Almost home.

Onderwerp: Almost home. di nov 01, 2011 9:13 pm

'Als jullie buiten wachten, dan haal ik mijn auto even op,' reageerde Cynthia. Daarna liep ze door de glazen deuren van het pokécenter naar buiten. Mitsu knikte enkel, waarna haar blik gleed naar Hikari op haar schouder. ''Heb ik even geluk,'' grinnikte ze naar de Pikachu. ''Pikapi,'' antwoordde deze, en wees met haar pootje naar zichzelf. ''Wat? Jij was toch van plan het hele stuk op mijn schouder te zitten.'' Het wezentje grijnsde, terwijl ze tegelijkertijd onschuldig probeerde te kijken. Mitsu lachte even en aaide het beestje over haar hoofd. Vervolgens stapte ook zij naar buiten en snoof de frisse lucht even op, ook al was het niet lang geleden voor haar dat ze buiten was geweest.

Vanuit haar ooghoek zag ze Cynthia al aan komen rijden. Zodra deze gestopt was en de Vaporeon op de achterbank was gesprongen, stapte zij in. Hikari volgde Alex naar de achterbank, en probeerde daar een gesprek met hem te starten. Mitsu staarde eerst een tijdje naar buiten, voordat ze uiteindelijk haar mond open deed. De stilte die er hing was nogal ongemakkelijk, dus wilde ze die zo snel mogelijk beëindigen. ''Cynthia, waarom ben jij eigenlijk gymleider geworden? Zit het in de familie, of wilde je het uit je eigen worden?'' floepte ze eruit, zonder er eerst erg in te hebben. Niet dat het zo erg was, het onderwerp was niet zo heel persoonlijk, of wel? Bij haar zat het in de familie, maar zij was niet meteen degene die gymleider had moeten worden. Nou kon ze niet zeggen dat ze het haatte om een gym te runnen, maar af en toe wenste ze weleens dat ze het niet zo druk had. Alhoewel, de laatste tijd waren er niet zoveel uitdagers, maar het ging niet alleen om de gymgevechten zelf. Ze moest ook de gym onderhouden en allerlei andere zaken regelen. Iets wat ze niet verwacht had, maar wel had moeten verwachten, natuurlijk.

- Alleen Cynthia und Mitsu :3 -

Onderwerp: Re: Almost home. do nov 03, 2011 1:15 pm

Cynthia luisterde naar het gesprek van de twee pokémon op de achterbank terwijl ze op weg waren naar Vermillion. De Pikachu deed duidelijk zijn best om vriendschap te sluiten met Alex, maar deze leek niet helemaal bereid te zijn om te praten. Via haar achteruitkijkspiegel wist de vrouw oogcontact met de Vaporeon te krijgen, waarna ze hem een wat strenge blik toe wierp. De pokémon keek even terug en begon toen, zij het minimaal, met de Pikachu te praten. Cynthia grijnsde tevreden. Mooi, het was belangrijk dat de gymleiders en hun pokémon een beetje met elkaar op konden schieten, aangezien ze allemaal dezelfde taak hadden en dus aan dezelfde kans stonden. Het was wel een eindje rijden naar Vermillion, dus misschien was het ook wel handig om een gesprek te starten met Mitsu. Alsof het meisje haar gedachten kon lezen begon ze opeens te praten. Nou ja, eigenlijk vuurde ze een vraag op Cynthia af, maar de vrouw was blij met deze aanzet tot een gesprek.

Een glimlach verscheen op haar lippen. 'Ik heb de gym jaren geleden overgenomen van mijn moeder toen die vond dat zij de oud werd om de gym nog te leiden,' vertelde ze. Af en toe keek ze even opzij naar Mitsu, maar haar ogen bleven voornamelijk gericht op de weg. Ze wilde immers niet dat ze iemand aanreed. 'Zij heeft de gym op jonge leeftijd weer overgenomen van haar moeder, mijn oma. Eigenlijk zit de gym al heel wat jaren in de familie.' Ze glimlachte even, al werd die glimlach wat minder toen ze dacht aan Kenji. Eigenlijk zou die, traditiegetrouw, over heel wat jaren de gym van haar over moeten nemen, maar zoals het er nu uit zag, was de jongen dat niet van plan. Hoe moest het dan met de gym als zij te oud was om hem te leiden? Ze schudde haar hoofd. Dat waren zorgen voor later, daar moest ze nu niet al te veel over gaan piekeren. 'En hoe zit het bij jou?' Ze vroeg zich af hoe iemand als Mitsu op zo'n jonge leeftijd al aan een gym kwam.

