Work together as a team. [OPEN]

Onderwerp: Work together as a team. [OPEN] za sep 20, 2014 3:50 pm

Een triomfantelijke kreet ontsnapte Joël toen hij zag hoe de Dragen Rage, waar hij nu al een paar dagen op oefende, zich langzaam ontwikkelde. 'En nu loslaten!' riep hij zijn water-Pokémon bemoedigend toe. En dat deed hij. De Dragon Rage vloog slechts enkele centimeters naar voren en hield toen op. Echt veel schade zou het niet veel toebrengen, maar het was in elk geval al beter dan het kringetje wat zijn Gyarados eerder produceerde. Nu leek het al veel meer op een golf. En zodra zijn Gyarados levels zou groeien, zou die golf alsmaar groter en sterker worden. Joël grijnsde opgewonden bij het idee om de Pokémon van de Gymleider met één zo'n Dragen Rage al uit te schakelen... Hoewel, dat was vrij onmogelijk. Hij had natuurlijk ook nog zijn andere aanvallen. Water Pulse, bijvoorbeeld. Een TM kon altijd handig zijn. Dankzij de experimenten van zijn ouders had Joël er nog een paar liggen. Geen hele sterke, maar tegen basis-Pokémon waren ze wel goed. Water Pulse was bijvoorbeeld sterk tegen de eerste Gym, maar zou slechts enkele schade toebrengen bij de tweede Gym. Gelukkig had Gyarados ook nog aanvallen zoals Bite, Thrash en dan, als het beter zou gaan, zijn Dragon Rage. Joël had de afgelopen tijd wel getraind met zijn Gyarados, maar had nog niet echt een uitdager gevonden. Ja, hij had de vreemde man met de Persian uitgedaagd, maar deze had hem verslagen. Toch was het een goede training geweest voor zijn Gyarados. De man had gewoon té veel ervaring. Joël kon echter wel tegen zijn verlies. Hij zou zijn teleurstelling altijd stevig verbijten. Teleurstelling was een zwakte, een zwakte die je moest zien te verdoezelen door je sterke punten naar boven te halen. Goed, ze hadden verloren, maar betekende dat per se dat zijn Pokémon elke wedstrijd zou verliezen? Gyarados was er in elk geval wél heel kwaad over geweest, maar Joël vond dat onzin. De jongen draaide zijn hoofd naar zijn Pokémon, welke hem geringschattend aankeek. 'Je moet ook niet te veel van jezelf verwachten,' zei de jongen, waarna hij naar zijn Pokémon wandelde en deze op zijn flank zachtjes klopte. De Gyarados boog zich voorover en drukte zijn gigantische kop even tegen Joëls schouder aan, waardoor de jongen nog net zijn evenwicht hervond. Hij klopte een beetje grinnikend op de kop van de Gyarados, zijn enorme driepuntige hoorn natuurlijk ontwijkend. Plotseling hoorde hij een geluid en Joël draaide zijn hoofd snel naar rechts.

