisje niet zien in de duisternis. Hij verplaatste zich in de richting waar ze ongeveer moest zijn en zag haar toen half achter een steen zitten. Ze had haar handen voor haar oren en had haar ogen stijf dichtgeknepen. Hij haastte zich naar haar toe. Toen hij dichterbij was hoorde hij dat ze zacht iets neuriede.
Sky kwam tegelijk met hem bij Arya aan en ging op haar hoofd zitten, waarna hij zijn vleugels om haar heen vouwde. Oz duwde zachtjes tegen haar been. "Arya?" vroeg hij voorzichtig. Geen reactie. "Arya?" Toen een reactie opnieuw uitbleef voelde Oz grote bezorgdheid, die daarna plaatsmaakte voor woede. Hij keerde zich af van zijn meesteres en racete naar de Charmander. Onderweg viel zijn blik op enkele Zubat die rond waren blijven hangen. "Wegwezen jullie!" schreeuwde hij. "Ik geef jullie drie tellen! Drie!" De Zubat weken terug, maar bekeken hem toen eens beter met hun sonar. Wat ze zagen verraste hen enigszins: het was geen grote, gevaarlijk pokémon, maar gewoon een kleine Diglett. "Twee!" Ze aarzelden. Die Diglett mocht dan klein zijn, hij had wel erg veel zelfvertrouwen dat hij hen zo durfde te commanderen. Daar moest een goede reden voor zijn, toch? Misschien was hij sterker dan hij leek... "Één!" De Zubat stoven ervandoor. Oz' razernij was nog niet uitgewerkt. Hij wendde zich tot Ignis. "Wat heb je met Arya gedaan, zeg op!" schreeuwde hij tegen haar, terwijl hij haar woedend aankeek.

ZEPHIR ~ Nu leek de Eevee opeens weer heel lief. Zephir begreep er niks van. Het ene moment sprak ze op een angstaanjagende toon tegen Sky, het volgende likte ze Iria's wonden schoon en zat ze te huilen. Toen sprong ze op en leek ze klaar te staan voor een gevecht, terwijl de tranen nog nauwelijks opgedroogd waren. Zephir zuchtte hoofdschuddend. Meisjes, hij zou ze nooit begrijpen. Hij keek weer naar zijn nagels, maar toen hij een kreet hoorde keek hij weer op. Ona was opgestaan en keek met een woedende blik en gebalde tentakels naar de zojuist verschenen Oddish.

ONA ~ Dat monster! Dat gevoelloze kreng! Hoe durfde die blauwe bol überhaupt nog te bestaan? Ona slaakte een kreet en sprong op. De graspol vocht met de Eevee en Ona hoopte dat de tweede de eerste zou verslaan. Dat was niet het geval. Het vuurmeisje gooide een pokéball naar de uitgetelde Eevee, maar Ona bleef naar Bloom kijken. Haar bloed kookte en haar tentakels jeukten. Ze telde tot tien. Toen stortte ze zich met een kreet op haar rivale.

•Ignis•
Ze kreunde, wauw Sky was echt sterk geworden. Langzaam kwam ze recht, een pijnscheut en ze kromp weer in elkaar. Ze klemde haar tanden op elkaar en zette een pootje op de grond, waarna ze langzaam recht kwam en rond keek. Ze trok haar sjaal recht en wou wegwandelen, maar werd zo terug getrokken en botste terug tegen de ijskoude wand van de grot. "Awh," Haar blik gleed over de wand, stopte bij een paar stenen waar haar sjaal onder zat. "Nee hé," mopperde ze zachtjes. Ze sloot haar ogen en tilde voorzichtig haar klauwtje op, waarna ze Scratch gebruikte. De sjaal scheurde, een stuk bleef rond haar nek en een stuk bleef onder de steen steken. Ze zuchtte opgelucht en stond opnieuw op. Toen hoorde ze de donderende stem van de Diglett. Ze slikte en begon weg te strompelen, maar hoe dan ook, de Pokémon haalde haar natuurlijk in. Wacht... Was ze nu van haar problemen aan het weglopen? Ze stond stil, keek om en zag dat de Pokémon naderde. "Nee," fluisterde ze. Ze trok haar klauwen naar achter en draaide haar om, wandelde zelfverzekerd naar hem toe en keek hem met een dodelijke blik aan. Ze gromde zachtjes. "Wat heb je met Arya gedaan, zeg op!" "Als je het zo graag wil weten! Wel, ik heb haar eens de term; Fun geleerd, meer niet," Ze haalde haar klauw op, hij gloeide blauw op. "En nu wegwezen jij!" Ze sloeg de klauw naar hem uit, draaide soepel om, gaf hem een klap met haar staart en vervolgde met een Flamethrower waarna ze haar klauwen ophaalde en ze beide blauw oplichtte en ze sloeg ze recht in zijn gezicht waarna ze Scary Face gebruikte, vervolgde met Smokescreen en haar uit de voeten maakte, zover ze kon lopen.

Ze kreunde zachtjes, haar linkervoet deed zo'n pijn. Ze beet op haar onderlip, onder de wonden en krassen slenterde ze verder. Het was zij tegen de wereld, niemand wou aan haar kant staan. Maar ze konden haar afbreken en kapot maken, ze deed toch wat ze wilde, zij was de baas van haar eigen leven. Ze gromde en grijnsde daarna vaagjes. "Stomme Arya, Oz en Gwen," gromde ze. Ze had niks tegen Zephir en Ona. Zij waren ok. Maar die Arya was echt saai, die Oz bazerig en Gwen... Wel zij was Gwen. Ze haatte haar, ze waren rivalen. Dus kon ze niet van haar houden. Haar blik gleed naar de rotswand en ze strompelde er langzaam naartoe. Met een zucht ging ze zitten, starend naar de rotswand over. Haar vlam tekende figuurtjes op de wand en ze keek er wat verward naar. 'Wat een stom ding ben ik toch.' En met die gedachte sloot ze haar ogen. Ze duwde haar knieën tegen haar aan en haalde haar klauwen erom heen en drukte haar gezicht er tegenaan. Om snikken en tranen achter te blijven.

•Sky•
Hij hoorde hoe Oz met veel gedonder de Zubat wegjaagde en naar Ignis toeging. Hij zuchtte, duwde zijn snavel tegen haar handen en probeerde ze zo weg te duwen van haar oor. De Pidgeotto tilde ze een beetje op en zij zachtjes; "Arya?" Hopelijk klonk het als; "Pidge?". Het moest haar kalmeren. Hij sprong van haar hoofd en begon tegen haar hoofd te duwen. Wat had Ignis toch met haar gedaan? Hij wist dat ze wel een kreng kon zijn, maar de laatste tijd was ze echt 'lief' geworden. Ze was echt 'lief' op zijn Ignis'. Hij zuchtte opnieuw en staarde Arya aan, hopend dat ze uit de trans kwam.

•Iria•
De bal stopte met wiebelen en het lampje doofde. Ze had een Eevee gevangen! Om haar lippen verscheen langzaam een lachje. Maar opeens hoorde ze Ona gillen. Ze keek op. "Ona, wat...?" Ze rende op Bloom af, was ze boos op haar? De Oddish keek even naar de bal, maar begon daarna vals te grijnzen. Ze sprong ook naar voren. Wat was hier aan de hand? Ze leunde wat naar achter en zette haar hand in haar rode haar. Ze snapte er niks meer van. Oz was weg, Sky was ook weg, Bloom en Ona waren in een soort gevecht en die Meoth... Was gewoon raar en een beetje eng. Het meisje schudde haar hoofd, niet echt goed wetend wat er aan de hand was. Maar goed, de Eevee. Ze wandelde naar haar toe en tilde bal op. Ze keek er even naar, dacht diep na en klaarde toen op. "Penellopé," fluisterde ze zachtjes tegen de bal. Toen hield ze deze voor haar en in een flits kwam haar nieuwste aanwinst tevoorschijn. Ze keek haar aan en toen sprong het bruine vosje in haar handen. "Penellopé," herhaalde ze. De Eevee staarde haar aan. "Ik ben Iria, de Pidgeotto heet Sky, de Charmander Ignis, de Oddish Bloom, de Tengella Ona, de Meoth Zephir en dan is er nog een Diglett met de naam Oz en een Charmeleon die de naam Gwen draagt," zei ze tegen de Eevee. Penellopé knikte en lachte naar haar, ze was erg blij zo te zien.

•Bloom•
Ona rende woedend op haar af. De knol keek haar eerst achterlijk aan, maar begon toen vals te grijnzen. Ze begon op en neer te springen en sprong toen naar voren. Ze draaide haar om en begon weg te rennen. Maar toen viel haar blik op een Meoth. Ze grijnsde, rende op hem af en bekeek hem eens goed. Ze keek naar zijn staart, zijn ogen, zijn oren, alles en keek toen terug in zijn ogen. Toen verscheen de grijns weer. Ze knipoogde en er verschenen hartjes rond haar, die vervolgens op hem af kwamen. Attract. Ze draaide haar om naar Ona, die nu erg dicht was. Ze slikte maar schoot ter verdeging Acid in het gezicht van de bol. Waarna ze terug gierend wegliep.

