"Zullen we vandaag in Viridian Forest trainen?" Haar pokémon hadden de afgelopen dagen heel wat stenen, struiken en boomstronken aangevallen, het was tijd om weer eens tegen wat wilde pokémon te vechten. Dat was voor Arya zelf ook weer eens wat training. Zij moest immers kunnen reageren op de acties van de tegenstander en verzinnen welke aanvallen haar eigen pokémon op dat moment het beste kon gebruiken. De pokémon zelf zouden het misschien ook wel interessanter vinden om wat weerstand te krijgen. Een steen vocht niet terug. Hoewel, dat was eigenlijk niet waar. Zo'n ding kon een formidabele tegenstander zijn. Eergisteren had Gwen het voor elkaar gekregen om een steen zo hard te slaan dat hij uit elkaar was gespat en de steensplinters in het rond vlogen. En Ona had een keer tegen een graspol geschopt, die daar niet zo heel erg blij mee bleek te zijn en terugschopte: het was een Oddish geweest.

Een tijdje later liepen ze door het bos. Behalve Ona. Die rolde. Lopen, met Arya meeliften en door bomen slingeren waren haar blijkbaar gaan vervelen, dus nu rolde ze vooruit, zichzelf met haar tentakels voorstuwend. Het was niet heel koud, maar de zomerwarmte was toch ook wel verdwenen. In plaats van een bloem had Arya een oranje herfstblad op haar muts gestoken met een veiligheidsspeldje. Met haar bruine jas en lange, beige rok paste ze prima in de herfstomgeving. Abrupt bleef ze staan. Ze hoorde iets. "Sst", zei ze tegen Zephir, die net iets tegen Gwen aan het zeggen was. De Meowth zweeg en spitste zijn oren. Een zacht gezoem was te horen, maar het werd harder. Allen kenden dit geluid maar al te goed. Beedrill. Arya kon niet horen van welke kant het kwam en ze keek naar Zephir. Hij had goede oren en wees naar rechts. Goed, dan gaan wij dus naar links, dacht Arya. Het gezoem werd steeds harder en het klonk boos. Arya had geen zin in een ontmoeting met die insecten. Ze veranderde echter van gedachten toen ze de stem van de jongen hoorde. De Beedrill waren inderdaad boos, op iemand. En Arya wist uit ervaring dat het erg onprettig kon zijn om die 'iemand' te zijn. Beelden van Iria, gewond na een Beedrillaanval, schoten door haar hoofd. Zephir keek haar nogal geschokt aan toen ze zich weer omdraaide en in de richting van de Beedrill begon te rennen, maar Gwen, Ona en Oz volgden meteen en de Meowth toen ook maar.

De jongen was zelf zonder het te weten hun kant op gekomen en Arya hoefde niet ver te rennen voor ze hem zag. "Gwen, Ember!" riep ze meteen toen de Beedrill binnen bereik kwamen. De Charmeleon mikte haar aanval op de Beedrill het dichtstbij de jongen. Hij was een stuk ouder dan Arya, maar het meisje zag alleen een Ivysaur. Was hij zo laat met zijn pokémonreis begonnen of was hij helemaal geen trainer? Ach, dat deed er nu toch helemaal niet toe! "Sleep Powder!" zei ze en nu sprong Ona naar voren en liet een grote wolk blauw poeder los. Het was genoeg poeder om honderd Beedrill in slaap te laten vallen, maar dan moest het natuurlijk wel raak zijn. Arya hoopte ook maar dat ze hiermee niet ook die jongen en zijn Ivysaur in slaap zou laten vallen. Mikken was niet Ona's specialiteit. Het leek soms wel alsof ze expres voor bijkomende schade zorgde.
Arya zag tot nu toe zes Beedrill, waarvan er al één snurkend op de grond lag, waarschijnlijk door een Sleep Powder van de Ivysaur, en een andere al neergehaald was door Gwens Ember. Waren er meer in de buurt? Het zou haar niets verbazen. Die pokémon leefden vaak in grote groepen...