Hij kon het niet geloven. Daar, uit het gras, kwam een Bellsprout paraderen. Dankzij het zonlicht zag hij de messcherpe bladen die aan de Bellsprout zijn lijf hingen erg goed. Voor de rest leek de Bellsprout nogal... breekbaar. Joël grijnsde. Dit ging een makkie worden. Hij voelde aan zijn riem of daar een Poké Ball gevestigd was en gelukkig leek dit het geval te zijn. Hij had in totaal vier Poké Balls aan zijn riem hangen en eentje daarvan was van zijn Gyarados, waardoor er nog drie overbleven. Daar moest hij wel voorzichtig mee doen. Het volgende stadje lag een eindje verderop en Joël wilde nog zien welke Pokémon hij nog meer kon vangen. Een lichte grijns verspreidde zich om zijn lippen toen Gyarados aantoonde dat hij klaar was voor het gevecht. 'Gyarados, trek zijn aandacht met Bite!' riep hij. Zijn Gyarados was echter al niet meer nodig om de aandacht van de Bellsprout te trekken, de Bellsprout had hun allang opgemerkt. Een nijdige trek verscheen op het gezicht van de Bellsprout en Joël grijnsde nog uitdagender, in de wetenschap dat dit een makkie zou worden. Zijn Gyarados was hier schijnbaar ook van overtuigd, want deze vloog zonder te aarzelen naar voren, op de Bellsprout af. Joëls mond viel open toen de Bellsprout met één simpele beweging de aanstormende Gyarados wist te ontwijken. Eén sprong in de lucht, een klap tegen de zijkant van Gyarados' kop en de blauwe Pokémon staarde een beetje suf naar de grond. De Bellsprout leek nu eerder triomfantelijk te kijken en Joël klemde zijn kaken op elkaar. Hoe kon hij zo stom zijn? Je moest je tegenstander nooit onderschatten! Dat had zijn tante hem toch vanaf het begin al duidelijk gemaakt? 'Gyarados, alles oké?' riep hij naar zijn Pokémon, welke een respons gaf door wild te brullen. Joël hoopte dat hij niet te veel aandacht zou trekken, anders zou de Bellsprout dadelijk misschien nog weglopen ook. Over de Bellsprout gesproken, deze zat afwachtend naar de Gyarados te kijken. Joël trok één wenkbrauw op. Hij hield van Pokémon met lef. Hij kon deze Bellsprout écht goed gebruiken voor zijn gevecht tegen de Gymleider van Pewter City. Nee, deze Pokémon zou hij niet laten ontsnappen. Deze Bellsprout was van hem, wat hij er ook voor moest doen. 'Gyarados, maak je klaar voor het gevecht!' riep hij naar de blauwachtige Pokémon, welke zo te zien bekomen was van zijn sufheid en nu nijdig naar de Bellsprout keek, maar wel op zijn hoede was.

De Bellsprout leek af te wachten of Gyarados iets ging doen. Joël beet op zijn onderlip. 'Water Pulse!' zei hij vervolgens, maar de Bellsprout ontweek deze aanval makkelijk. Niet dat een water-aanval veel deed tegen een gras-aanval, maar goed. De Bellsprout sprong naar voren en opeens schoot iets met een enorme zweepslag tegen Gyarados aan, waardoor deze het uitbrulde van de pijn. Joël schudde zijn hoofd en besefte dat er net een Vine Whip was gebruikt. Hij gromde. Als hij niet snel op iets kwam, zou zijn Gyarados het niet lang volhouden. Hij mocht dan wel goed getraind zijn, maar dat wilde nog niet zeggen dat hij het kon opnemen tegen een wilde Bellsprout. Bovendien leek de Bellsprout ook wel over bepaalde krachten te beschikken wat in het nadeel werkte voor zijn Gyarados. Wat kon hij nog meer gebruiken? Hij dacht aan zijn tante. Als je je aanvallen niet kunt gebruiken, gebruik dan je omgeving, zou ze gezegd hebben. Hij keek om zich heen. Wat kon hij gebruiken dan? Hij zag een grote beek met water en... water! 'Gyarados, ga meteen het water in!' riep hij, toen de Bellsprout opnieuw Vine Whip deed. Zijn Gyarados miste op één haar na de aanval van de gras-Pokémon en verdween in het water. Joël beet op zijn onderlip. Goed, wat nu? De Bellsprout keek geïrriteerd naar het water waarin de Pokémon verdwenen was. Joël merkte op dat het beekje eindigde achter de rug van de Pokémon. Dit was zijn kans. 'Gyarados, zwem naar de achterkant van het beekje en doe je Trash-attack!' Een luid gebrul kwam nog geen paar seconden later van het meer vandaan en de Bellsprout slaakte een kreet toen de Gyarados tegen hem aanbotste. Joël wist dat Gyarados deze aanval kon blijven volhouden, maar dat zou geen zin hebben. Joël dacht razendsnel na. Zijn Gyarados mocht absoluut niet verward raken, anders zouden ze geen kans meer hebben. 'Gyarados, probeer je te verzetten tegen je aanval en spring weer in het water!' Zijn Gyarados, die woedend keek naar de Bellsprout, probeerde zich inderdaad te verzetten. De Bellsprout gebruikte deze tijd om weer een Vine Whip te doen. De zweepslag tegen de zijkant van zijn flank liet Gyarados zijn keuze algauw maken en opnieuw verdween de Pokémon onder water, net op het moment toen Bellsprout een soort poeder liet neerdalen op de plek waar Gyarados zich net nog had bevonden.