-OOC; Soory voor laatheid >.<"-

OZ ~ "Als je het zo graag wil weten! Wel, ik heb haar eens de term; Fun geleerd, meer niet," antwoordde Ignis bot. "Oh ja? Zie jij haar plezier hebben dan? Ik niet, in ieder geval!" gromde Oz. "En nu wegwezen jij!" riep de Charmander. Haar klauw gloeide blauw op. Dragon Claw, wist Oz meteen. Hij dook razendsnel de grond in, waardoor de aanval boven zijn hoofd door de lucht zwiepte. Hij ging zich nu niet zomaar weg laten jagen. Die Ignis had hem kwaad gemaakt en dat zou ze merken ook! Hij ontweek haar staart door achteruit te wijken, maar Flamethrower kwam er te snel achteraan om ook te ontwijken. Oz grauwde. Onder de grond sloeg hij tegen de aarde, waardoor die begon te trillen. Ze waren ver genoeg verwijderd van Arya en Sky, dus bij hen bleef de grond stil. Hier echter, waar Ignis en hij waren, trilde en rommelde de aarde. Magnitude: 9. Het hoogste dat hij ooit had gehaald en het op één na hoogste mogelijk. Ze zou zijn woede voelen! Niet alleen de grond trilde, ook de muren, het plafond. Het regende kleine steentjes, maar Oz merkte het niet eens.
De Charmander hief haar klauwen op, die opnieuw blauw opgloeiden. Oz was nog bezig met zijn aanval en kon het niet meer ontwijken. De klauwen raakten hem recht in zijn gezicht. Hij dook even de grond in, waardoor hij haar Scary Face gelukkig niet zag. Toen hij weer bovengronds kwam zag hij nog steeds niets, maar nu door haar Smokescreen. Hij hoestte. Hij hoorde haar rennende voetstappen en voelde hun trillingen in de grond. Duisternis hield hem niet tegen. Woedend zette hij de achtervolging in. Hij gooide een kluit aarde in haar richting, maar de voetstappen werden zachter en zachter. Oz gromde. Gefrustreerd sloeg hij tegen de muur, onbewust opnieuw Magnitude uitvoerend. Ditmaal had hij kracht 7. Er ontstond een barst waar hij had geslagen, de muren trilden en er viel opnieuw steengruis van het plafond. Oz' plotselinge uitbarsting van woede ebde weg en liet hem vermoeid achter. Hij moest terug naar Arya.

ZEPHIR ~ Zephir keek met verbazing naar de twee gras-pokémon en schudde opnieuw zijn hoofd. Meisjes... dacht hij opnieuw. Hij besloot de twee te negeren. Dat werd hem echter al gauw onmogelijk gemaakt, want de Oddish leek van plan hem ook in het gevecht te betrekken. Ze bleef even voor hem staan en bekeek hem even keurend. Toen knipoogde ze. Oei. Roze hartjes vlogen door de lucht. "Oh nee, daar komt niks van in," zei hij. Hij rolde over de grond, weg van de verliefdmakende hartjes, die zonder schade aan te richten tegen de rotswand uiteen spatten. Zephir draaide zich grommend naar haar om. Hij had geen zin in dit soort spelletjes. Als die Oddish nog iets probeerde zou ze zelf de gevolgen voelen.

ONA ~ Ona grijnsde toen Zephir zich niet zomaar in liet palmen door de knol. Ona sprong naar haar toe. De graspol slikte, maar spuugde toen een paarszwarte vloeistof naar haar. Het brandde gaten in Ona's tentakels en ze slaakte een kreet. Het brandde! Ze gromde boos. Wacht maar, grasspriet, wacht maar. Ze hief haar tentakels op en schudde er een grote wolk paars poeder uit. Ze blies de wolk gifpoeder naar Bloom. Sleep Powder had ook gekund, maar dat was Ona te vriendelijk. Bloom was ook niet vriendelijk tegen haar, en dat terwijl ze de Oddish eerst zo aardig had gevonden! Maar nu was dat voorbij. Ona was Blooms laffe aanval op die dag met de Beedrill niet vergeten. Ze had haar revanche nog niet gehad. Nu zou ze die krijgen.

•Ignis•
Ze had erg veel schade opgelopen door die Oz. Ze gromde, ze moest hier eerst weg. Ze keek rond, maar vond de kracht niet om te zoeken, ze wou hier blijven, misschien was dat ook beter. Ze zuchtte en rekte haar benen uit. Moest ze terug gaan? Misschien was dat het beste, ookal zou Oz haar in elkaar meppen, ze kon er nog steeds vandoor gaan. Ze wist immers de weg niet terug. Ze zuchtte, ging terug op haar poten staan en keek naar de duisternis, waarna ze er langzaam in wandelde en ze het oplichtte door de vlam op haar staart, langzaam stapte ze verder. Misschien kon ze haar excuses aanbieden? Ze wiste dat ze er niet ongeschonden vanaf zou komen, maar dat Oz EN Sky zouden komen was een complete verassing. Oz alleen zou makkelijk zijn, maar de Pidgeotto was echt te sterk voor haar. Ze zuchtte, wetend dat ze niet sterker was dan de vogel, die ze nog niet zo lang geleden had weten te verslaan bij de boom met de Spearrow. Maar wacht, de Spearow was er ook nog bij, misschien had hij Sky verslaan en had zij daar maar gestaan? Ze zuchtte en staarde naar de grond, ze verachtte haarzelf, maar zou dit niet tonen aan haar vijanden, ze wou niet zwak overkomen, ze was dat al. En als haar lichaamstaal daar nog eens schepje op deed, dan kon ze dat gymgevecht vergeten. Misschien zou Iria haar wel ruilen met een andere Pokémon... Wie weet. Ze zou het haar ook niet kwalijk nemen, wie zou er nou graag zo'n Pokémon willen hebben? Ze zuchtte opnieuw en toen ze opkeek verscheen de Diglett op haar netvlies. Ze grijnsde, sloot haar ogen en viel toen verslagen neer.

•Bloom•
Ah nee! Die Meoth ontweek haar aanval, hij was wel snel he. Maar voor ze verder kon denken, schudde Ona met haar tentakels en kwam er paars poeder vrij. Poisonpowder. Ze kon die aanval ook! Ze schudde met haar bosje op haar kop en datzelfde goedje kwam eruit, wacht ze had nog meer poeder. Ze schudde nog een keer en deze keer kwam er geel poeder uit. Dit was leuk! Ze begon in het rond te springen, terwijl verschillende kleuren in de lucht verschenen, geel, blauw, paars. Oh, nu kon ze nog Sweet Scent doen! Ze stopte en rond haar verscheen een roze gloed en mysterieuze roze blaadjes. Het rook heerlijk en samen met haar poeder mengsel leek het echt schattig. Opnieuw sprong ze blij op en neer. Ze vond dit zo leuk! Ze sprong door de wolk heen en kreeg wat van de verschillende poeders op haar. Het blauwe deed niks, maar het gele liet een rilling over haar ruggengraat gaan en even bleef ze staan en toen brandde er iets op haar bladeren. Ze keek op. De paarse pollen brandde haar lichaam weg! Ze begon luidkeels te gillen. De Oddish rende als een gek door de grot en stopte af en toe eens omdat de gele pollen haar lieten rillen. Ze begon te snikken en dan uiteindelijk te wenen, waardoor ze tegen de rotswand aanbotste en achterover viel om daar te blijven liggen en nog luider begon te wenen.

•Penellopé•
Het was een rare bende, die Oddish en Ona en ook de rest die zich ergens in de grot bevonden. Maar ze had nu echte vrienden! Iria zette haar neer en ze keek nieuwsgierig rond, haar blik bleef even bij de Oddish, die als een baby zat te huilen, wat was ze raar zeg. Ze kroop wat naar achter en draaide haar om, haar blik viel op de buitenwereld. De hemel was niet langer blauw, maar werd langzaam rood en oranje van kleur. Het zou weldra nacht worden.

-OOC; Inspiloos :c -

ARYA ~ Het was lange tijd rustig om haar heen. Ze hoorde een Pidgeotto en daarna gerommel, alsof er in de verte een aardbeving plaatsvond. De grond onder haar bewoog niet. Er duwde iets tegen haar hoofd en ze boog ervan weg. Het geluid verstomde, waardoor het weer stil werd in de tunnel. Ze hoorde zelfs geen Zubat meer.
Ze merkte dat er iets naar haar toe kwam. Iemand raakte heel voorzichtig haar arm aan. Ze sloeg haar armen wat dichter om zich heen, maar de persoon bleef volhouden. De aanraking was zacht. "Lett?" hoorde ze zacht naast zich. Heel voorzichtig deed ze haar ogen open en hief haar hoofd op, zodat ze net over haar knieën heen keek. Naast zich zag ze de Pidgeotto. Was het Sky? Kon ze hem vertrouwen of was hij net zoals Ignis? Ze had ook gedacht dat ze Ignis kon vertrouwen... "Lett?" hoorde ze opnieuw. Ze keek naar de kleine Diglett voor haar. Oz. Ze ontspande. Oz kon ze vertrouwen. Hij was haar pokémon, ze kende hem. Hij zou haar niks aandoen. Er verscheen een opgeluchte glimlach op zijn bezorgde gezicht. Ze glimlachte nog wat beverig terug. Ze keek rond en haar blik viel op de zaklamp die voor Sky's poten lag. Haar zaklamp. Hoe kwam Sky daaraan? Had hij hem gestolen? Spande hij soms samen met Ignis? Ze keek naar Oz. Oz zou haar helpen als dat zo was. Ze keek weer naar de zaklamp. Hij stond nog aan en ze pakte hem op. Het gaf haar een veilig gevoel zelf licht te hebben.

OZ ~ Ho-oh zij dank, Arya was in orde. Of nou ja, in orde... Woede welde opnieuw op in de Diglett toen hij de talloze kleine bijt- en krabwondjes zag. Waarom had hij haar nou niet eerder gevonden? Dan was er nu niks aan de hand geweest. Nu was zijn meesteres gewond en haast in shock. Die vervloekte Ignis, ze zou hier nog spijt van krijgen! Nu moest hij het meisje hier vandaan krijgen. Gelukkig had hij een uitstekend richtingsgevoel én een geweldig geheugen, dus het zou hem weinig moeite kosten haar naar de uitgang te leiden. Hij ging een klein eindje de grot in. Meteen verscheen er een verschrikte uitdrukking op Arya's gezicht. Dacht ze dat hij haar achter zou laten? "Kom, ik breng je naar de uitgang," zei hij vriendelijk en hoewel ze de woorden niet kon verstaan kwam de boodschap aan. Ze stond langzaam op, met één hand steun zoekend bij de muur. Daarna liep ze met trillende passen achter hem aan, de zaklamp vastklampend alsof haar leven ervan af hing.

