“Gefeliciteerd grote broer!” riepen twee kinderen luidruchtig, door de slaapkamer van de jongen die langzaam zijn ogen opende. Taichi gromde nukkig terwijl hij slaperig in zijn ogen wreef en naar de kalender aan zijn muur keek, waarop Dinsdag 10 Juni stond. Zijn vijftiende verjaardag. Hij zuchtte diep en haalde breed grijnzend zijn handen door de haren van de tweeling, deze waren inmiddels naast hem of op schoot was gaan zitten. Rica overhandigde hem een vel papier waar een tekening op stond die ze op school had gemaakt voor hem, terwijl Akito hem een pakje overhandigde. “Eevee!” weerklonk opeens de vrolijke stem van zijn partner, die de halve voortuin in zijn bek zijn kamer in sleurde, waardoor er een spoor van aarde achterbleef in de gang en zijn vloerbedekking. Hij had blijkbaar een bloem willen plukken maar omdat dat niet echt makkelijk ging vanwege zijn bouw, had de Eevee de hele bloem uitgegraven. Zijn vermoeden werd bevestigd toen hij zijn opa luidruchtig hoorde vloeken en boos Nero’s naam hoorde vallen, moest hij toch wel moeite doen om zijn lach in te houden. De tweeling echter had door de capriolen van de Eevee, beide de slappe lach. “Bedankt Nero.. je kadootje is erg... leuk, “ grijnsde Taichi naar de Eevee, die hem hoopvol had aangekeken. Algauw werd de sfeer wat bedrukter toen de jongen met zijn broertje en zusje naar de keuken ging om te ontbijten, aan de tweeling liet hij niets merken maar zodra hij aan de tafel ging zitten, legde zijn oma een troostende hand op zijn schouder. Zijn Nidoran en Pikachu zaten ook al aan hun ontbijt naast de Raichu van zijn oom, waar hij naast zat. Nero was ondertussen op zijn schoot geklommen zodat zijn partner kon troosten. Het hele ontbijt at Taichi zwijgend zijn ontbijt op, dat bestond uit een sneetje toast met jam en melk meer kreeg hij niet echt door zijn keel.. hij wilde eigenlijk dat deze dag zo snel mogelijk voorbij was. Na het ontbijt besloot hij om naar het graf van zijn ouders te gaan, met veel tegenzin natuurlijk maar het was ondertussen een soort ritueel geworden. Taichi had eerder deze week wat speciale kaarsen gekocht en zijn oma een boeket met rode, witte en gele rozen. Het was ook voor de eerste keer dat zijn broertje en zusje meegingen, Rica had constant gevraagd of ze met hem mee mocht naar ‘mama’ en ‘papa’ maar hun opa en oma vonden hen allebei te jong. Sinds oom Lucas daar wat van gezegd heeft had het bejaarde stel toegestemd.. tenzij Taichi dit niet wilde natuurlijk. De jongen verliet zijn kamer en zag dat de tweeling al klaar was en naar hem toe kwam gerend, aanweerszijde pakte de twee jonge kinderen zijn handen waarna ze het huis gezamenlijk verlieten, gevolgd door Taichi’s Pokémon en hun oom.

Tijdens hun wandeling naar het kleine kerkje, was hij wel een stuk vrolijker toen hij zag dat Nero zijn ‘bloem’ ook meegenomen had. Hij kon het niet echt helpen om met een grijns over straat heen te lopen, bij het zien van zijn té trotse Eevee. Alleen bleef Rica dit keer dichtbij haar grote broer omdat het toch wel een beetje eng was voor het jonge meisje, daarom ging oom Lucas ook mee. Hij had het graf van zijn zus en zwager nog helemaal niet gezien. Hij hoorde wel dat Akito en zijn oom in gesprek waren met elkaar maar wat ze zeiden ontging hem helemaal. Langzaam kwam het kleine kerkhof in zicht en liep blindelings langs de graven naar het graf van zijn ouders. “Daar liggen ze dan,” weerklonk de stem van zijn oom zacht, waardoor Taichi opkeek van de namen van zijn ouders. “Ja..”mompelde Taichi terwijl hij tranen voelde prikken en zijn uiterste best deed om die niet te laten stromen. “Daar liggen ze dan,” herhaalde de jongen de woorden van zijn oom. Taichi hurkte neer op zijn knieën en pakte het schepje en de vaas van het stenen randje. Inmiddels hoorde hij dat een van de tweeling aan het huilen was en zette het boeket naast het grafsteentje neer, het was misschien niet groot maar goed genoeg. Taichi wist dat hij nog een lange weg te gaan had wat betreft het verwerken van dit... verlies maar inmiddels was hij al zover dat hij besloten had om het trainer zijn langzaam te herpakken. Toen de bloemen er lagen, legde Nero ook zijn ‘aandeel’ neer op het graf, waar hij een klein gat begon te graven. “Wacht Nero, laat me je helpen,” sprak Taichi en pakte de inmiddels verwelkte narcis over van de Eevee. Hij hoorde zijn oom grinniken om het geen wat de Eevee aan het doen was. Ondanks dat de tweeling verdrietig waren, zaten nu ook zij op hun knieën naast hem. De narcis zelf was misschien al dood maar de bloembol zelf was nog redelijk intact, waarna de jongen de dode narcis eraf haalde tot Nero’s verbijstering, zodat er nu enkel een bolletje was overgebleven. “De bloem is al dood maar volgend jaar met lente bloeit deze weer op..” sprak Taichi met een kleine glimlach tegen de twee kinderen en zijn Eevee. “Maar voelen papa en mama dat dan niet?” vroeg Akito aan zijn broer, waarbij Rica hevig knikte en tegen Taichi aan kroop, Akito deed hetzelfde als zijn zus. “Nee gekkie, ze laten de bloem juist groeien,” grinnikte Taichi en liet zijn zusje de planten water geven, om vervolgens de kaarsen uit zijn zak te pakken en deze in het lantaarntje aan te steken. Hij keek voor een tel naar zijn oom die hem met een warme glimlach aankeek en vervolgens wenkte om mee te komen, de jongen volgde de man naar de uitgang van het kerkhofje, maar dit keer met een vrolijke glimlach op zijn gezicht.

Het was misschien een zware dag zijn verjaardag maar toch was dit een dag om nooit te vergeten. Het werd tijd om te gaan leven en zijn neefje en oom met elkaar te herenigen.. ook al zou hij niet echt op reis gaan. De zoektocht zou morgen beginnen en niets ging hem daarvan weerhouden, hij had ondertussen wel genoeg verdriet gehad maar nu was het vooral vooruit denken en niet meer achterom kijken.