Joël had een idee. 'Gyarados, kom uit dat water, nu meteen!' riep hij. Zijn Gyarados, welke hem boven water aankeek alsof hij gek was geworden, kroop weer terug aan wal en de Bellsprout keek verbaasd. Wachten, wachten... 'Aha!' riep Joël, toen Bellsprout opnieuw tot actie overging. 'Gyarados, sla met je staart zo hard mogelijk op de zanderige grond!' De Bellsprout, welke de aanval niet had zien aankomen, was gedwongen om de poeder voor zich te laten vallen toen de staart van Gyarados vlak voor zijn neus op de grond sloeg. Zoals Joël had verwacht laaide er een enorme stofwolk op. Hij hield zijn hand voor zijn mond zodat hij geen stof kon inademen en haalde diep adem. 'Verdwijn in het water!' Door het lawaai, de stofwolk en de verwarring had de Bellsprout - zoals Joël gehoopt had - niet in de gaten dat Gyarados inmiddels alweer verdwenen was en Joël zag dat de Pokémon een Vine Whip uitvoerde op de plaats waar Gyarados net nog had gestaan. 'Kom nu achter hem tevoorschijn en doe je Bite-attack! Als je hem tussen je kaken houdt, wil ik dat je hem wegslingert!' De stofwolk was inmiddels voorbij gewaaid, maar de Bellsprout had geen tijd meer om zich voor te bereiden op de aanval van de Gyarados. De Gyarados sprong naar voren, nam de Pokémon tussen zijn kaken en slingerde deze weg. De Pokémon kwam niet al te zacht tegen de grond neer en bleef duf liggen. Joël haalde zijn Poké Ball tevoorschijn, gooide deze naar de versufte Pokémon en zag hoe de Pokémon in de Poké Ball gezogen werd.

Hoewel de Bellsprout zich groot had voorgedaan, Was zijn level meer dan de helft lager dan die van de Gyarados. De Trash en Bite attack had hem veel schade gedaan. Hij verzette zich, maar het had geen nut. Het lampje doofde. Gefeliciteerd, je hebt een Bellsprout gevangen!

Onderwerp: Re: Work together as a team. [OPEN] za sep 20, 2014 5:21 pm

De herfst mocht dan wel al voor de deur staan en het mocht 's avonds dan wel vroeger donker worden, dat weerhield de natuur er niet van om nog minstens één prachtige nazomerdag aan de bewoners van Kanto te schenken. De zon scheen en zorgde ervoor dat er een prettige, ietwat warme temperatuur heerste, waardoor het leek alsof het nog volop zomer was. De Pokémon die al een dikkere vacht hadden gekregen voor de aankomende herfst en winter hielden zich schuil in de schaduwen van de bomen en struiken om wat af te koelen. Een aantal hadden het geluk dat ze geen dikke vacht hadden en liepen vrolijk over de Southern Plains. Alles zag er vredig en rustig uit en het leek zelfs bijna een natuurgebied te zijn, aangezien er bijna geen mensen te zien waren. Op één blond meisje met een Charmander na, dan. Ze wandelde over een smal pad, terwijl ze haar ogen de kost gaf en naar de verschillende Pokémon om zich heen keek. “Het is echt mooi hier, nietwaar, Rex?” zei ze tegen haar Charmander, die een instemmend gegrom liet horen.

Zelda graaide even in haar schoudertas en haalde er een foldertje uit, waar in grote letters 'Autumn Wind Contest' op geschreven stond. De jonge coördinator had zich al ingeschreven zodra ze wist dat er een contest was georganiseerd en ze had in Pallet Town gelijk wat spullen gekocht die haar daarbij zouden kunnen helpen, waaronder een Smoke Seal met een Ball Capsule. Ze vond dat wel toepasselijk voor een Charmander, zeker bij een contest die met de herfst en wind te maken heeft. Zelda stopte met wandelen en keek even om zich heen, waarbij ze wat verderop een aantal vierkante meters zag waar zo te zien meer zand dan gras te vinden was. “Zullen we daar even gaan oefenen?” vroeg ze vervolgens aan haar Pokémon, die knikte en samen met zijn trainer er naartoe liep. Zodra ze er aangekomen waren, haalde Zelda de Poké Ball van Rex tevoorschijn. “Bij de contest kom je uit je Poké Ball, dus het lijkt me slim als we vanaf daar beginnen.” Ze tikte de Poké Ball zacht tegen het hoofd van de Charmander, die vervolgens in het object verdween. “Oké, kom maar weer, Rex!” zei ze, terwijl ze de Poké Ball sierlijk in de lucht gooide.