De terugweg leek sneller te gaan dan de heenweg en het duurde niet heel lang voor ze de lichten van de hoofdtunnel zagen. Arya ontspande zichtbaar toen ze weer op veilig terrein waren. Even later zagen ze het licht van de uitgang. Oz was verbaasd toen hij zag dat de hemel al oranje kleurde. Waren ze zo lang weg geweest? Nog verbaasder echter, was hij toen hij het veelkleurige poeder zag, dat de grond als een tapijt bedekte.

ZEPHIR ~ Ona wapperde Poison Powder tevoorscheen en Bloom leek te vinden dat zij dat beter kon. Uit haar... gras?... kwamen drie kleuren poeder en even later nog een vierde poeder, een roze, die een bedwelmende zoete geur verspreidde. De wolk verplaatste zich toevallig in zijn richting en Zephir voelde zich een beetje doezelig worden van de zware, zoete geur. Toen bereikten de poeders hem. Het was een merkwaardige sensatie, die hij liever niet gehad had. Hij voelde zich heel slaperig worden, terwijl hij zich tegelijk voelde alsof hij statisch was en begon te trillen. Hij kon zich niet bewegen en voelde een verschrikkelijke duizeligheid opkomen. Hij was moe, maar door het geprikkel en de hoofdpijn viel hij niet in slaap.

ONA ~ Eerst moest Ona lachen toen ze Blooms geschrokken reactie zag. Hahahaha, verslagen door haar eigen aanval! Toen de Oddish echter tegen de muur botste en daar huilend bleef zitten, begon Ona zowaar iets van medelijden te voelen, een gevoel dat ze voor zover ze zich kon herinneren nooit eerder had gehad. Ze vlocht haar tentakels in elkaar tot een soort waaier en begon daarmee de kleurige wolk naar de uitgang te wapperen. De geur maakte haar een beetje doezelig, maar ze had geen poeder ingeademd, dus verder was ze in orde.
Toen de wolk eenmaal buiten was, verspreidde de wind het poeder alle kanten op. Ona giechelde. Zometeen waren er waarschijnlijk heel wat duizelige of slapende wilde pokémon daar buiten. Lachend zwaaide ze de wolk uit. Daarna draaide ze zich weer om naar de andere aanwezigen. Niet alleen Bloom had de gevolgen van de poedercombinatie ondervonden, ook Zephir was er niet ongeschonden vanaf gekomen. Hij zat in elkaar gezakt te trillen, niet ver van Bloom vandaan.
Niet al het poeder was naar buiten gewaaid. Een dunne laag van het spul bedekte de grond. Ona grinnikte, leuk vloerkleedje. Ze keek op en zag Oz tevoorschijn komen, met achter hem Arya.

•Sky•
Arya haalde haar handen van haar hoofd toen Oz kwam. Goed, dat was dat. Oz hielp Arya en Sky's werk zat erop, de Diglett kon dit jobje zelf aan. Hij hielp haar weg van deze plek, maar ook het licht nam ze mee. Hij keek even schuin naar het meisje die haar zo vastklampte aan het licht. Hij zweeg, keek toe hoe Oz zo goed voor haar zorgde en observeerde, leerde. "Kom, ik breng je naar de uitgang," Arya stond op, trillend. Had ze pijn? Sky schoot naar voren, wou helpen, maar zag dat ze al steun vond bij de rotswand. Hij klapte zijn vleugels open, bleef even ter plaatse hangen, maar landde toen weer om het duo braaf te volgen. Hij zuchtte, hij wou zo snel mogelijk naar Iria. Naar zijn meisje. Hij keek naar de Diglett en zijn trainer. Hij kon niet zomaar de zaklamp uit haar handen trekken, hij was niet zoals Ignis. Helemaal niet! Zij was gemeen en hij was... Nou ja een soort van lief. Hij beschermde toch, zij bedroog. Zijn ogen schoten van links naar rechts, bestudeerden alles goed, ze waren beschermers, zijn ogen. Hij had een goed zicht, een uitstekend zicht! Hij slikte, hij wou niet opscheppen. Niet zoals Ignis deed. Hij wou niet zoals haar zijn. Helemaal niet...

Toen ze de uitgang bijna hadden bereikt en de lichtstralen van de al zakende zon zichtbaar waren, glunderde hij, spreidde hij zijn vleugels en vloog hij zo over het duo heen. "IRIA!" gilde hij opgewonden. Hopelijk had de Eevee haar niks aangedaan. Het licht werd feller en verblinde hem even, waardoor zijn oogleden zich even moesten sluiten, maar al snel opende hij ze terug. Zijn blik viel wel meteen op het meisje dat bij de rotswand zat, daarnaast zat een Eevee, starend naar buiten. Hij begon te knarstanden, maakte zich klaar voor een Quick Attack en schoot naar voren. "Sky nee!" hoorde hij een maar al te bekende stem zeggen. Hij maakte een scherpe bocht naar links, schoot de duisternis van de grot terug in, maar verscheen al snel terug. Hij keek schuin naar zijn trainer. Niet echt wetend wat er aan de hand was.

•Iria•
Wou Sky nog steeds Penellopé pijn doen? Dat was het! Hij mocht dat niet doen! Zij heeft nooit iets verkeerd gedaan. Hij lande voor haar en zij wou hem een berisping geven, maar ze... Ze kon het niet. Ze hield te veel van hem, hij bedoelde het toch goed? Ze zuchtte en keek weg. Zijn blik zette haar enkel onder druk. Ze keek naar de Eevee, zij staarde dromerig naar buiten. Wat zou er door haar heen gaan? Ze keek terug naar Sky. Wacht. "Arya?" vroeg ze. Hij schrok op, keek haar even bezorgd aan, maar keek toen naar de grot. Ze zag een licht, raar, dat was haar nog niet opgevalen. Tone zag ze het meisje, onder de beten en schrammen. Iria schrok en zette haar handen op de grond, waarna ze steun zocht bij de rotswand en langzaam recht kwam. Ach, haar rug. Ze zette haar kiezen op elkaar en strompelde naar haar toe. Nu pas zag ze ook het tapijt van kleuren, maar daar vergde ze niet veel aandacht aan. Ze duwde haarzelf weg van de rotswand en legde haar linkerhand op de rechterarm, waar de wond van de beet zat. Het was echter niet belangerijk nu. Arya was nog jong, kon ernstige trauma's oplopen en dat wou ze niet risceren. Voor het eerst voelde ze zich verantwoordelijk voor een zwak persoon. "Wat is er gebeurt?" vroeg ze half in paniek, half buiten adem. Ze was het echter niet meer gewend om te lopen.

•Bloom•
Toen ze daar zo bleef liggen, vloog een wind langs haar bol. De tranen stopten met stromen en keken nieuwsgierig naar de bron van de wind. Het was... Ona? Huh? Haatte ze haar niet? Ze ging rechtzitten, maar een elektrische schok liet dat niet toe en opnieuw schoot ze in elkaar. Ze had dit nog nooit meegemaakt, het was iets heel anders dan bij de Beedrill...

ARYA ~ Arya kon wel huilen van opluchting toen ze eindelijk weer bij de ingang aankwamen. En dat deed ze ook. Nog altijd natrillend leunde ze tegen de rotswand en knipte de zaklamp uit. Ze stopte hem terug in haar tas. Nog steeds snapte ze niet hoe het kon dat hij daar niet gewoon in had gezeten toen ze hem wilde pakken en hoe Sky eraan gekomen was. Ze dacht dat Iria's Pidgeotto toch wel een vriendelijker karakter had dan de Charmander. Iria kwam wat moeizaam naar haar toe gestrompeld. "Wat is er gebeurd?" vroeg het roodharige meisje. "Ignis... ging opeens raar doen," mompelde Arya. Ze wist niet goed hoe ze het uit moest leggen. Ze vond het ook wel lastig om te zeggen. Hoe zou Iria het opvatten als ze zei dat haar Charmander haar had aangevallen?
Haar wondjes prikten, maar het bloedde gelukkig niet ernstig. Toch konden ze misschien beter teruggaan naar Pewter City, want het moest wel schoongemaakt worden. Dan moesten ze hun zoektoht naar Gwen morgen voortzetten... Zouden ze haar dan nog kunnen vinden? Als ze nu teruggingen naar de stad, zou Gwen dan de volgende dag niet allang ver weg zijn? Arya wilde er niet aan denken. Aan de ene kant wilde ze eigenlijk wel terug naar Pewter. Naar een warme kamer, droge kleren en een zacht bed. Aan de andere kant vond ze het stom van zichzelf om een comfortabele kamer te verkiezen boven het vinden van haar starter. Wat nou als er vannacht iets met Gwen gebeurde?
Tegelijk kwam met haar vermoeidheid weer een moedeloos gevoel opzetten. Zelfs als ze Gwen vonden, wie zei dat ze met hen mee zou gaan? Arya kon haar in haar pokéball laten, maar ooit moest ze er toch weer uit. Wat nou als ze dan gewoon weer weg zou rennen? Konden ze Gwen niet beter laten?
Terwijl deze twijfels door haar hoofd schoten, keek ze nauwelijks om zich heen. Het poeder op de grond was haar nog niet eens opgevallen en ze lette ook niet echt op haar pokémon.

ZEPHIR ~ Zephir had zich opgekruld tot een trillend bolletje. Als hij zijn ogen dicht had, had hij het gevoel dat hij viel, maar als hij ze open deed leek het alsof de wereld om hem heen ontplofte. Alles draaide en het zachte avondlicht leek veel te fel. Ook de geluiden leken te hard, waardoor zijn hoofdpijn nog meer verergerde. Hij zou het op dat moment niet eens zo erg gevonden hebben om zijn pokéball in te gaan, maar Arya merkte hem niet eens op. Zo zag je maar weer wat je nou eigenlijk aan trainers had. Zij verwachtte altijd alles van jou, maar als je zelf in de problemen zat mocht je het in je uppie oplossen. En iets oplossen was op dit moment niet echt makkelijk. Zelf dénken deed al pijn. Voortdurend trokken er rillingen door hem heen alsof hij onder stroom stond. Hij was voor zijn gevoel vermoeider dan hij ooit was geweest.