Arya glimlachte even toen de jongeman zijn Ivysaur afschermde voor de Beedrill. Dat gebaar gaf aan dat hij iemand was die om zijn pokémon gaf. Arya was opgelucht toen Ona's Sleep Powder de meeste wesp-pokémon in slaap liet vallen. Arya rende naar de jongeman en zijn pokémon toe. Die was opgestaan en zei: 'Ik denk dat we het bedanken voor later kunnen houden, toch?' Arya knikte. Heel verstandig. Er waren nog een paar Beedrill over. Tot nu toe deden ze niets doordat ze plotseling geconfronteerd waren met meer tegenstanders dan ze hadden verwacht, maar Arya betwijfelde of die situatie lang zou duren. Beedrill waren erg vasthoudend en ze verwachtte dat ze snel weer aan zouden vallen. Daarom was het nu aan de twee mensen en hun pokémon om te vluchten. De jongeman spoorde zijn Ivysaur aan en begon te rennen en Arya volgde hem. Har pokémon hielden hen gemakkelijk bij. Ona was neit zo'n snelle loper, maar zo rollend ging ze met een behoorlijke vaart vooruit.

Het duurde niet lang voor Arya moe werd. Haar conditie was niet geweldig. Ze was iets vooruit gegaan door het vele lopen op haar reis, maar hardlopen deed ze nog altijd zelden. Nu moest ze ook nog eens haar tas met al haar kampeerspullen erin meesjouwen en rennen met een rok aan was ook niet echt ideaal. Ze wist de jongeman echter redelijk bij te houden en net toen ze dacht dat ze echt niet meer verder kon, stopte hij. Arya leunde hijgend tegen een boom en deed haar muts af en haar dikke jas open, want van het rennen had ze het nogal warm gekregen, iets wat goed te zien was aan haar rode hoofd. Ze keek in de richting waar ze vandaan gekomen waren en zag gelukkig geen zwerm Beedrill hun kant op komen. Ze hoorde zelfs hun gezoem niet meer. 'Bedankt dat je me gered hebt van die Beedrill.' Ze keek naar de jongeman en glimlachte, nog steeds te buiten adem om antwoord te geven. 'Wat een arsenaal aan Pokémon heb je daar, zeg!' "Dankje", bracht Arya uit. 'Ik ben trouwens Evian.' "Arya", zei Arya. "En dit...zijn Gwen, Ona... Oz en Zephir." Haar ademhaling begon nu weer een beetje tot rust te komen en haar hart klopte weer op een normaal tempo. Ze glimlachte. "Nou, daar zijn we nog redelijk goed uitgekomen. De vorige keer dat ik een zwerm Beedrill tegenkwam..."