De Poké Ball opende en er kwam rook vrij, waarin vaag het silhouet van een Charmander te zien was. Dat was niet alles: de vlam op de staart van de Pokémon scheen door de rook heen, wat er vrij mysterieus uitzag. Zelda dacht even na en besefte dat ze dit goed zou kunnen gebruiken tijdens de contest en dat het misschien zelfs goede punten zou opleveren. “Probeer rond te draaien en met je staart te zwaaien!” zei ze enthousiast, waarop de Charmander gehoorzaam ronddraaide en met zijn staart zwaaide. Zoals Zelda al gehoopt had, zag het er vrij spectaculair uit. Toen Rex op de grond terecht was gekomen, begon de rook alweer op te trekken. “En nu Growl!” zei ze, in de hoop dat het wat extra effect zou hebben. Rex gromde luid en ook al klonk het natuurlijk niet als het gebrul van een volgroeide Charizard, het was toch iets bruikbaars. Zelda glimlachte breed en stak haar duim in de lucht. “Dat zag er al erg goed uit, Rex!” sprak ze, waarna ze op hem af liep en een aai over zijn hoofd gaf. De Pokémon liet een zachte 'charr' horen als reactie op het compliment. “We moeten alleen nog wel kijken hoe we Scratch erin kunnen verwerken, misschien dat...” Het meisje werd even afgeleid toen ze in de verte een blauwe gedaante zag. Het was groot en lang en het zag er wat uit als een slang. “...Een Gyarados?” mompelde ze, waarbij Rex haar verrast aankeek. Zelda moest even lachen, aangezien de Charmander even leek te denken dat ze haar zin van eerder vervolgde. “Ik bedoel dat ik een Gyarados zie, dáár,” zei ze, waarna ze wees naar de Pokémon in de verte. Rex volgde haar blik en keek verrast naar de Pokémon verderop.

“Zullen we even gaan kijken?” vroeg Zelda, wat een geschrokken reactie van Rex opleverde. Hij maakte ongeruste geluidjes en keek angstig in de richting van de Gyarados. Wat hij wilde zeggen was duidelijk: het was een grote Pokémon en het kon gevaarlijk zijn. Zelda legde geruststellend haar hand op het armpje van de Charmander en glimlachte bemoedigend. “Je moet je geen zorgen maken, ik ben er negenennegentig procent zeker van dat die Gyarados een trainer heeft. Hij zal ons heus geen kwaad doen. Je hoeft niet bang te zijn, echt niet!” Rex leek wat kalmer te zijn geworden en volgde Zelda op de voet toen zij was opgestaan en richting de Gyarados liep. Toen ze eenmaal dichterbij gekomen was bleef ze even staan, want ze zag dat er inderdaad een trainer bij de Pokémon stond die op het punt stond om een andere Pokémon te vangen. Na even nagedacht te hebben herinnerde Zelda zich welke soort deze Pokémon was: een Bellsprout. De trainer, een jongen die Zelda zo rond de achttien jaar schatte, liep op de verzwakte Bellsprout af en tikte de Poké Ball tegen de Pokémon aan. Het lampje op de Poké Ball begon te flikkeren. Zelda herinnerde zich vaagjes dat dat altijd wel het geval was als een Pokémon gevangen werd. Er konden dan twee dingen gebeuren. De Pokémon zou ontsnappen uit de Poké Ball, of hij zou erin blijven zitten en voortaan gehoorzamen aan zijn trainer. Gelukkig voor de zwartharige jongen gold in dit geval dat laatste en had hij de Pokémon gevangen. Blij dat ze een vangst had kunnen meemaken liep Zelda op de trainer af, terwijl Rex vlak achter haar volgde. “Gefeliciteerd met het vangen van die Bellsprout!”