OZ ~ Oz was zelf ook niet zo met de Meowth bezig. Hij keek bezorgd naar zijn eigenares. Ze moesten echt terug naar Pewter City. Waarom had hij Ignis nou vertrouwd? Hij had zelf met Arya mee moeten gaan, dan had hij haar kunnen beschermen en dan was dat hele drama haar bespaard gebleven. Hij had zijn meesteres niet achter moeten laten bij andermans pokémon.

ONA ~ Bloom en Zephir leken allebei niet echt in orde te zijn, maar Ona wist niet wat ze daaraan kon doen. Het was ook niet echt haar verantwoordelijkheid, wel? Zij had al geholpen. Ze was wel blij dat zijzelf niks had opgelopen. Goed, een paar van haar tentakels schokten een beetje van Stun Spore en één tentakel was helemaal bruin geworden van het gif, maar tentakels konden vervangen worden. Morgen was haar tentakelbos weer zo goed als nieuw. Ze gaapte. Ze was eigenlijk ook wel een beetje slaperig. Ze had wel een beetje resistentie tegen Sleep en Poison Powder, maar andermans poeder zat altijd weer anders in elkaar dan je eigen. Het was jammer dat zij nog geen Stun Spore kon, het was best een handige aanval, als je zo naar Zephirs toestand keek. Ze keek weer naar Bloom. Die zou er vast sneller overheen komen. Het was immers haar eigen poeder. Het kwam vast door de grote hoeveelheid en de combinatie dat ze er wel last van had. Maar goed, dat was wel weer genoeg denkwerk voor één dag. "Ik ga een tukje doen," mompelde ze. Ze liet zich omvallen en viel binnen een paar seconden in slaap.

•Iria•
"Ignis... ging opeens raar doen," Iria verstijfde. "Ging ze... Raar doen?" herhaalde ze wel meteen. Ze zuchtte, keek Arya even aan, blik vol spijt. "Ignis heeft zo haar momentjes," begon ze. "Ze is een pestkop, echt, sorry. Ik dacht dat ze het nooit meer zou doen... Blijkbaar had ik het weer fout," zuchtte ze. Een gemengd gevoel van woede en bezorgdheid voor Ignis kwam er in haar op. "Wat heeft ze je aangedaan?" zei ze toen. Arya zag er niet al te best uit met al die wondes. Iria slikte en keek terug naar achter. Ze had wel een EHBO-kit bij haar, maar ze had zelf zo weinig ervaring met dit soort wondes. Oké, haar rug telde niet mee. Ze keek het kleine meisje nog even aan en draaide haar daarna om, om terug naar haar zak te strompelen. Penellopé leek dit echter te zien en pakte haar zak om deze wat dichter te brengen. Iria lachtte naar haar nieuwste Pokémon. Ze ging door haar knieën en ritste de schoudertas open. Er lag vanalles in, een opblaasbare luchtmatras, Pokéballs, eten, en noem maar op. Ze graafde verder en vond het witte doosje al snel. Ze trok het uit de rommel van haar zak en legde hem naast haar zak. Ze ritste hem terug toe en zette hem aan de kanten, waarna ze de kit openklikte en erin keek. Vluchtig wierp ze een blik op de spullen, maar toen moest ze op haar knieën gaan zitten om de pijn van haar rug te onderdrukken. Ze rommelde even door de doos en vond het! Zuurstofwater! Ze haalde het bruine flesje uit de doos en zette hem netjes naast de opengeklapte doos, waarna ze ook nog watjes, verband en plakkers uithaalde. Daarna klikte ze de kit terug toe, om de doos terug in haar zak te proppen. Ze pakte de voorwerpen vast en stond langzaam recht. "Zal ik je wonden schoonmaken?" stelde ze voor. Zonder enige toestemming van het meisje liep ze naar haar toe. Ze zette de middelen op de grond en ze deed haar trui uit, waarna ze hem op de grond legde en Arya erop legde. Ze draaide het flesje van zuurstofwater open en keek naar de watjes. Huh... Waar waren ze? Ze keek rond en zag opeens dat Penellopé die donzige dingen tussen haar tandjes had geklemd. Iria lachte zachtjes, maar werd direct terug serieus. Ze ging terug op haar knieën zitten om een watje aan te nemen en er wat zuurstofwater op te gieten. Gelukkig waren de meeste wondes open en waren er geen brandplekken, want de brandzalf was spijtig genoeg op. Ze dopte de grootste wondes af en legde daarna het watje weg, dit werkte zo niet. Ze keek naar de fles en daarna naar de watjes. Ze pakte er een paar uit de bek van de Eevee en goot langzaam het water op de wonden. Meteen kwam er wit schuim. Perfect! Ze keek er even naar en dopte het daarna zachtjes af om vervolgens er een plakker op te plakken. Deze wonde was heel toevallig op haars chouder, dus kon ze moeilijk er een verband rond draaien, dat ging ze rond haar armen doen, in het bijzonder die arm met het grote litteken, waarschijnlijk van de Beedrill. Ze vervolgde deze actie meerdere keren tot alle wonden verzorgd waren. Na enkele minuten werken keek ze Arya tevreden aan. "Zo," zei ze opgelucht. Waarna ze het flesje toedraaide en terug recht ging staan. Sky zag dat ze al enkele keren was gaan zitten en terug recht was gaan staan en meteen vloog hij op. Paniekerig, bezorgd om haar toestand. "Het is niks Sky, ik heb geen pijn," Hij snoof, landde maar volgde haar toch op de voet, net zoals Penellopé. "Als je jezelf nuttig wilt maken, ga dan opzoek naar Ignis, ik heb het gevoel dat er iets niet goed is met haar," snoof Iria naar Sky. Hij knikte. Het roodharige meisje bukte opnieuw neer bij haar tas om de kit weg te stoppen en een zaklamp boven te halen. Ze knipte hem aan en gaf hem aan haar Pidgeotto. Hij knikte, duwde trouw zijn kopje tegen haar hand en zij antwoorde met wat gekrab in zijn nekje, dat had hij graag, waarna hij opvloog en als een lichtje in de donkere tunnel verdween.

•Sky•
Tuurlijk was Ignis niet in orde, ze was compleet gek geworden, maar als het Iria gelukkig maakte, dan deed hij het. Hij liet zijn vleugels rustig gespreid, hij ging gewoon wat rondzweven, het was niet zo belangrijk, maar hij wou wel snel terug zijn. Anders zou die Eevee...! Hij schoot naar voren. Nee, als die Eevee nog één keer Iria aanraakte was ze dood. DOOD! Ze zou ervan lusten dat beest! Ze mocht nooit, maar dan ook NOOIT! Zijn trainer iets aandoen, bij de Beedrill was hij te zwak, maar nu was hij sterker! Moest hij nu die Beedrill tegen komen, ôh het zou niet goed gaan! Hij schoot steeds sneller door de grot waarna hij afdraaide bij de tunnel waar Arya en Ignis voor het laatst waren gespot, vooral Ignis. Hij schoot vooruit. Alles was wat wazig rond hem, maar hij kon nog steeds alles perfect ontwijken. Hij had gelogen tegen Zephir, hij kon zich perfect redden in de grotten, maar hij wou zijn trainer niet onbeschermd bij Ona en hem laten. Bij Bloom vertrouwde hij nog, Ignis wat minder en de Eevee al helemaal niet. Maar nu Oz er was kon hij er wel op reken dat de meisjes in goede... handen waren? Had hij eigenlijk handen? Zat er eigenlijk iets onder de grond? Of was hij gewoon een bobbel? Oké, daar ging hij zijn hersenen niet over pijnigen. Hij schoot steeds sneller langs de bodem van de grot, totdat zijn oog een klein lichtje spotte. Hij opende vluchtig zijn vleugels en dook naar boven om vervolgens naar beneden te duiken en de silhout, die trouwens een Charmander was, op bij haar middel te pakken, hij maakte rechtsomkeer om terug te keren naar Iria.

•Bloom•
Langzaam ebde de pijn weg, en ook de schokken verdwenen langzaam! Langzaam ging ze recht zitten, ze zuchtte opgelucht en kon Ona nog net; "Ik ga een tukje doen," horen zeggen. Ze keek naar de Tangela die met een plof neer kwam en in slaap viel. Bloom keek even doordringend naar de Pokémon. Waarom had ze geen wraak genomen? Ze was zo... Zwak. Ze keek weg, starend naar de grond. Maar toen gleed haar blik naar de Meoth. Ze hield haar kopje schuin, hij leek wel gek, hoe hij daar als een baby lag te wiebelen. Ze grijnsde even, maar werd direct terug serieus. De Oddish gaapte, ze was erg moe geworden van de poeders die haar gras hadden aangetast. Inderdaad, haar gras was er erg aan toe. Het was hier en daar weggebrand en het rook ook niet zo goed. Misschien moest ze ook wat slapen? Dat leek haar wel een goed idee. Ze ging terug gaan liggen en staarde even naar het plafond van de grot. Nu drong het pas door. Waar was Ignis eigenlijk?

•Penellopé•
De Pidgeotto kreeg wat instructies en vloog de grot in. De Eevee staarde hem nog na, maar al snel viel haar blik op de opgerolde Meoth. Ze staarde er gewoon na, kijkend hoe hij zo stuiptrekken kreeg. Arm ding. Dacht ze. Het vosje liep naar haar trainer en keek naar de tas, geen antwoord. Oké, dan deed ze het wel zelf. Ze keek in de nog openstaande zak en vond wat ze wilde krijgen. Een paar bessen; Een Cheri Berry, Chesto Berry, Pecha Berry en een Oran Berry. Ze pakte ze tussen haar tanden en liep naar de Meoth. Ze legde ze voor hem en zei; "Eet op, je zult er beter van zijn," Oké, hij kon waarschijnlijk de bessen niet pakken. Ze pakte de Cheri Berry en duwde hem in zijn mond, ze vervolgde met alle bessen en draaide haar daarna om om terug naar Iria te gaan, die haar wat raar aanstaarde.