ARYA ~ 'Mooie namen,' zei Evian. Hij was een beetje rood geworden. Arya begreep niet precies waarom. Ze weet het maar aan de inspanning van het rennen. Zelf zag ze er nu waarschijnlijk ook uit als een Corphish. Ze had het in ieder geval erg warm, al begon ze weer een beetje af te koelen. Al gauw kreeg ze het juist koud en ze deed de houtje touwtje sluitingen van haar jas weer dicht. Arya keek even naar de Ivysaur. Evian had geen naam genoemd, hoewel zij haar pokémon had voorgesteld, en ze concludeerde hieruit dat de gras-pokémon geen nam had. Dat kwam vaak genoeg voor. Arya had namen verzinnen zelf redelijk vanzelfsprekend gevonden, maar dat kwam vast doordat haar familieleden hun pokémon allemaal namen gaven. Het leek haar ook zo onhandig. Wat als je met je pokémon tegen een wilde soortgenoot vocht, dan was het toch niet duidelijk wie je bedoelde? Oké, gaf ze toe, het is wel redelijk logisch dat je je eigen pokémon bedoeld, want wie zou nou proberen een wilde pokémon opdrachten te geven? En je eigen pokémon snapt het wel om diezelfde reden en de wilde pokémon zou sowieso niet luisteren, of hij het nu snapte of niet. Dus eigenlijk is een naam helemaal niet zo hard nodig. Tenzij je twee van dezelfde pokémon hebt en je een dubbelgevecht houdt. In zo'n situatie zou het onhandig zijn. Maar goed, ik denk eigenlijk niet dat dat soort situaties zich vaak voordoen. Zou er iemand zijn die meerdere van dezelfde pokémonsoort had en dubbelgevechten hield en zijn pokémon geen namen gaf? Ze werd uit deze overpeinzing getrokken toen Evian weer begon te praten. Ze zag dat hij zijn hand had uitgestoken naar haar pokémon. Het was Zephir die erop reageerde. De Meowth liep naar Evian toe. Hij was misschien de meest sociale van het groepje. Gwen was al beter dan eerst, Ona drong zich vaak nogal op en Oz was juist erg beleefd, leek het, al kon Arya natuurlijk niet verstaan wat hij zei. Misschien beledigde hij wel iedereen op een beleefde toon. Zephir keek meestal de Meowth uit de boom, maar als de ander vriendelijk leek, was gedroeg hij zich juist ontspannen en aardig. 'Ik vind dat je dat goed deed bij die zwerm Beedrill,' zei Evian. 'Je bleef erg rustig en je droeg je Pokémon de juiste aanvallen op. Ik vind het echt dapper en knap van je dat je dat kon inschatten en dat je je zomaar mengde in mijn problemen.' Arya werd rood en haalde haar schouders op. "Nou ja, ik heb al eerder een Beedrillaanval meegemaakt. En als ik me er niet in gemengd had, hadden mijn pokémon dat zonder mij alsnog wel gedaan." Toen Iria hulp nodig had gehad was het Gwen die zich zonder er een moment bij na te denken in de strijd had geworpen, ook al was ze toen nog maar een Charmander geweest. Dat was waar ze geëvolueerd was. Het was een behoorlijk heftige dag geweest. Voor Gwen, voor Oz en Ona, voor Arya, maar vooral voor Iria.

Arya zag dat de Ivysaur haar pokémon begroette en ze glimlachte. "Je hebt een beleefde Ivysaur", merkte ze op. Beleefder dan sommige van mijn pokémon. Gwen was eerst niet om uit te staan geweest, en Ona eigenlijk nog steeds niet. 'Ik was hier eigenlijk een soort van tussenstop aan het maken omdat ik nog niet zeker weet of ik de gym van Viridian City of de gym van Pewter City eerst ga uitdagen,' zei Evian. 'In beide gevallen heb ik twee Pokémon nodig en dus ben ik een beetje opzoek naar een potentiële Pokémon, maar de zoektocht lukt nog niet echt.' Arya grinnikte kort. "Je hébt pokémon gevonden", zei ze. En hoe. "Alleen misschien niet die die je zocht." Ze was een stil. "Ik ben zelf bij de Pewter Gym begonnen, maar toen was dat ook nog de eerste gym. Met Gwen was ik dus hopeloos in het nadeel, maar Ona had dan wel weer een voordelig type. Ik ga als volgende de elektrische gym uitdagen. Dat hoeft nu natuurlijk niet meer per se, maar ik had me er al op ingesteld."

ONA ~ De Ivysaur had gewoon pootjes, maar die stak hij niet uit om te schudden. In plaats daarvan kwam er een groene tentakel tevoorschijn van tussen de bladeren op zijn rug. Ze snoof even toen de Ivysaur als eerste Gwen een 'hand' gaf. Pff, alsof die Chalmeleon de belangrijkste van hen was. Ona was hetzelfde type als hij, hij zou haar als eerste moeten willen begroeten! Na Gwen schudde ook Ona zijn tentakel. Ze vond het maar vreemd, eigenlijk. Tentakels waren natuurlijk geweldig, maar ze vond die Viysaur maar een beetje een wannabe-Tangela. Zijn tentakels waren niet eens blauw! Maar ach, hij hád ze tenminste, zij het niet zo veel, hij deed zijn best.
Oz glimlachte verontschuldigend naar de pokémon van de jongen. Tja, voor hem was handen schudden een beetje lastig. Ona wist dat hij ze had, maar die Diglett leek een of ander 'principe' te hebben om zijn handen verborgen te houden. Hij had het dan over een soort 'ongeschreven regel van het Diglett-zijn'. Ona vond het maar raar.

ZEPHIR ~ De jongen aaide hem over zijn kop en Zephir begon zacht te spinnen. Hij was vroeger nooit erg aanhankelijk geweest, behalve bij kinderen die eten bij zich hadden. Als hij hen toestond hem te aaien, gaven ze hem vaak ook wat lekkers: wat brood, of nog beter, een stukje ham of kaas. Hij had echter tot zijn eigen verbazing gemerkt dat het hem niet alleen om het voedsel ging. Hij vond het gevoel zelf ook fijn. Dat het zijn enigszins stoere straat-imago geen goed deed, maakte hem niet zo veel uit. Om andermans mening had hij nooit veel gegeven en Gwens licht spottende blik deerde hem dan ook niet. Nu lette de Charmeleon helemaal niet op hem. ‘Met die Diglett en die Charmeleon van je zal je wel veel kans maken,’ zei Evian tegen Zephirs trainer. ‘En als je Meowth en Tangela goed traint, zullen zij ook wel kans maken. Ik denk dat Diglett het handigste is.’ Tss, dus ik maak wel kans als Arya me goed traint? Eigenlijk maakte de opmerking hem niet zo veel uit. Zolang Evian hem over zijn kop bleef aaien, bleef hij een tevreden ronkend motortje.

ARYA ~ Ze glimlachte. "Ik was van plan om Oz en Ona in te zetten", zei ze. "Zij zijn qua type in het voordeel en ik denk dat ze best goed zijn tegen snelle pokémon. Ik ben gewaarschuwd voor de snelheid van Mitsu Hotaka's pokémon." Ze keek naar de jongen. Hij leek haar opmerking over de Ivysaur niet opgemerkt te hebben. De pokémon zelf had haar wel gehoord en hij keek haar even vriendelijk aan. Daarna richtte het groene wezen zich weer op Arya's pokémon en begon weer te praten. Van de antwoorden die hij kreeg verstond ze niet meer dan "Tange, la, la.", "Lett, diglett, dig." en "Char, char." Ze grinnikte even. Ze vond het altijd zo grappig klinken, dat pokémontaaltje.

OZ ~ Tja, een hand geven kon hij natuurlijk niet. Theoretisch gezien wel, maar praktisch gezien was het uitgesloten. Hij kon niet, het mocht niet, daar was hij een Diglett voor. Ivysaur vond er echter al een oplossing voor en tikte hem zachtjes op zijn kop. ‘Als een soort van andere begroeting,’ zei hij. Hij had ook een vraag gesteld, over of het niet druk was met zijn vieren. "Ach, dat valt wel mee", zei Oz. "Hoe meer zielen, hoe meer vreugd", zei Ona plechtig en ze giechelde. Gwen keek even naar Ona. "En geloof me, toen Ona en ik met zijn tweeën waren, was het niet veel rustiger dan nu", zei ze. Oz keek ook even naar de Tangela. Tja, die had energie voor een heel team. Misschien was het zelfs rustiger nu ze met wat meer waren, omdat Ona haar energie nu over drie teamgenoten moest verdelen. Ja, Gwen had het zwaar gehad toen zij nog Ona's enige speelkameraadje was in spelletjes die Ona vaak leuker vond dan de andere deelnemers.

ARYA ~ ‘Ik denk dat dat een goede keuze is,’ zei Evian. ‘De situatie stond er niet echt naar en daarom ben ik het vergeten, maar mijn naam is trouwens Evian. Sorry voor de late voorstelling.’ Arya was een beetje verbaasd, want Evian had zich wel degelijk al voorgesteld, maar ze besloot maar te doen alsof de informatie nieuw voor haar was, anders zou hij zich misschien ongemakkelijk voelen. "Ah, Evian. Ehm. Ik had me al voorgesteld, toch?" vroeg ze voor de zekerheid nog even na, want nu begon ze zelf te twijfelen of het hele voorstelgebeuren zich niet in haar verbeelding had afgespeeld. Dat zou eigenlijk best knap zijn, als ze zich zou verbeelden dat iemand Evian heette en dat dat dan echt zijn naam bleek te zijn. Ze schudde even haar hoofd om haar op hol slaande gedachten te stoppen.
Ze voelde zich zelf een beetje ongemakkelijk, zo staand, terwijl Evian op zijn hurken zat en Zephir aaide. Ze twijfelde even, maar ging toen ook maar op de grond zitten. Die was een beetje vochtig, maar haar jas was vrij lang. Ze hoopte vooral dat de vochtigheid niet door haar jas heen in haar rok zou trekken. Ze leunde tegen de boom aan en keek omhoog door de vrijwel bladerloze takken naar de grauwe hemel. De aankomende winter zou haar tweede op haar reis worden, ze was in de lente vertrokken, bijna twee jaar geleden. "Hoe lang ben jij al op reis?" vroeg ze aan Evian, met haar blik nog steeds op de grijze wolken gericht. Ze was blij dat het niet regende.

GWEN ~ Ivysaur grinnikte bij de antwoorden. ‘Dus jij bent de energieke Pokémon van het team,’ zei hij tegen Ona. De Tangela giechelde. Gwen zag de grap niet zo in Ivysaurs woorden, maar Ona vond het blijkbaar erg lollig. ‘Koester je teamgenoten,’ zei Ivysaur toen, zich nu tot Gwen richtend. ‘Soms zou ik ook wel eens een Pokémon willen om mee te praten. Evian heeft vaak van die momenten dat hij te veel verdrinkt in zijn gedachten en dan zit ik daar maar.’ Gwen knikte. "Ik moet zeggen dat ik wel blij ben dat ik nu ook teamgenoten heb met wie ik kan praten en die niet op alles alleen maar reageren met irritant gegiechel", zei ze geamuseerd. Ona giechelde. "Evian zal vast gauw genoeg ook wel een tweede pokémon vangen. Je moet maar gewoon hopen dat hij niet voor een Beedrill of een Tangela kiest." In Gwens ogen waren Tangela in het algemeen verschrikkelijk. Ze had naast Ona nog één wilde Tangela ontmoet, die zichzelf Naamloos noemde en al even irritant was als Ona. Naamloos was werkelijk een exacte kopie van Gwens teamgenote geweest, met dezelfde stomme humor, hetzelfde afschuwelijke giechellachje en dezelfde irritante streken. Ze was zo vervelend geweest dat zelfs Ona zelf ruzie met haar had gekregen. Een beetje een normale Tangela had ze dus nog nooit ontmoet.

ARYA ~ Evian werd rood als een Corphish. Hij had waarschijnlijk net zijn vergissing opgemerkt. ‘Ja, dat heb je,’ mompelde hij. ‘Ik vind wel dat je goed kunt acteren. Ik herinner me namelijk net weer dat ik mezelf voorgesteld heb. Sorry, ik dwaal soms af met mijn gedachten of ik heb gewoon een korte termijn geheugen.’ Hij lachte en Arya grinnikte. "Ach, dat heb ik ook zo vaak", zei ze schouderophalend. Ze hoopte dat dat hem een beetje op zijn gemak zou stellen, want als iemand anders zich ongemakkelijk voelde, ging zij zich vanzelf ook zo voelen. ‘Ik ben nog maar pas begonnen,’ zei hij toen ze hem naar zijn reis vroeg. ‘En jij?’ "Komende lente twee jaar", zei ze. "Twee badges in twee jaar. Niet echt heel snel, volgens mij, maar ach. Laten we het er maar op houden dat ik in dit tempo ook nog rustig van de omgeving kan genieten..." Tussen de wolken werd een klein stukje blauw zichtbaar en ze glimlachte. Ze merkte ook opeens de Pidgey op die al die tijd al op een tak een eind boven haar hoofd had gezeten. Door zijn goede schutkleuren had ze hem helemaal niet gezien. De kleine, bruine pokémon zette zijn veren op tegen de kou en ging een beetje verzitten. Arya kreeg opeens enorm veel zin om te gaan tekenen, maar dit leek haar niet het juiste moment. Je ging niet midden in een gesprek opeens een schetsboek tevoorschijn halen. De Pdgey keek omlaag naar Arya met een wantrouwige blik. Arya grinnikte. Blijf rustig zitten, zei ze geluidloos. Ze was niet van plan de Pidgey aan te vallen. De kleine vogelpokémon keek nu met zijn zwarte oogjes naar Evian. Arya vroeg zich af of de jongen de goed gecamoufleerde pokémon ook al gezien had. Anders moest hij zich wel afvragen waarom ze zo moest grinniken om een boom.

GWEN ~ ‘Ik denk niet dat Evian voor een Beedrill of een Tangela zou gaan, hoewel Beedrill wel cool zijn,’ zei Ivysaur. ‘Alleen niet een hele horde van ze.’ Gwen snoof. "Beedrill zijn een plaag", zei ze. "Ik heb nog nooit van een aardige Beedrill gehoord." ‘Ik denk dat als ik een nieuwe teamgenoot ga krijgen, dat het een water-Pokémon is. Evian is namelijk al een hele tijd aan het brabbelen dat hij de Viridian gym of de Pewter gym wilt uitdagen. Zij hebben allebei Pokémon waar water effectief tegen is’, ging de groene pokémon verder. Gwen knikte. "Als hij inderdaad speciaal een pokémon wil vangen die daar effectief tegen is", zei ze. Oz besloot daar nog wat extra informatie aan toe te voegen. "Dat is niet altijd zo. Normaal-types hebben een voordeel tegen vecht-types en zowel een voordeel als nadeel tegen geest-pokémon, en van beide bestaan geen gyms in Kanto. Toch zijn normaal-pokémon niet minder geliefd dan die van andere types." Dat normaal sterk was tegen vecht-pokémon had Gwen zelf niet eens geweten, maar Oz wist zo ongeveer alles wat er te weten viel over pokémon uit Kanto.
‘Denken jullie dat jullie nog nieuwe teamgenoten gaan krijgen?’ vroeg Ivysaur hen. Gwen haalde haar schouders op. "Vast wel. De meeste trainers gaan in ieder geval wel tot de zes, niet? Tot het team vol is", antwoordde ze. Hun team bestond al redelijk lang uit hen vieren. Gwen was inmiddels aan deze groep gewend en ze vroeg zich af hoe het zou worden als er nog een pokémon bij kwam.

ARYA ~ Evian stelde haar ook nog gerust, zeggend dat ieder in zijn eigen tempo reisde. Arya glimlachte. Ze wierp nog een blik op de Pidgey boven haar hoofd en keek toen Evian weer aan. "Ik wil wel proberen niet al te lang te wachten voor ik Mitsu Hotaka uitdaag. In het begin moest ik alles van Kanto nog zien, nu ik de regio een beetje ken gaat het misschien sneller." Ze hoopte dat ze die woorden waar zou maken. Het zou haar niet verbazen als ze binnenkort in Vermillion City aan zou komen en het gymgevecht dan toch nog dagen of zelfs weken uit zou stellen.
Ze keek naar Evians Ivysaur. Er was iets vreemds. Evian was nog maar kort op reis en had nog geen wilde pokémon gevangen, maar toch was zijn starter al geëvolueerd. "Had je Ivysaur al voor je op reis ging of heeft hij zo snel getraind dat hij nu al geëvolueerd is?" vroeg ze. Ze wist dat niet iedereen na het ophalen van een starter bij professor Oak meteen op reis ging. Sommigen wachtten daar nog mee en Evian was al vrij oud. Als hij als elfjarige zijn Bulbasaur gehaald had, kon Arya zich best voorstellen dat hij nu wel een hoog level had. Of was hij op een andere manier aan de pokémon gekomen?

OZ ~ ‘Eh, Oz,’ zei Ivysaur voorzichtig. ‘Volgens mij zijn normal-types juist heel erg in het nadeel tegenover fighting-types. Als ik me het goed herinner.’ Oz schrok en fronste. "Echt? Oh ja, ja, natuurlijk, het is andersom...", mompelde hij en hij werd vuurrood. Hij had nooit dat soort dingen fout, hoe kon hij zich er nu zo over vergissen? Gwen lachte. "Tjonge, Oz de Alwetende maakt dus ook fouten", zei ze. Oz werd nog roder. "Iedereen vergist zich wel eens", mompelde hij verongelijkt. "En ik heb nooit beweert dat ik geen fouten maak." Hij hoorde Ona's gegiechel ook alweer. "Hoor je dat, Zephir? Blijkbaar ben je nergens sterk tegen!" riep ze vrolijk naar de Meowth. Die keek om naar zijn teamgenoten en grijnsde. Hem kon het niet zo veel schelen. Type was niet alles en zijn droom, als hij er al een had, bestond niet uit gevechten winnen.
Intussen bleef in Oz' kop zijn vergissing rondcirkelen als een schreeuwende Fearow. Die vergissing was zo dom geweest! Natuurlijk was vecht goed tegen normaal en niet andersom! Hij had beter helemaal niets kunnen zeggen. De opmerking was niet eens heel noodzakelijk geweest. Hij zei wel dat iedereen fouten maakte, maar hij maakte zelf toch wel heel weinig vergissingen over dit soort onderwerpen. Hij voelde zich als een topleerling die plotseling een onvoldoende heeft gehaald en de rest van het gesprek volgde hij maar half. Hij hoopte vooral dat Gwen en Ona hem hier niet dagenlang mee zouden plagen.

GWEN ~ Gwen vond het erg grappig dat Oz een vergissing had gemaakt. En zo'n probleem was het niet, toch? Hij was nog altijd verreweg de slimste van hen vieren, dus als hij dan een fout maakte mochten ze best lachen. Het was maar goed voor Oz dat Ivysaur besloot weer op Gwens eerdere opmerking te reageren. ‘Ik denk dat Evian ook wel zes Pokémon wilt hebben. Waarschijnlijk gaat hij het allemaal heel strategisch uitwerken.’ De groene pokémon zuchtte. ‘Je weet wel, per gym kijken wat hun zwaktes zijn en wat hij het beste tegen hun kan gebruiken en op basis daarvan een Pokémon gaan vangen, als hij die vindt natuurlijk. Soms ben ik blij dat hij de mens is en ik de Pokémon, want ik zou gewoon koppijn krijgen van al die verschillen de strategieën.’ Gwen grijnsde. "Zo af en toe is zelf nadenken ook wel leuk", zei ze. Haar grijns vervaagde iets toen ze terugdacht aan de periode waarin ze alles zelf had willen bedenken, waarin ze helemaal geen trainer wilde en verlangde naar het leven in vrijheid. Ze was nooit een wilde pokémon geweest en de verhalen van haar teamgenoten hadden een sterk verlangen in haar losgemaakt. Zephir had haar doen beseffen dat ze die vrijheid kon krijgen. Alles wat ze hoefde te doen was wegrennen. En dat had ze gedaan. Het had niet goed uitgepakt. Het had geregend, ze had geen eten kunnen vinden en een Onix had haar aangevallen toen ze wilde schuilen in een grot. Ignis had haar gevonden en teruggebracht naar Arya. Gwen had beseft dat het leven als pokémon van een trainer toch maar fijn en simpel was en dat ze Arya niet zo zeer als baas of trainer moest zien, maar als een vriendin. Ze schaamde zich nu als ze aan haar vlucht dacht. "Maar het kan ook erg handig zijn als een trainer het denkwerk doet", zei ze na een paar tellen. "Als 'ie maar weet wat 'ie doet." Aan een trainer die zelf ook geen strategieën kon verzinnen had je weinig.

ARYA ~ Evian leek even te schrikken van haar laatste vraag. ‘Ik had hem al voor ik op reis ging', zei hij na een korte stilte. 'Ik had hem gekregen van mijn vader. Sindsdien heb ik hem altijd heel goed getraind en evolueerde hij al wel even voor ik op reis ging in een Ivysaur. En jij? Waar heb jij die Charmeleon vandaan gehaald? En heb je al die andere Pokémon gewoon in het wild gevangen?’ Arya had het idee dat hij probeerde over de vorige vraag heen te praten en op een ander onderwerp over te gaan. Ze werd er enorm nieuwsgierig van, maar ze was wel beter opgevoed dan om te blijven doorvragen over iets waar hij duidelijk niet over wilde praten. En misschien verbeeldde ze zich het ook maar. "Gwen komt bij professor Oak vandaan", antwoordde ze. "De anderen heb ik in het wild gevangen. Ona in de buurt van Mount Moon, Oz in Viridian Forest en Zephir in Viridian City." Alle ontmoeitingen waren op zijn zachts gezegd bijzonder geweest. Ona had Gwen de struiken in getrokken terwijl ze aan het eten waren. Oz hadden ze op een regenachtige dag wakker gemaakt uit een middagdutje doordat Gwen en Ona zo hard aan het ruziën waren. En Zephir had haar geld en Gwens hoed gestolen. Ze grinnikte even. Dingen konden ook niet gewoon normaal gaan in haar team. Of zou het bij iedere trainer zo gaan?

OZ ~ ‘Hé, Oz,’ zei Ivysaur. ‘Het is helemaal niet erg dat je een foutje maakt. Uit fouten kun je toch leren? Als je alles wist, zou het leven dan niet behoorlijk saai zijn? Ik vind het juist leuk om nieuwe dingen te leren en ik durf te wedden dat er heel veel dingen zijn die jij wél weet en die ik weer niet weet.’ "Hm-hm", mompelde Oz. hij was nog steeds rood. Nu niet alleen vanwege zijn fout, maar ook omdat hij het idee had dat hij zich vreselijk aanstelde. Hij wist ook wel dat fouten maken pokémonnelijk was en hij wist dat hij zich er niet zo druk om moest maken, maar hij kon er niets aan doen. Oz was eigenlijk maar blij toen de groene pokémon zich weer tot Gwen wendde.

GWEN ~ Ivysaur beweerde dat hij echt wel nadacht in een gevecht. Dat was maar goed ook. Een trainer kon roepen wat 'ie wilde, de pokémon moest wel begrijpen wat er bedoeld werd. Zelfs als een trainer een hele strategie in zijn hoofd had zitten, kon hij die moeilijk helemaal gaan uitleggen, of de tegenstander zou alles weten. Een pokémon moest een beetje aanvoelen wat zijn trainer van plan was en wat de bedoeling was van de opgedragen aanval. Anders kwam je nergens.
Ivysaur leek ermee te zitten dat Oz zo ongelukkig keek. "Laat hem maar", zei Gwen. "Hij trekt wel weer bij." Daarna kwam de plant-pokémon weer terug op het vorige onderwerp. ‘Oh, geloof me,’ zei hij. ‘Evian weet wel wat hij doet. Ik heb nog nooit iemand zo hard zien werken voor strategieën uit te werken als hem. Ik heb hem zelfs eens een keertje in zijn slaap horen babbelen daarover.’ Gwen grijnsde en keek naar Arya. "Als je Arya zou zien vlak voor een wedstrijd, zou je denken dat ze geen enkel idee heeft wat ze zo gaat doen, maar ze kan snel nadenken. Vaak krijgt ze tijdens het gevecht genoeg ideeën", zei ze knikkend. Ze bedacht zich dat ze dat eigenlijk nog nooit zo over Arya had gepraat. Ze zag toch meestal het onzekere, onwetende meisje met weinig ervaring, maar als ze er even over nadacht, zag ze in dat Arya uiteindelijk toch best goed strategisch kon denken, als ze zich maar niet door paniek liet overheersen.