OOC: Als het goed is mag Kasumi nu reageren c:

Onderwerp: Re: Work together as a team. [OPEN] ma okt 27, 2014 4:42 pm

Joëls zeeblauwe ogen begonnen te fonkelen toen hij zag dat de Bellsprout in de Poké Ball gezogen werd. De Poké Ball wiebelde een paar keer heen en weer, maar zo te zien had de Bellsprout zich gewonnen gegeven. Joël zuchtte opgelucht en ook zijn Gyarados leek opgelucht te zijn. Ondanks dat het een heel gevecht was geweest, was het het wel waard. Hij had nu een tweede Pokémon die bovendien ook nog eens heel effectief kon zijn in zijn eerste gymgevecht. Als hij de Pokémon goed zou trainen, zou hij misschien een goede kans maken. Zijn Gyarados hield hij uiteraard voor de laatste Pokémon, maar Bellsprout mocht de spits afbijten. Als hij een beetje beter op die Vine Whip zou oefenen en hem nog aanvallen zou leren zoals Sleep Power of Stun Spore, zouden ze al zeker een goede kans maken. Hij wist van de vroegere experimenten van zijn ouders dat Bellsprout goede aanvallen konden leren die een direct effect hadden op de status van de Pokémon. Zo kon hij met Sleep Powder de Pokémon in slaap brengen en met Stun Spore de Pokémon permanent verlammen, tenzij de trainer een middeltje had om te helpen of de Pokémon dit uit zichzelf kon. Joël wist dat er aanvallen waren die het effect hadden om zichzelf te kunnen genezen. Dat zou wel handig zijn, want als je die middeltjes moest gaan kopen in de winkel was je veel geld kwijt. Hij nam eigenlijk vrijwel nooit Awakenings, Paralyze Heals of Potions mee. Hij hoopte gewoon dat als zijn Pokémon gewond raakte hij zo snel mogelijk een Pokémon Center vond. Over Pokémon Centers gesproken, het werd eens tijd dat hij zijn weg naar Viridian City ging maken. Vanuit Viridian City kon hij nog een beetje trainen met Bellsprout en dan zou hij naar het Viridian Forest gaan. In het Viridian Forest zou hij waarschijnlijk ook nog trainers met bug-Pokémon tegenkomen waartegen hij kon vechten. Ja, hij zou zijn Pokémon goed trainen voor zijn gymgevechten. Misschien zou Bellsprout na zijn gymgevecht met de eerste Gymleider wel meteen evolueren! Zijn hart begon al te kloppen van opwinding bij dat idee. Hij zou uiteraard voor de tweede gym ook nog een andere Pokémon moeten vangen en voor zijn derde gymgevecht wilde hij minstens drie Pokémon hebben. Ach, hij zou zijn strategie later wel uitvissen. Het belangrijkste was dat hij nu zijn Pokémon had gevangen die hij nodig had.

Een stem deed hem opschrikken en Joël keek opzij. Hij was ondertussen gebukt en had zijn Poké Ball opgeraapt. Daar, staand in het vrij lage gras, was een meisje van ongeveer rond de tien jaar, misschien wel elf. Ze had blond haar en bruine ogen. Het was vooral haar vrij kinderlijke stem dat hem liet denken dat ze niet ouder was dan twaalf, want als hij naar haar uiterlijk keek vond hij wel dat ze er ouder uitzag. Hij glimlachte op zijn eigen mysterieuze manier naar het meisje. Dat wilde zeggen: zijn mondhoeken half omhoog getrokken tussen een grimas en een echte glimlach in. 'Gegroet kleine trainster,' flapte er dan ook direct uit. Hij had meteen spijt van zijn opmerking, want hij wist dat leeftijd gevoelig lag bij jonge mensen. Hij had het ook nooit prettig gevonden als iemand hem aansprak op zijn leeftijd. 'Leuke Charmander heb je daar,' probeerde hij zijn opmerking haastig goed te maken, 'kan hij al veel goede aanvallen?' Hij voelde opeens een harde duw tegen zijn schouder en keek opzij, recht in de boosaardige oogjes van zijn Gyarados. De grote Pokémon keek schamper op de Charmander neer. Joël wist hem een elleboogstoot te geven voor hij zich volledig verwijderde van zijn trainer en een eindje verderop ging zwemmen, een tikkeltje verzwakt zijnd van het gevecht met de koppige Bellsprout. 'Let maar niet op hem,' grinnikte Joël, 'hij is altijd een beetje nors als hij moe is.' Hij keek het meisje vriendelijk aan, zijn zeeblauwe ogen twinkelend. 'En bedankt voor de felicitatie trouwens,' voegde hij er nog haastig aan toe, gezien het nu niet bepaald beleefd was om een felicitatie afkomstig van iemand anders te negeren. Hij besloot dat hij wel weer genoeg geblunderd had voor vandaag en wachtte daarom dus maar op wat het meisje zou gaan zeggen.