ARYA ~ Arya ging gedwee op Iria's trui liggen en liet het meisje haar wonden schoonmaken. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht toen ze zag dat ze werd geholpen door een Eevee. Had Iria die net gevangen?
Ze staarde naar het plafond. "We moeten zo meteen zeker terug naar Pewter?" zei ze zacht. Ze keek naar de uitgang en zag dat de zon al heel laag stond. Als ze nog voor het donker terug wilden zijn moesten ze gauw vertrekken. Ze keek de andere kant op en zag Oz zenuwachtig ijsberen, af en toe een bezorgde blik op haar werpend. Hij wilde wel helpen, maar hoe? "Rustig maar, Oz, het gaat prima," zei Arya glimlachend. Iria gaf Sky de opdracht Ignis te halen en Arya voelde meteen een lichte paniek opkomen. Om heel eerlijk te zijn zou ze die Charmander het liefst nooit meer zien. Rustig, hier is Iria, hier zijn Oz en Zephir om je te beschermen, dacht ze. Over Zpehir gesproken, waar was die eigenlijk? Van waar ze lag kon ze hem niet zien.

ZEPHIR ~ "Eet op, je zult er beter van zijn," hoorde hij iemand zeggen. Waarom praatte ze zo hard? Hij deed zijn ogen een stukje open en zag zes ronde dingen liggen. Achter die dingen stonden twee Eevees. Hij fronste lichtjes. Twee Eevees? De Eevees besloten dat hij de dingen niet zelf op zou gaan eten, wat inderdaad een beetje lastig ging in zijn conditie, en propte er één in zijn mond. Hij kauwde er even op en slikte hem door. Dat ding was scherp! Het deed hem denken aan de pittige gerechten van de afhaal-Chinees, waarvan ze de restanten altijd in de prullenbakken gooiden. Gelukkig kon Zephir wel tegen een beetje scherpte. Het gevoel onder stroom te staan verdween deels, al bleef hij wel rillen.
Een volgende bes werd in zijn mond gestopt. Het kauwen ging nogal moeizaam. Ho-oh, dat ding was hard! Het leek wel alsof de bes een schil van leer had. Toen hij eenmaal door de schil heen was, bleek het vruchtvlees zelf niet veel beter te zijn. Niet alleen was het hard, het was ook nog eens ongelofelijk droog. Toen hij de bes na een eeuwigheid had weggewerkt, was het slaperige gevoel grotendeels verdwenen.
De volgende bes was heel zacht en zoet. In het begin werd hij misselijk van de zoetheid ervan, maar toen de bes het gif begon te bestrijden voelde hij die misselijkheid wegtrekken.
Hij keek naar de Eevee. het was er weer één. "Dankje," zei hij zacht. Waarom vond hij Eevees ook alweer stom? Ze waren geweldig! Beter in ieder geval dan alle andere aanwezigen. Hij duwde zichzelf rechtop en ging tegen de rotswand aan zitten. Waarschijnlijk kwam het door de combinatie van drie poeders dat de bessen niet alle effecten weggenomen hadden. Hij was nog steeds wat rillerig, had hoofdpijn en was moe, maar hij voelde zich stukke beter dan enkele minuten eerder. Deze vermoeidheid leek ook eerder te komen doordat hij gewoon moe was van de dag dan van Sleep Powder.
Hij zag dat Oz naar hem keek. Zephir keek hem een beetje chagrijnig aan. Zo, dus jij hebt me inmiddels ook opgemerkt? Beetje laat. De Diglett verlegde zijn aandacht weer naar Arya. Waarom hield hij zo van dat kind? Zij had hem gevangen, in een pokéball gestopt en voor zich laten vechten. Waarom verdiende zij überhaupt enige vriendelijkheid van haar pokémon. Ja, háár pokémon, want dat was wat ze waren, haar eigendom. Zephir zuchtte. Misschien moest hij Gwens voorbeeld maar volgen. Gwen zou wel terugkomen, ze wist niks van in het wild leven. Zodra ze honger kreeg kwam ze op een holletje weer terug. Hijzelf daarentegen wist prima hoe hij zich in het wild moest redden. Het was niet comfortabel, maar was het niet beter dan rondgecommandeerd te worden door een kind?

•Iria•
"We moeten zo meteen zeker terug naar Pewter?" Iria keek om. "Als je dat wilt," zei ze tegen het kleine meisje. "Als je liever hier blijft is dat ook goed voor mij," zei Iria zachtjes. "Het is jouw keuze," vervolgde ze waarna ze haar aandacht naar het gapende gat verzette. Ze zuchtte en ging zitten. "Rustig maar, Oz, het gaat prima," zei Arya opeens. Iria keek naar de Diglett, hij was onrustig. Hij leek erg veel op Sky, overbezorgd, helper, vriendelijk... Ze zuchtte en sloot haar ogen waarna ze haar hoofd tegen de rotswand drukte. Eigenlijk wou ze niet terug naar Pewter, het was nog zo ver wandelen. Maar als Arya dat wou, dan zou ze het wel doen. "Weet je wat het grappige is," zei Iria opeens. "Dat alles zou snel lijkt te gaan," vervolgde ze. Ze opende haar ogen, richtte haar tot Arya en begon lichtjes te lachen. "Het lijkt wel gisteren dat ik Ignis kreeg," Hé, dat zou nog eens leuk gesprekonderwerp zijn. "Nou Arya, vertel eens wat meer over jezelf?" flapte ze er zomaar uit. "Als je dat wilt," voegde ze er daarna nog vlug aan toe. Ze wou niet de nieuwsgierige griet zijn.

•Sky•
Ignis was echt zwaar en af en toe moest hij landen. Het zou veel vlotter gaan als hij die zaklamp niet had, maar hij had het ding nodig gehad toen hij haar zocht. Maar nu had hij Ignis' staart. Hij landde voor de zoveelste keer en kreeg opeens een idee. Hij legde Ignis neer en trok haar sjaal af. Hij legde het stuk stof neer en plaatste zijn poten op beide uiteindes, waarna hij de twee uiteindes met zijn bek knobbelde. Nu had hij een soort draagding. Het pakte de sjaal op en plaatste hem rond zijn nek, waarna hij de zaklamp uitknipte en hem erin legde. Hij greep Ignis terug vast en steeg terug op, het was nog steeds niet makkelijk. Maar het ging beter. Hij zuchtte, waarna hij naar rechts vloog, om zijn weg naar de hoofdtunnel voort te zetten. Opnieuw werd de Charmander te zwaar en moest hij landen.

•Penellopé•
De Meoth bedankte haar, maar ze vergde er weinig aandacht aan en liep terug naar Iria's tas. Ze ritste hem toe en keek toen pas om. Ze knikte even bevestigend naar Zephir waarna ze zich naar de uitgang van de grot bewoog. Ze stapte het zachte licht van de zon in en ging toen zitten. Ze sloeg haar staart rond haar poten en keek met haar grote ogen naar de grote oranje bol. Ze zuchtte en ging liggen. Waar was Twist? Ging er door haar heen. Ze had hem voor het laatst in dat bos gezien, daar leerde ze ook Iria kennen. Ze zuchtte en legde haar kopje op haar poten waarna ze haar ogen sloot en even wat tranen liet vloeien. Twist... Wat zou hij denken van deze trainer? Ze keek terug op en zag hoe de wind in de bomen sloeg en de druppels van de korte storm liet vallen. Gefascineerd keek ze ernaar. Hij kan overal zijn, misschien kan hij wel dood zijn... ging er door haar heen. Waar, dat was helemaal waar...

ARYA ~ Iria gaf haar de keuze. Dat had ze beter niet kunnen doen, want Arya was ongelofelijk slecht in kiezen. Één ding was echter al zeker, ze zouden Gwen die dag niet mer vinden. Het regende inmiddels weer zachtjes. Arya had niet er niet erg veel zin in om helemaal terug te moeten lopen. Nu Iria haar wondjes had verzorgd was het ook niet heel hard nodig. Maar als ze hier 's nachts zouden blijven... dan zou het donker worden, dan zouden er Zubat komen. Arya was van zichzelf niet bang voor Zubat. Het waren pokémon als alle anderen en ze vielen je meestal niet zomaar aan. Ze gingen mensen over het algemeen eerder uit de weg. Na vandaag werd Arya echter toch wat neveuzer bij de gedachte aan de bijtgrage fladderaars. 's Nachts, als iedereen sliep, konden ze zomaar uit het niets opduiken. Maar als ze haar pokémon nou eens uit hun pokéballs zou laten? Oz zou het vast alleen maar fijn vinden als ze dat deed. "We kunnen wel hier blijven," zei Arya na een tijdje.

Het was even stil, tot Iria begon te praten. "Weet je wat het grappige is," zei ze. "Dat alles zou snel lijkt te gaan. Het lijkt wel gisteren dat ik Ignis kreeg." Het meisje keek Arya aan. "Nou Arya, vertel eens wat meer over jezelf?" vroeg ze, waarna ze er gauw aan toevoegde: "Als je dat wilt, natuurlijk." Arya vond het wel goed. "Nou, eh... Ik kom uit Lavender Town," begon ze. "Ik heb twee broers en een zus. Ik..." Ze dacht even na. "speel fluit, ik hou van tekenen... Poe, wat kan ik nog meer zeggen... Mijn lievelingsboek is Hart van Inkt... Heb jij die gelezen?" Boeken waren één van Arya's favoriete gespreksonderwerpen. Op tekenen en fluit spelen na was lezen haar favoriete bezigheid, ze was een echte boekenwurm. Ze vond het dan ook jammer dat boeken te zwaar waren om mee te nemen op een pokémonreis.