OOC: Okay, ik kon het niet laten om hier meteen te postenXD

Onderwerp: Re: Almost home. ma nov 07, 2011 8:57 pm

Cynthia leek haar onverwachte vraag niet erg te vinden. Sterker nog, ze antwoordde bijna meteen. Mitsu luisterde aandachtig naar haar verhaal, maar keek af en toe met Cynthia mee naar de weg. Waarom ze dat deed, wist ze ook niet, maar ze hield meestal haar ogen op een plek buiten de auto, of dat nou de weg was of het bos langs de kant. Zo lang ze maar naar iets kon kijken. 'En hoe zit het bij jou?' Mitsu keek even op, en probeerde Cynthia's blik even te vangen. Dat kon ze zien aankomen, wat ze ook had gedaan. ''Hetzelfde verhaal,'' begon ze, terwijl haar blik weer langzaam naar de weg gleed en weer terug. ''Alleen was ik origineel niet degene die de gym over zou nemen van mijn vader,'' voegde ze eraan toe. Ze ging weer even recht zitten en liet haar blik nu op de weg hangen. Niet voor Cynthia, maar.. De laatste tijd moest ze vaak aan haar broer denken. Een half jaar leek niet heel lang, maar ze was nog nooit zo lang van haar broer gescheiden geweest. Het was eigenlijk ook de eerste keer dat ze zover van elkaar af waren. Twintig jaar had ze met hem doorgebracht... ''Mijn broer is de oudste, dus zou hij de gym over moeten nemen, maar hij voelde er niks voor. Om een familie ruzie te voorkomen stelde ik dus voor om gymleider te worden,'' legde ze uiteindelijk uit, aangezien het vast vaag klonk als ze verder niks meer had gezegd.

''Cynthia.. Heb jij een oudere broer of zus?'' vroeg Mitsu opnieuw. Ze hoopte dat ze niet al te nieuwsgierig overkwam, maar ergens kon het haar ook niet veel schelen. Het was alleen maar om elkaar beter te leren kennen, niet? Waarom zou ze dan geen vragen mogen stellen? Het was niet dat er een straf opstond, ofzo. Mitsu wierp even een blik op de twee pokémon achterin, via de achteruitkijkspiegel. Zo te zien hielden de twee niet een makkelijk gesprek, maar ze konden op z'n minst een beetje met elkaar opschieten, en dat was het voornaamste. Nu niet, Hikari was een makkelijke pokémon. Ze was net als haar trainster, om het zo te zeggen. Een makkelijke prater, die zelden iemand haatte en bijna altijd vrolijk was, zo kon je de Pikachu omschrijven. Anders dan Taka, die alles behalve makkelijk was. Nu mocht ze niet slecht over de Jolteon praten. Hij was er voor haar als ze het echt nodig had. Daarbij leek zijn karakter te veranderen tijdens een goed gevecht. Op het strijdveld kon hij beter luisteren dan waar dan ook. Nee, als Taka nu op die achterbank had gelegen... Daar wilde ze nieteens aan denken.

- Meer gedachte dan wat anders xD -

Onderwerp: Re: Almost home. wo nov 09, 2011 3:38 pm

Cynthia luisterde rustig naar het verhaal dat Mitsu vertelde. Ook bij haar was de gym van familielid op familielid over gegaan, alleen was haar broer eigenlijk degene geweest die hem nu over moest nemen. 'Waarom wilde je broer de gym dan niet overnemen?' vroeg Cynthia. Ze wist niet zeker of ze Mitsu dat wel mocht vragen en of het meisje daar wel op wilde antwoordden, maar het had haar nieuwsgierigheid gewekt. Bij haar was het anders geweest. Hikari was nooit in aanmerking gekomen voor de positie van gymleider, omdat het haar aan pokémon ontbrak. Bovendien hield de vrouw niet van vechten, iets wat je als gymleider wel moest doen. Plotseling vroeg Mitsu of Cynthia ook broers of zussen had. De vrouw glimlachte. Het was haast alsof de jonge vrouw naast haar haar gedachten kon lezen. 'Ja, ik heb een vijf jaar oudere zus, Hikari,' vertelde ze met een glimlach. 'Ze woont sinds kort weer in Cerulean City, ze was eerst verhuisd naar Hoenn.'