Onderwerp: Re: Work together as a team. [OPEN] za dec 13, 2014 6:06 pm

De trainer leek eerst wat te schrikken van de begroeting van Zelda, wat ze hem niet kwalijk kon nemen. Het zou haar niet verbazen als de jongen haar nu pas had opgemerkt, omdat hij eerst nog bezig was met zijn pas gevangen Pokémon. Gelukkig reageerde hij niet kwaad of geërgerd en merkte Zelda al snel een glimlach bij hem op die er best mysterieus uitzag. 'Gegroet kleine trainster,' zei hij direct daarna. Zelda wist even niet goed wat ze van die opmerking moest denken, aangezien ze toch wel wat langer was dan de meeste van haar leeftijdsgenoten, maar ze wilde nog niet meteen allerlei conclusies trekken. Ze was tenslotte wel een stuk kleiner dan de jongen, of niet soms? 'Leuke Charmander heb je daar,' zei de zwartharige jongen vlak daarna. 'Kan hij al veel goede aanvallen?' vroeg hij vervolgens, waarop Zelda vriendelijk glimlachte. “Dankjewel,” reageerde ze, waarna ze even een blik wierp op haar Charmander voordat ze antwoordde op de vraag van de jongen. “Ik heb hem nog niet zo lang, dus voorlopig kent hij alleen nog maar Scratch en Growl, maar ik ben al bezig met hem te trainen.” Toen de Gyarados van de jongen hem een duwtje gaf, volgde Zelda de blik van de enorme Pokémon naar Rex, die zich half achter zijn trainer had verscholen. Dat was geen wonder, aangezien de Gyarados een stuk groter en intimiderender was dan de jonge Charmander.

Gelukkig nam de Gyarados al snel weer afstand om wat verderop te gaan zwemmen, wat de Charmander wat kalmeerde. 'Let maar niet op hem,' zei de jongen vervolgens grinnikend, waarna hij uitlegde dat de Pokémon altijd wat nors werd als hij moe was. Zelda moest even om de opmerking lachen, aangezien die beschrijving redelijk overeenkwam met het humeur van haar vader als hij ’s avonds laat thuiskwam van zijn werk en vaak meteen op de bank neerplofte. 'En bedankt voor de felicitatie trouwens,' zei de jongen vervolgens, waarna Zelda vriendelijk naar hem lachte. “Graag gedaan!” zei ze. Vanuit een ooghoek merkte ze op dat Rex nieuwsgierig een paar stappen in de richting van de zwartharige trainer zette, al bleef hij wat op zijn hoede voor de Gyarados die verderop in het water zat. “Heb je die Gyarados trouwens zelf getraind?” vroeg ze uit nieuwsgierigheid, aangezien ze wist dat een Gyarados evolueerde uit een vrij ‘nutteloze’ Pokémon: Magikarp. Ze zou het best knap vinden als de jongen hem zelf had getraind, zeker als het naast zijn nieuwe Bellsprout zijn enige Pokémon was.

OOC: Sorry voor de laatheid ^^”

Onderwerp: Re: Work together as a team. [OPEN] di dec 16, 2014 2:24 pm

Joël luisterde aandachtig naar wat het meisje over haar Charmander te zeggen had. Zo hoopte hij dat hij zijn vorige opmerking toch een beetje goed kon maken. Zo te zien leek ze niet te hard stil te staan bij zijn opmerking. Zijn opmerking had namelijk duidelijk gemaakt dat hij vond dat ze een stuk kleiner was dan hem. In principe vond hij dat ook, maar hij wist dat hij dan niet zo impulsief mocht zijn. Maar goed. Hij wierp een blik op de Charmander. Deze leek al iets meer gekalmeerd te zijn dan daarnet. Waarschijnlijk zou dat zo zijn omdat zijn Gyarados besloot dat hij niet langer in de buurt wilde blijven van een kleine Charmander en een trainer die veel jonger was dan Joël. Joël vond het niet heel erg dat hij wat gezelschap had. Eerst had hij zijn vangst wel graag in stilte willen vieren, maar het gezelschap was niet heel erg slecht. Het was geen vervelend joch of arrogante meid, dus dat viel hem ook weer goed mee. Zijn ogen gleden naar de Charmander toen deze zijn kant op leek te komen. De Pokémon leek nieuwsgierig te zijn. Ook al kende de Pokémon alleen nog maar de aanvallen Scratch en Growl, toch zag Joël wel potentie in de Pokémon. Hij ging op zijn hurken zitten en strekte zijn hand uit naar de Charmander tot zijn hand op een paar centimeter was verwijderd van de wang van de Charmander. Als hij het goed had, had zij haar starter waarschijnlijk gehaald in het laboratorium waar zijn ouders het vroeger veel over hadden. Ene professor Oak zou daar schijnbaar Pokémon bestuderen. De professor deed hetzelfde werk als zijn ouders hadden gedaan en Joël vroeg zich af of professor Oak zijn ouders gekend had, hoewel hem dat zeer onwaarschijnlijk leek. Sinds zijn vader van een ander bloed was dan professor Oak, zou Joël eerder denken dat zijn vader geen zin had om met professor Oak te werken omdat de man toch te min was geweest voor hem. Joël werd uit zijn gedachten geschud toen het meisje hem opnieuw een vraag stelde. Of hij de Gyarados zelf getraind had. Oh, hoe moest hij nu antwoorden op deze vervelende vraag zonder dat hij iets liet lekken over de studies van zijn ouders en wat er allemaal mis was gegaan? Hij wilde niet sentimenteel doen en wilde zijn verhaal ook niet kwijt aan iemand die er niks mee te maken had.

Hij dacht heel even na. Liegen lag niet in zijn aard, dus het was beter als hij de vraag een beetje kon omzeilen. 'Voor een groot gedeelte wel,' zei hij een tikkeltje ontwijkend, hopend dat het meisje niet verder zou vragen. De oplossing om de kant waar dit gesprek opging te vermijden kwam meteen op in zijn hoofd en hij glimlachte vriendelijk naar haar om zijn ontwijkend gedrag van daarnet een tikkeltje te verdoezelen. 'Ik ben eigenlijk helemaal vergeten om mezelf voor te stellen,' zei hij, waarna er een verlegen lachje om zijn lippen speelde. Het lachje was gespeeld, maar hij wilde er echt alles aan doen om het gesprek te vermijden. Hij wilde niet over zijn ouders praten, niet de herinneringen oproepen aan het ongeluk en weer met zijn neus gedrukt worden op het feit dat hij Rhyhorn's en Rhydon's altijd zou blijven haten. Zijn blik gleed naar het meisje. 'Mijn naam is Joël. Wie ben jij?' Hij keek haar aan. Deze keer had hij een nieuwsgierige blik, welke deze keer niet gespeeld was. Ondertussen bewogen zijn voeten onder hem door zodat hij zich wat meer naar de Charmander voortbewoog en opnieuw liet hij zijn hand op enkele centimeters van diens wang zakken. Zijn Gyarados keek ondertussen met een schuin oog naar het meisje, maar had schijnbaar al geconcludeerd dat ze geen gevaar kon worden, want hij draaide zich met één slag om en zwom weer wat verder van hun weg.

OOC: Np Wink

Onderwerp: Re: Work together as a team. [OPEN] wo jan 07, 2015 8:09 pm

A Zelda keek geamuseerd toe hoe Rex nog wat dichter naar de jongen toe liep, terwijl de jongen op zijn hurken ging zitten en zijn hand naar de Charmander uitstak. Rex raakte na wat enige aarzeling de hand aan met zijn neus en snuffelde er wat aan. Het zag er best wel schattig uit, zo'n jonge Charmander die kennismaakte met iemand die hij nog niet kende. 'Voor een groot gedeelte wel,' antwoordde de jongen toen die Zelda daarnet gesteld had en ze knikte begrijpend. Ergens verwachtte ze dat er nog wat verdere uitleg zou komen, maar dat was niet het geval. Op zich maakte dat niet zo veel uit. De jongen mocht zelf weten welke informatie hij gaf, of niet soms? 'Ik ben eigenlijk helemaal vergeten om mezelf voor te stellen,' zei de jongen toen, waarna er een glimlachje op zijn gezicht verscheen. 'Mijn naam is Joël. Wie ben jij?' vroeg hij vervolgens, terwijl hij Zelda nieuwsgierig aankeek. Het meisje keek hem terug aan en glimlachte vriendelijk. “Aangenaam, ik ben Zelda,” zei ze, waarna ze weer naar haar Charmander keek. Hij snoof weer aan de hand van Joël en duwde er voorzichtig tegen.