ZEPHIR ~ Penellopé knikte even en liep toen weg. Zephir bleef zitten en keek rond. Ona lag een eindje verderop te snurken. Oz drentelde (voor zover een Diglett kan drentelen) zenuwachtig heen en weer, zijn blik voortdurend op Arya gericht. Zephir spitste zijn oren toen hij het gesprek van de twee meisjes opving. Aha, dus ze zouden hier blijven. Hij vond het wel best. Nu Penellopé hem had geholpen had hij geen Pokémoncenter meer nodig. Niet dat de beslissing anders uitgelopen was als hij wél terug naar de stad had gewild. Arya bepaalde immers en zij vroeg hem niks.
De Eevee leek in gedachten verzonken. Omdat Zephir niks te doen had - behalve zijn nagels inspecteren, maar daar had hij intussen wel genoeg van - liep hij naar haar toe. Hij zag dat ze huilde. Misschien had hij beter niet naar haar toe kunnen gaan, maar daar was het nu al te laat voor. Hij ging maar naast haar zitten en deed alsof hij haar tranen niet had gezien. Huilende personen stelden het vaak op prijs als het wel werd opgemerkt, maar er niet naar werd gevraagd. Als er één vraag was die huilende pokémon vaak niet wilden horen, was het wel 'wat is er?'. Goed, dat gold natuurlijk niet voor iedereen. Er waren altijd die individuen die dat juist wel wilden, maar Zephir had moeite te bepalen wat voor type Penellopé was.

•Iria•
Arya besloot dat ze hier zouden overnachten. Iria knikte naar haar. Goed, dan moest ze niet terug gaan lopen. haar blik gleed naar buiten... Oh en het was al weer zachtjes aan het regen... Slik. "Nou, eh... Ik kom uit Lavender Town," antwoorde Arya op haar vraag. "Ik heb twee broers en een zus. Ik..." Ze stopte even en vervolgde toen. "speel fluit, ik hou van tekenen... Poe, wat kan ik nog meer zeggen... Mijn lievelingsboek is Hart van Inkt... Heb jij die gelezen?" Iria schudde haar hoofd. "Ik lees niet veel," zei ze daarop. "Ik woon in Pallet Town, maar ik weet niet echt waar ik ben geboren," zei ze wat stiller. Ze had het altijd moeilijk om over dit te praten, maar het was eerlijker als Arya evenveel wist als zij. "Ik ben opgevoed door mijn tante. Ik hou van sporten en trainen met haar Pokémon. Vooral vuurtypes," zei ze vervolgens. "En dat was het zo'n beetje," zei ze. Ze zuchtte, haar magere geschiedenis was niet echt een leuk gespreksonderwerp. Opnieuw een zucht. "Is het een mooi boek?" zei ze om het gesprek wet meer leven in te blazen. Ze keek Arya nu recht aan. "Kan ik wat van je tekeningen zien?" vroeg ze op een vriendelijke toon. Iria tekende ook af en toe een keer, maar ze deed het niet heel de dag door of ze zag het niet als een hobby omdat ze soms drie maanden niet tekende en dan opeens een paar tekeningen maakte Maar dat deed ze vooral vroeger, bij Sofia.

•Penellopé•
Ze hoorde voetstappen, maar ze keek niet op. In haar ooghoek verscheen een lichtte kleur. Ze shrok even, droogde haar tranen snel en verbergde haar gezicht in haar poten waarna ze haar oren liet zakken en tussen haar pootjes door naar de druppels keek. Als ze een mens was, was ze waarschijnlijk rood aangelopen. Zo beschaamd was ze, beschaamd om haarzelf.

•Sky•
Hij sloeg af en zag de uitgang van de hoofdtunnel, hij zuchtte opgelucht, sloeg nogmaals extra hard met zijn vleugels, maar winde er geen hoogte mee. Nee, hij maakte snelheid en zakte langzaam. Toen hij zag dat hij er bijna was, klapte hij nogmaals extra hard met zijn vleugels en landde hij vlak voor Iria. Ze keek verast op, aaide hem over zijn kopje en keek toen naar Ignis. Een gemengde blik van woede en bezorgdheid. Hij kende het. De Pidgeotto zuchtte en keek toen rond. Arya zag er veel beter uit. Terwijl hij verder rond keek, duwde hij de kapotte sjaal van zijn nek af. Daarin zat de zaklamp. Iria opende de sjaal en zag de zaklamp, ze keek verast op en aaide hem nogmaals over zijn kopje, waarna ze de lamp terug in haar zak stak. Hij keek naar Oz. Wat was er met hem? Hij hopte naar hem toe en keek hem bezorgd aan. "Wat is er Oz?" vroeg hij. "Als het over Arya gaat, ze is hier in goeie handen. Hier kan Ignis haar niks aandoen, evenals de Zubats," Dat was waar. Ignis zou nooit iemand pijn doen met Iria in de buurt, dat wist hij gewoon. En zo wel, dan kon hij haar zo weer uitschakelen, misschien met wat help van Oz.

ARYA ~ Iria schudde haar hoofd. "Ik lees niet veel," zei ze. Arya kon zich nauwelijks voorstellen hoe mensen weinig konden lezen. Er was toch altijd wel een genre dat iemand leuk vond? Ze wist echter maar al te goed dat er velen waren die niet zulke lezers waren als zij. "Ik woon in Pallet Town, maar ik weet niet echt waar ik ben geboren," vervolgde Iria. Hoe kon dat? Arya durfde er niet naar te vragen. "Ik ben opgevoed door mijn tante." Dat verklaarde al iets. "Ik hou van sporten en trainen met haar Pokémon. Vooral vuurtypes," zei Iria daarna. "En dat was het zo'n beetje." Sporten? Bah. Arya was niet bepaald sportief. Goed, Ponytarijden en zwemmen waren leuk en die ene keer dat ze op school een mini-cursus boogschieten hadden gehad had ze zich ook vermaakt, maar verder... Tja, laten we het erop houden dat ze zo goed als geen snelheid, conditie of hand-oogcoördinatie had. Het was maar goed dat ze op haar school bij gym niet zelf de teams mochten maken, want anders was zij die persoon geweest die altijd als laatste overbleef.

Iria zuchtte. Arya zweeg. Wat kon ze nog meer zeggen? Het gesprek liep een beetje stil. "Is het een mooi boek?" vroeg Iria. Arya knikte enthousiast. "Ja, het is echt een heel leuk boek! Tenminste, dat vind ik... Gwen is naar een personage eruit vernoemd." Gwen... Zouden ze haar ooit vinden? "Kan ik wat van je tekeningen zien?" zei Iria en Arya was blij met de afleiding. Ze aarzelde wel even. Ze was niet zo van het in de spotlights staan en liet haar tekeningen meestal niet aan anderen zien. Als mensen dan aandrongen durfde ze het al helemaal niet meer. Bij fluit spelen was het echter wel erger dan bij de tekeningen. En zingen voor andere mensen? Dat zou ze nooit van haar leven doen, net als het laten lezen van haar pogingen-tot-verhalen. Tekeningen waren dan nog niet zo erg.
Ze knikte en trok haar tas naar zich toe. Ze pakte haar schetsboek eruit. Niet het mooie boekje dat ze bij Murkrows Nest had gekocht - daar had ze, zoals ze al gevreesd had, niet in durven tekenen -, maar het schetsboek dat ze van thuis had meegenomen. Het was inmiddels bijna vol.

Ze deed het boekje open en bladerde er langzaam doorheen, zodat Iria de tekeningen kon zien. Arya had een realistische tekenstijl. Ze tekende dingen zo natuurgetrouw mogelijk. Eerst kwamen er zo'n tien pagina's met tekeningen die ze thuis nog had gemaakt van de wilde Pidgey rond Lavender Town. Daarna kwam ze bij de tekeningen van tijdens haar reis. Eerst twee van Gwen als Charmander, daarna één van Ona en één van Oz. Daarna had ze nog een tekening van hen drieën, waarop Gwen al geëvolueerd was. Van Zephir had ze er nog geen. Ze had hem al een tijdje, maar was nog niet aan een tekening toegekomen. Hij leek haar wel leuk om te tekenen. Hij kon zo mooi in de verte zitten staren. Dat zorgde niet alleen voor een mooi plaatje, maar hij was daardoor ook een stuk makkelijker te tekenen dan een rondspringende Ona. En Oz... Tja, tegen stilzitten had hij geen bezwaar. Hij was alleen zo... tja, erg interessant zag een bruin paaltje met een gezicht er toch niet uit. Andere pokémon kon je nog in verschillende houdingen tekenen: staand, zittend, lopend. Een Diglett zag er altijd hetzelfde uit.
Ze had niet alleen pokémon getekend. Zo af en toe kwam ze langs een pagina met een straat of een boom en ze had ook één keer geprobeerd een zandloper te ontwerpen. Ook sloeg ze een paar pagina's over, omdat daar wel heel erg mislukte tekeningen op stonden.
Uiteindelijk had ze alle creaties laten zien. Ze keek niet naar Iria terwijl ze het boekje weer in haar tas stopte. Ze hoopte dat Iria het mooi vond, of in ieder geval niet lelijk. Arya was zelf best trots op sommige tekeningen, maar dat zou ze niet hardop zeggen.

OZ ~ Hij hoorde vleugelgeklapper en zag Sky tevoorschijn komen uit de tunnel, met Ignis in zijn poten. Oz voelde zijn boosheid weer opkomen. Hij zag dat Arya een beetje nerveus naar de Charmander keek, maar het meisje leek te beseffen dat Ignis hier geen bedreiging vormde. "Wat is er Oz?" vroeg Sky aan hem. "Als het over Arya gaat, ze is hier in goeie handen. Hier kan Ignis haar niks aandoen, evenals de Zubats." Oz haalde zijn schouders op. Hij had vast gelijk, maar zijn bezorgde gevoel werd niet minder.

ZEPHIR ~ Penellopé leek beschaamd door haar tranen. Zephir wist niet goed wat hij moest zeggen, dus zei hij maar helemaal niets. Achter hem klonk zachtjes Ona's gesnurk en buiten tikte de regen. Hij wierp een zijdelingse blik op de Eevee. "Wat is er?" vroeg hij uiteindelijk toch maar, tegen zijn eigen redenatie van net in. Hij probeerde een beetje vriendelijk te klinken, al was vriendelijk zijn niet echt zijn sterkste punt. Dat was het nooit geweest. Dat had het ook onmogelijk kunnen zijn, met zijn verleden. Van een jeugd als de zijne werd je geen lief, meelevend persoon.

•Iria•
"Ja, het is echt een heel leuk boek! Tenminste, dat vind ik... Gwen is naar een personage eruit vernoemd." Iria knikte begrijpelijk. Ignis was vernoemd naar de latijnse benaming voor vuur of brand. Toen sloeg Arya haar schetsboek open. Traag sloeg ze de bladzijden om. Wauw! "Zo mooi," zei ze tegen Arya. Er waren veel tekeningen van haar Pokémon. Maar wat haar opviel was dat Zephir er nog niet tussen zat. Was het omdat de Pokémon haar niet mocht en het niet toeliet of was het omdat ze Zephir nog niet zo lang had? Hoe dan ook, het was zo. Ze zag natuurlijk veel tekeningen van Gwen en Iria voelde zich schuldig. Ze liet haar gewoon terug denken aan haar Charmeleon. Ze wou net zeggen dat het goed was, maar toen sloeg ze de bladzijde weer om en zag ze nu tekeningen van straten. Ook bomen kwamen op het blad tevoorschijn. "Je hebt echt talent," zei ze zachtjes. De bladzijden leken aan haar neus voorbij te glijden, want voor ze het wist had Arya het boekje al terug in haar rugzak gestoken. "Je mag echt trots zijn, het zijn prachtige tekeningen. Ik denk dat ik nog nooit zoiets moois heb gezien," zei ze al lachend. Ze had inmiddels al door dat Arya wat onzeker was, dat moest zij echt niet zijn. Ze had zoveel talenten! In vergelijking met Iria, had ze een prachtige toekomst voor haar! Ze was slim, getalenteerd en nog eens goed met Pokémon!

Iria schraapte haar keel toen ze gefladder hoorde en net zoals verwacht verscheen Sky. Hij landde voor haar en zij aaide hem over zijn kopje om een gemengde blik van woede en bezorgdheid op Ignis te werpen. Ze keek even opzij en zag dat Arya erg gespannen naar de Charmander staarde. Ze vergde er geen aandacht aan en trok haar tas naar haar toe. Daaruit haalde ze een Potion en een klein dekentje. Ondertussen legde ze de zaklamp terug op zijn plek. De sjaal liet ze voor wat het was, Ignis zou de vod toch niet meer willen dragen. Ze opende de Potion en begon de wonden te bespuiten. Langzaam zag ze dat het niet meer dan een paar krassen waren, niet erg dus. Ze keek achteraf nog eens zorgvuldig naar de Charmander, maar ze zag niks en ze wikkelde haar dus maar in het deken, waarna ze haar in haar schoot legde. Ze voelde hoe de ademhaling van de Charmander rustiger werd en Iria dacht wel dat ze lag te slapen. Ze aaide de Charmander over haar kopje en keek toen terug naar Arya. "Misschien moeten we ook maar gaan slapen, dan kunnen we morgenochtend vroeg opstaan en vroeg vertrekken," zei ze. Ze legde Ignis naast haar op de grond en ze stond langzaam op, rekte zich uit en keek toen naar Arya. "Heb je een slaapzak?" Zij had er wel één, maar had zij er wel één?

•Sky•
Oz haalde zijn schouders op, maar zijn blik was nog steeds hetzelfde. Sky zuchtte en keek toen naar de meisjes. Nu viel zijn cent pas. waar was dat mormel? Zijn ogen vernauwden en hij kon haar net zien bij... Die dief... Ze planden iets, hij wist het gewoon. Hij begon te knarstanden liep wat meer naar Ona toe, die wat dichter bij hen stond, of eerder lag. Hij snoof en stond klaar om in te springen als het fout zou lopen.

•Penellopé•
"Wat is er?" Ze snoof keek schuin vantussen haar poten naar de Meoth en zuchtte. "Gewoon... Herinneringen..." zuchtte ze zachtjes. Iedereen kende het wel, de dodelijke pijnegingen van vroeger, die dodelijke beelden, die herinneringen. Opnieuw een zucht. "Ik denk dat je dat ook wel kent, de pijnlijke beelden van vroeger, van je verleden. Je leest het zo van je houding af... Als je toch een beetje wat weet van lichaamshouding..." Stilte. Ze beet op haar onderlip. Zou hij haar nu ook zo gaan haten als Sky? Zou hij ook denken dat ze hem bespioneerde? "Ik... Ik... Ik bedoel, hij... Het is zo ingewikkeld," Een nieuwe zucht. Ze drukte haar pootjes tegen haar kopje en liet haar oren zakken. Hij was niet zo goed in troosten, ook een spoor van een moeilijk verleden. Zijn associaal gedrag het wees er allemaal op.

ARYA ~ Iria prees haar uitgebreid en Arya werd zo rood als een Corphish. Ze glimlachte verlegen en mompelde een bedankje. Het andere meisje begon Ignis te verzorgen, waarna ze de Charmander op schoot nam en zachtjes aaide. "Misschien moeten we ook maar gaan slapen, dan kunnen we morgenochtend vroeg opstaan en vroeg vertrekken," zei ze. Arya knikte, en zei tegen Iria dat zij ook een slaapzak had. Ze had ook een dun opblaasmatje, zo'n ding dat zichzelf opblaast, maar wat na afloop een heel gedoe is om weer op te rollen. Ze pakte ze en begon ze klaar te leggen voor de nacht.

ZEPHIR ~ "Gewoon... Herinneringen..." verzuchtte de Eevee zacht. Het was even stil en ze zuchtte opnieuw. Toen begon ze weer te spreken. "Ik denk dat je dat ook wel kent, de pijnlijke beelden van vroeger, van je verleden. Je leest het zo van je houding af... Als je toch een beetje wat weet van lichaamshouding..." Zephir verstijfde. Hij trilde licht, maar dat kon ook nog door Stun Spore komen. Wat wist zij van zijn verleden? Hij was een geboren acteur, hoe kon zij door die laag heen kijken? "Ik... Ik... Ik bedoel, hij... Het is zo ingewikkeld," probeerde Penellopé zich te verontschuldigen. Zephir knikte langzaam, zonder iets te zeggen. Hij keek om naar de rest van het gezelschap en zag Sky wantrouwend naar hen kijken. Hij wierp hem een boze blik toe en stond op. "Ik ga het voorbeeld van Ona en Arya maar volgen," zei hij, doelend op het gaan slapen. Hij begon weg te lopen, maar bleef toen staan. "Welterusten."
Hij zocht een beschut plekje op tussen twee grote stenen bij de wand. Het was niet comfortabel, maar het hij was wel erger gewend en het was fijn om in een kleine ruimte te liggen. Hij draaide een paar rondjes en krulde zich toen op tot een pluizig bolletje. Hij zag dat Arya inmiddels was gaan liggen en Oz had zich naast haar opgesteld. Zephir betwijfelde of de Diglett zijn ogen die nacht ook maar één seconde dicht zou doen.
De slaap kwam gauw, maar was licht. Bij het kleinste onverwachte geluidje zou hij klaarwakker zijn.

•Iria•
Arya knikte en haalde zo'n luchtmatras boven. Iria keek er nog even naar en haalde toen haar spullen boven. Ze had wel een luchtmatras, maar ze had geen zin om hem op te blazen en er zat waarschijnlijk een gat in. Dus greep ze enkel dat dunne slaapzakje en spreidde ze hem op de grond van de grot. Ze pakte haar trui terug van de grond en plooide hem op als een kussen. Vervolgens pakte ze een andere trui uit haar zak, een dikkere ,'voor koude nachten', zoals Sofia haar had verteld. Nu kwam het inderdaad van te pas, het was warm, maar de koude bries die de grot met zich meebracht sneed in haar blote armen. Ze had een jeans aan, dus haar benen hadden warm genoeg. Ze ging liggen en vergat Ignis volkomen, ze sloot haar ogen. Ze zag er slapend uit, maar zo rustig was ze nu ook weer niet. Ze zuchtte opnieuw en draaide haar toen om. Ze voelde haar slaprig, maar toch viel ze niet weg.

•Sky•
De Meoth had hem in het oog. Sky wierp een giftige blik terug an keek toen naar de Eevee. Waarom was ze er nog? Iria had toch niet... Haar blik schoot naar Iria. Tuurlijk had ze het gedaan, hoe stom kon hij zijn. Hij sloeg zijn linkervluegel open en duwde zijn kop ertegen, alsof het zijn hand was en hij het er beschaamd indrukte. Toen stond de kat op en Sky keek meteen terug op, hij volgde de Meoth, maar er gebeurde niks. De kat stapte verder, maar Sky vergde er weinig aandacht aan en hopte wat dichter naar de Eevee toe. Na een paar minuten te hebben gestaard naar het vosje, vloog hij op en landde hij naast Iria, eerder aan haar voeteinde. Hij nestelde zich in het dons en sloot zijn ogen waarna hij in slaap viel. Hij was erg moe, hij had veel gevlogen en hard gewerkt. Ookal was hij dat gewent, hij was nog nooit zo gespannen geweest. Misschien speelde dat ook een rol?

•Penellopé•
De Meoth verstijfde. ze duwde haar pootjes opnieuw voor haar gezicht. Als hij wist wat voor training zij had gehad, wat zij had meegemaakt, zou het duidelijk zijn. Maar zoiets kon je niet zomaar aan een vreemde vertellen Het maakte haar koudbloedig, een moordenaar, maar toch zo teer. Iets wat niet samen ging. Daarom dat ze niet vocht om te doden, maar om te bewijzen. Niet meer, niet minder. Voor trots. Voor zichzelf. Iets wat haar vroeger in het nadeel kwam. Misschien wou Twister haar daarom niet meer? De tranen welden terug op. "Ik ga het voorbeeld van Ona en Arya maar volgen," Ze knikte enkel. "Welterusten." Opniew knikte ze. Ze was niet zo mondig en zeker niet voor zo iets nutteloos. Ze verachtte haarzelf. Haar pootjes gleden van haar neus af en ze staarde nog naar de ondergaande zon, tot de horizon en de nacht haar licht volledig wegnamen. Ze keek nog lang naar de inktzwarte hemel voordat ze de grot in ging en zich oprolde om al snikend in te domelen.