Na dit verteld te hebben was het weer een tijdje stil. Cynthia keek af en toe in de achteruitkijkspiegel om Alex in de gaten te houden. Deze leek zich nog redelijk te gedragen, iets wat haar gerust stelde. De Vaporeon was niet altijd even sociaal, maar hield, net als Cynthia zelf, niet echt van het elektrische type. Dit ook alleen maar omdat waterpokémon er zwak tegen waren. Verder was het niks persoonlijkst. Cynthia reed rustig verder. Af en toe stuiterde de auto over een hobbel heen en werden de twee pokémon op de achterbank gelanceerd; geen van beide had een gordel om namelijk. Cynthia grinnikte even toen ze voor de derde keer de pokémon op en neer zag stuiteren via haar achteruitkijkspiegel. Alex keek haar verwijtend aan, alsof ze expres door al die kuilen heen reed.

OOC: Ik neem aan dat je haar broer bedoelde? Je hebt het namelijk eerst over de vader en dan over de broer Wink

En ik wist ook niet echt wat ik er verder mee moestXD

Onderwerp: Re: Almost home. vr nov 11, 2011 11:42 pm

'Waarom wilde je broer de gym dan niet overnemen?' vroeg Cynthia aan haar. Mitsu richtte zich weer op de vrouw die naast haar zat. ''Hij zag het niet zo zitten om elke dag in de gym te moeten spenderen. Natuurlijk heb je vrije dagen en kan je eens wat van Kanto bezichtigen, maar hij wilde meer vrijheid dan die van een gymleider,'' begon ze. ''Daarbij houdt mijn broer veel van reizen,'' voegde ze eraan toe. Toen Cynthia haar vertelde over het feit dat ze een vijf jaar oudere zus had die Hikari heette, onderdrukte ze de druk om te grijnzen. Hikari spitste haar oren bij het horen van haar naam, maar toen ze doorkreeg dat het niet op haar bedoeld was, keek ze haar trainster vragend aan. Deze merkte dat op en schudde licht haar hoofd toen ze de blik van de Pikachu had gevangen. Hikari keek toen naar buiten en bemoeide zich er verder niet meer mee.

''Hoenn is best ver weg..'' mompelde Mitsu uiteindelijk. Eigenlijk leken alle regio's wel ver weg, zelfs al lag Johto vlak naast Kanto. Natuurlijk was er nog wel die ene wegversperring, maar dat hield de meeste niet tegen. Af en toe vroeg ze zich weleens af hoe het was om in andere regio's te reizen of te leven, maar vaak kwam ze dan tot de conclusie dat het niet heel anders zou zijn dan hier. Het enige verschil was de soorten pokémon. Op dat moment voelde Mitsu dat ze weer door een hobbel reden. Voor haar was het een kleine moeite om te blijven zitten, maar voor haar pokémon was dat een ander verhaal. Hikari had moeite met haar evenwicht te houden op deze manier en plofte op haar achterwerk op de bank. Doordat ze er genoeg van had gekregen, besloot ze maar te blijven zitten. Ze keek even kwaad naar haar trainsters kant op toen ze die hoorde grinniken, maar keek algauw weer weg.

- Dat met haar vader was wel goed. Ze had het eerst ook over haar vader die de gym aan één van zijn kinderen na moest laten, daarna had ze het pas over haar broer xD Hoop dat je er iets mee kan D: -

En +6 in totaal!

Onderwerp: Re: Almost home. di dec 06, 2011 4:43 pm

Cynthia moest toegeven dat het erg gezellig was zo samen met Mitsu en haar pokémon, maar helaas kwam aan alle leuke dingen altijd wel weer een eind. Al gauw naderden ze de rand van Vermillion. 'We zijn er bijna,' glimlachte Cynthia tegen haar passagiers. Ze minderde vaart en reed de stad binnen. Er waren aardig wat mensen op straat en de vrouw wilde voorkomen dat ze mens of pokémon aan zou rijden. Ze reed door en hield halt voor de gym. Ze stapte uit en hielp Mitsu uit de auto. Alex sprong op de bijrijdersstoel en keek toe hoe Cynthia Mitsu naar de voordeur van de gym bracht. 'Red je het verder?' vroeg ze met een glimlach zodra ze Mitsu op een bankje had geparkeerd. De jonge vrouw knikte, bedankte haar en aaide de Pikachu welke op haar schoot was gesprongen. 'Mooi zo, dan ga ik er nu weer vandoor. Sterkte met je enkel!' Ze zwaaide naar Mitsu, stapte weer in haar auto, keerde en reed weer weg. 'Zo, dat was gezellig of niet?' Ze glimlachte naar haar Vaporeon, welke knikte. Het was altijd leuk om nieuwe mensen en pokémon te ontmoeten.

OOC: Godmode met toestemming en dit topic is klaar!

+5 voor je posts in dit topic.

Profiel Pokégear

» Goodbaye Home, goodbaye
» Leaving Home
» Leaving home
» {Viridi} Home at last!
» Visiting home

Almost home.

Almost home.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen