Trots hield Kayne zijn Boulder Badge uitgestrekt naar voren, waarna hij er met een doekje overheen wreef. Hij wilde niet dat zijn badge vuil raakte. Nee, deze moest er prima in orde uitzien! Hij moest moeite doen om er niet mee te pronken, maar hij wist best dat hij zo andere trainers nerveus maakte en deed dit daarom maar niet. Eén week voor hij de Gym ging uitdagen, was er ook een kereltje die de Gym had verslagen met een Poliwhirl en een Pikachu. Jeetje, die had echt de hele tijd zijn Gymbagde in de lucht gehouden en geroepen hoe mooi zijn badge wel niet was. De nerveuze trainers hadden hem kwaad aangekeken. Nee, dat wilde Kayne niet doen. Hij had de Boulder Badge in zijn zak gestoken nadat hij de Gym was uitgelopen en had zijn blik op emotieloos gehouden. Hij besefte zichzelf wel dat hij sinds dat hij Vincent ontmoet had en de Boulder Badge in zijn pocket had, meer emotie begon te tonen. En hij vond het niet eens zo heel erg. Natuurlijk was hij nog wel steeds een ramp tegenover de meiden en dat zou ook altijd zo blijven, helaas. Hij zuchtte even en keek naar de plek waar hij was aangekomen. Hij was teruggegaan omdat hij een nieuwe Pokémon wilde vangen. Het maakte niet uit welke Pokéman, hij zou de eerste de beste Pokémon vangen die hij tegenkwam. Zodoende dat hij dat gedacht had, sprong er opeens een Rattata uit de struiken. Even keek Kayne naar de Pokémon. Daarna dacht hij weer aan wat hij net gedacht had. Daarna richtte hij zijn blik weer op de Rattatie, die hem even observeerde. Oké, nieuwe regel: hij ving de volgende Pokémon wel. Hij wuifde de Rattata weg, maar deze naderde hem. Kayne besloot om hem gewoon te negeren en zijn pad te vervolgen. Naarmate hij verder liep, merkte hij dat de Rattata steeds dichter naar hem toekwam. Hij draaide zich om en zag dat de Rattata zijn ogen had gevestigd op Kaynes rugzak. Nee, hè! De Rattata was gewoon op zijn eten uit! Zo kreeg hij de Pokémon natuurlijk nooit weg! Kayne wilde net over een manier nadenken waarop hij de Pokémon kon verdrijven, toen hij opeens een geluid hoorde. Iets kwam met veel geweld de struiken uit en Kaynes hart klopte in zijn keel. Zou dit een sterke Pokémon zijn die hij zou kunnen vangen en toe zou kunnen voegen aan zijn team?

De Rattata werd opgejaagd van het geluid, duidelijk geschrokken van wat zich daar in het struikgewas bevond. Het volgende moment stond een Vulpix vlak voor Kaynes neus. Kayne grinnikte. Dit werd zijn Pokémon! ‘Gastly, nu,’ zei hij zonder enige waarschuwing. Zijn Gastly kwam tevoorschijn en Vulpix schrok overduidelijk. Gastly begon vrolijk rond de Pokémon te zweven, waardoor Kayne geërgerd zuchtte. ‘Gastly, het is hier geen speeltuin!’ waarschuwde hij zijn Pokémon. ‘Concentreer je nu maar op het gevecht!’ Hij moest denken aan Brock en glimlachte. Zijn Gastly had toen zichzelf precies hetzelfde gedragen. Kayne keek toe hoe de Pokémon al wat serieuzer werd. ‘Vulpix!’ riep de Pokémon, waarna deze een vuuraanval liet ontsnappen. Gastly kon het nog maar net ontwijken. Kayne had echter minder geluk. Zijn zicht was ontnomen geweest door Gastly, waardoor hij de aanval niet had zien naderen. Hij sprong weg, maar een stuk van zijn shirt, het gedeelte bij zijn borstkas, werd geraakt en het stukje stof daar brandde weg. Kayne keek even met grote ogen naar zijn borstkas, die ongeschonden was gebleven. ‘Gastly, Lick-attack!’ riep hij. De Gastly zweefde naar voren en likte over de wang van Vulpix, wat de Vulpix deed verstijven. De Vulpix draaide zich echter om naar Gastly en vuurde een Ember af in diens gezicht. Gastly zweefde, neptranen producerend, heen en weer en probeerde zich schreeuwend van de pijn te verlossen. Met een nors gezicht keek Kayne naar zijn Pokémon. Wat was het toch ook een grapjas. ‘Gastly, beheers jezelf!’ riep hij. ‘Doe je Hypnosis!’ Gastly leek weer tot zichzelf te komen en keek de Vulpix boos aan, waarna hij een Hypnosis deed. Hij zag hoe de Vulpix al wat zwakker werd. ‘Dit is je kans, Gastly. Doe Night Shade!’ Gastly voerde de aanval uit en Vulpix zakte door zijn knieën. Kayne besefte zich nu pas echter dat hij vergeten was om een Poké Ball tevoorschijn te nemen en zocht deze in zijn tas. Hij had hem uiteindelijk gevonden. ‘Poké Ball, nu!’ riep hij en gooide deze naar de Vulpix. Hij zag hoe de Vulpix opgeslokt werd in de Poké Ball en keek met gebalde vuisten toe. Had hij zijn kans verspeeld door een ogenblik naar zijn Poké Ball te moeten zoeken?

Binnenin de Pokéball ontwaakte de Vulpix die nog niet van plan was om op te geven. Met een flits kwam de Pokémon weer te voorschijn. Helaas, probeer het nog een keer!

Met een teleurgestelde blik zag Kayne toe hoe de Poké Ball weer opensprong. Hij was dus iets te lang bezig geweest met het zoeken naar een Poké Ball. En dat was nog niet alles. De Vulpix leek razend te zijn. Hij voerde een nieuwe aanval af op Gastly, een Ember. Gastly kon deze niet ontwijken en vloog achteruit, tegen een boom. Hij zakte versuft naar beneden en Kayne haalde Dratini al tevoorschijn om het gevecht verder te gaan, maar Gastly zweefde alweer naar voren. Deze keer stond zijn blik niet speels, maar boos. Ook dit bracht herinneringen voor Kayne op aan zijn Gymgevecht met Brock. ‘Gastly, doe je Tackle op de Vulpix!’ riep Kayne. De Vulpix zag de aanstormende Gastly op tijd aan komen en sprong over de Pokémon heen, waarna het half in zijn sprong draaide en een nieuwe Ember afvuurde. Gastly wist echter wat er deze keer kwam en ontweek de aanval sierlijk door opzij te bewegen. De Ember brandde een gat in de boom achter Gastly. Gastly snelde naar Vulpix en voerde een nieuwe Tackle uit. Deze keer was de Vulpix net iets te laat om te ontwijken en het week achteruit. Kayne greep zijn kans. ‘Hypnosis, Gastly!’ De Gastly maakte de Pokémon ietwat slaperig, waardoor Vulpix dreigde om door zijn poten te zakken. ‘Gastly, maak af met een Night Shade!’ Terwijl zijn Gastly de aanval uitvoerde, pakte Kayne gauw een nieuwe Poké Ball. Hij zag dat hij er hierna nog maar eentje had. Hij moest nodig inkopen doen bij een Pokémon Center. Hij zag hoe de aanval uitgevoerd werd en hoe de Vulpix slap naar de grond zakte. ‘Op hoop van zegen dan maar,’ mompelde Kayne. ’Poké Ball, nu!’ riep hij, waarna hij de Poké Ball naar de Vulpix gooide en zag hoe deze voor een tweede keer opgeslokt werd. Zou het deze keer wel een goede poging geweest zijn?