OOC; Misschien is het nu handig dat je een postje met Gwen doet en dat Zephir wat ongerust ofzo wordt. Ignis is wakker, je mag haar godmoden als je wilt

GWEN ~ Gwen rilde. De regen droop langs haar gezicht en tikte op haar rug. Het vlammetje aan haar staart siste bij iedere druppel die erop viel. Regen, waarom moest het nou net vandaag regenen? Ze voelde zich miserabel. Misschien moest ze maar terug naar Pewter City. Arya had de zoektocht inmiddels vast opgegeven voor vandaag en zou morgen verder gaan. Gwen moest heel eerlijk toegeven dat ze verlangde naar haar warme pokéball. Kom op, Gwen, siste ze tegen zichzelf, kun je één dagje nog niet eens uithouden? Als ze die grot nou maar vond. Arya, Ona en zij waren er langs gekomen op weg naar Pewer City, nog voor Oz en Zephir zich bij hen hadden gevoegd. Zephir, als hij haar maar niet verraadde. Waar was die grot?
Eindelijk vond ze hem. Hij had een grote, vrij smalle ingang, maar viel niet op door de boompjes en struiken die eromheen stonden. Gwen rende het laatste stukje en de modder spatte alle kanten op.
In de grot ging ze zitten. Ze zuchtte. In het wild leven was niet echt wat ze zich erbij voorgesteld had. Zou ze morgenmiddag teruggaan? Arya en Ona zouden vast alleen maar blij zijn haar te zien. Oz daarentegen... Hij zou razend zijn. Arya had vast gehuild en Oz zou dat als haar fout zien. Hij zou het haar niet snel vergeven dat ze hun trainer verdrietig had gemaakt. En Zephir... Zephir zou haar uitlachen. "Zo, dus het wild was toch niet helemaal wat je verwacht had, wel?" Ze hoorde het hem al zeggen.

Ze sliep al een tijdje toen ze plotseling wakker schrok. De grond trilde! Ze sprong op. Ze keek de grot in en zag vaag een donkere vorm. Een grote, donkere vorm. Een tel later zwiepte een staart haar weg. Ze landde met een harde klap tegen een steen en zag sterretjes. De staart sloeg tegen de grond, waardoor die nog harder begon te trillen. Gwen hotste op en neer op de golvende grond en verloor het bewustzijn.

ZEPHIR ~ Wat was het? Wat had hem wakker gemaakt? Een trilling. Een vage trilling in de grond, nauwelijks voelbaar, alsof er ergens in de verte een aardbeving was. Een echte aardbeving zou het vast niet zijn, die kwamen in Kanto zelden voor. Dat betekende dat er ergens een gevecht aan de gang was. Meteen moest hij aan Gwen denken. Onzin, dacht hij meteen. Er is ergens een gevecht en meteen denk je dat het die Charmeleon is? Nee, het zijn vast twee ruziënde Rhyhorn. Die soort is niet erg vredelievend.
Hij keek rond in de tunnel. Arya lag in haar slaapzak te slapen en ook Iria was in dromenland. Naar Ona hoefde hij niet eens te kijken. Haar gesnurk weerklonk nog steeds zacht door de grot. Ook Penellopé lag ergens opgekruld te slapen en Sky lag naast Iria. Ook Oz had zijn ogen gesloten. Zephir grijnsde. Nou, wat een mooie bewaker. Je zou toch verwachten dat hij, van iedereen, wel wakker zou worden van die trilling? Als Arya in gevaar was geweest had hij haar niet beschermd. Het kwam erop neer dat iedereen sliep. Als ik zou willen, zou ik nu gewoon weg kunnen gaan en niet meer terugkomen. De gedachte kwam zomaar in hem op, maar hij volgde hem niet op. Tot nu toe viel zijn groep nog best mee. Goed, hij werd dan wel vergeten en gewantrouwd, maar het kon ook best gezellig zijn.
Trouwens, sliep iedereen wel? Hij bedacht zich opeens dat hij Ignis niet zag. Hij stond op en liep een eind de tunnel in. Toen zag hij het licht van haar vlam. Hij liep naar haar toe en zag dat ze wakker was. Hij bleef op een paar passen afstand van haar staan, zonder iets te zeggen.

•Ignis•
Ze hoorde nog hoe de meisjes verder praatte, ze was wakker. O ja, klaarwakker. Maar blijkbaar had niemand dat door. Ze werd weg gelegd door Iria en toen gingen de twee meisjes naar bed. Goed. Ze opende één oog en keek snel rond, zonder te bewegen. De nieuwe Eevee zat nog wat te praten met Zephir en Sky zat de spion uit te hangen. Oké, goed, zij zouden ook snel slapen. En ze had het ook nog bij het juiste eind! Want nog geen vijf minuten later lagen de drie Pokémon te slapen. Ze opende haar ogen en trok het deken van haar af. Dat was beter. Ze stond recht en staarde de grot rond. Haar vlam gaf haar genoeg licht om te zien, nu nog hopen dat het niemand wakker maakte. Ze sloop langs de meisjes heen en wandelde rustig verder. Niet ver van Iria zag ze haar sjaal. Dat ding zag er echt verschrikkelijk uit! Maar goed, ze kon het evengoed meedoen, het kon van pas komen. Ze sloop naar haar trainer toe, trok de sjaal vlug weg en zette het op een lopen, om in de duisternis van de grot te verdwijnen.

Ze sloeg de sjaal rond haar nek, ookal was het meer een vot dan wat anders, ze vond hem nog steeds mooi. Ze draaide haar af en toe een keer om, om te zien of er iets of iemand haar volgde. Niemand dus, uitstekend. Ze kruiste haar pootjes, drukte haar snuit in haar sjaal en wandelde rustig verder. Wat was haar doel? Simpel, die Charmeleon vinden en terug meesleuren naar da kind. Dan zou ze haar vergeven en kon ze weer wat grapjes uithalen. En misschien was het ook omdat ze Gwen op een rare manier mistte, niet dat ze van haar hield ofzo. In tegendeel als ze kon trok ze haar de keel om. Waarom was ze eigenlijk zo boos op die Pokémon? Het was een soort van rivaal, dus ze nam aan dat het dat was. Je kon niet houden van je vijand of het als een vriend beschouwen. Vrienden. Ze snoof. Wat had je daar aan? Het diende nergens voor. Het was een zwakte en een fout. Een fout die ze nooit zou maken. NOOIT.
Nadat ze wat verder van de groep was verwijderd, hoorde ze voetstappen. Ze draaide haar om en zag zijn gloeiende ogen. "Zephir?" grolde ze. Ze spreidde haar beentjes, ontkruiste haar pootjes en stoof naar voren. "Wat doe jij hier?" Iets moest de kat gewekt hebben, het nootlot, zij of... was hij ongerust? Ze grijnsde, misschien wist hij meer dan dat zij dacht. Haar klauwtjes gloeiden blauw op, klaar voor een flinke Dragon Claw.

ZEPHIR ~ Ignis draaide zich om toen ze zijn zachte voetstappen hoorde. Zephir kon geruisloos lopen als hij wilde, maar nu had hij daar geen reden toe. Nee, die vaardigheid gebruikte hij eerder bij zijn... beroep.
De Charmander leek verbaasd hem te zien. "Zephir? Wat doe jij hier?" vroeg ze. Ze klonk niet echt alsof ze blij was hem te treffen. De Meowth haalde zijn schouders op. Een blauw schijnsel verscheen. Zephirs blik schoot naar de klauwen van de Charmander en deed een stap achteruit. Hij hief afwerend zijn handen op. "Ho, ho, rustig," zei hij. "Ik kom je heus niet van je mooie sjaal beroven. Ik heb er zelf al één." Hij keek naar het gescheurde, vieze vod om haar nek. Goed, zijn sjaal zag er ook wat sjofel uit, een beetje versleten, maar verder was hij nog vrij netjes. Hij hield hem in ieder geval schoon. Vieze dingen, daar kon hij niet tegen. Dat klonk misschien een beetje vreemd, voor iemand die gewend was uit prullenbakken te eten, hij vond het ook niet erg om even vies te worden, als hij de vuiligheid maar snel weer van zich af kon wassen. In de loop der jaren was zijn lichte, crèmekleurige vacht wel een beetje grauw geworden, maar over het algemeen was hij niet vies.

•Ignis•
Hij hief zijn poten op. "Ho, ho, rustig," zei hij. "Ik kom je heus niet van je mooie sjaal beroven. Ik heb er zelf al één." Ze gromde. "Oh en daarvoor zou ik zo boos zijn?" snauwde ze naar hem. Toen snapte ze het. Haar ogen werden glazig en daarna kregen ze een amusante glans. Wacht, hij wou niet vechten? Eigenlijk had Ignis hem nog nooit zien vechten... Was hij zwak? Ze begon te grijnzen. "Is het de sjaal? Wel eigenlijk," Ze sloeg haar nog steeds gloeiend pootje neer, hopend hem te raken. "Ben ik daar wel boos om," ze draaide haar snel om en vervolgde met een Flamethrower. "Mij zou besluipen kan niet onbestraft blijven!" Haar ogen gloeiden op en ze begon te grijnzen, Scary Face. Ze stoof naar voren en deed Ember waarna ze rond haar as begon te draaien en Flamethrower weer inzette. Ze wou eens een eerlijk gevecht, ze was niet tevreden met haar gevechten van vandaag. Verloren van Sky, verloren van die mol. Nee. Ze zou ook niet verliezen van die kat.

-Flut, sorry ><"-