Zelda grinnikte even, waarna ze naar haar Pokémon wees. “Hij heet trouwens Rex,” sprak ze. Bij het horen van zijn naam keek Rex op en liet een vragend gegrom horen. Zelda merkte dat hij er niet zeker van was of er iets aan de hand was of niet, dus ze ging op haar hurken zitten en aaide de Pokémon even over zijn hoofd. “Niks aan de hand,” zei ze om de Charmander wat gerust te stellen. Ze bedacht zich ineens dat ze de namen van Joëls Pokémon nog niet had gehoord, als ze die al hadden. Ze wist dat er trainers waren die hun Pokémon geen namen gaven, dus dat kon best het geval zijn. “Hebben jouw Pokémon trouwens ook namen?” besloot ze toen om te vragen. Het leek haar logisch dat de net gevangen Bellsprout nog geen naam zou hebben, maar een Gyarados? Het zou best kunnen dat die wel een naam had gekregen, al zou het haar niets verbazen als dat niet zo was. In elk geval zou ze het antwoord van Joël moeten horen, dus ze wachtte zijn antwoord af.

Onderwerp: Re: Work together as a team. [OPEN] ma jan 12, 2015 7:54 pm

Joël grinnikte zachtjes toen hij de Charmander zag snuffelen aan zijn hand. Hij hield van Pokémon. Bijna alle Pokémon. Er waren twee uitzonderingen. Twee Pokémon die zijn leven in één klap vergald hadden. Nou ja, één van hun dan. Maar zelfs de evolutie voor Rhydon haatte hij. Hij zou nooit meer met die Pokémon geconfronteerd willen worden. De Pokémon die zijn ouders vermoord had. Hoe zou zijn leven er uit hebben gezien als hij zijn beide ouders nu nog had? Allereerst zou hij misschien nooit op reis zijn gegaan. Misschien had hij op deze leeftijd wel meegeholpen aan experimenten met Pokémon, had hij nu een gelukkig leven geleid met verschillende Pokémon om zich heen die klaar waren voor nader onderzoek. Maar misschien hadden zijn ouders hem juist aangemoedigd om trainer te worden. In elk geval had hij zijn leven bij één van de twee geleid, want zijn moeder wilde van zijn vader scheiden op het moment voor het fatale ongeluk gebeurde. Ze wilde geld halen uit het experiment zodat zij en Joël goed voorzien waren als ze op hun eigen zouden gaan wonen. God, was ze maar nooit naar dat project gegaan. Het was nu bijna drie jaar geleden, maar het deed nog steeds enorm veel pijn om er aan te denken. Hij had niemand om erover te praten. Natuurlijk belde hij wel eens met zijn tante als hij toevallig langs een Pokémon Center kwam, maar aangezien hij haar niet wilde kwetsen en haar niet verdrietig wilde maken, sprak hij nooit over zijn gevoelens. Zijn aandacht werd getrokken door het meisje. Ze zei haar naam. Zelda. Joëls mond trok slechts een beetje naar boven ten teken dat hij het wel een grappige naam vond. Sinds het ongeluk van zijn ouders was hij niet echt goed meer in gevoelens tonen. Hij richtte zijn strakke blik op Charmander zodat hij zou verhinderen dat hij er te veel aan dacht en gleed met zijn hand rustig naar de Charmander zijn wang. Het was een prachtige, gezond uitziende Pokémon. Hij was benieuwd of de trainster dat zo kon houden, gezien ze in zijn ogen nogal jong leek. Hij spitste zijn oren - bij wijze van spreken - toen hij een vraag hoorde. Of hij zijn Pokémon namen gaf. Hij had al opgemerkt dat deze Charmander hier een naam had, maar had niet goed genoeg geluisterd om het te horen. Verzopen zijn in je eigen gedachten had dus veel nadelen.

Joël keek naar Zelda terwijl hij nadacht over een antwoord. Hij kon gewoon een simpele 'nee' geven, maar dan moest hij waarschijnlijk ook een reden geven waarom hij zijn Pokémon geen naam gaf. Hij haalde zijn schouders op. 'Niet echt,' gaf hij dus toch maar toe. 'Ik heb niet echt inspiratie voor namen en ik heb het gevoel dat mijn Gyarados toch helemaal geen zin heeft in een bijnaam.' Hij maakte een grinnikend geluid en richtte zijn aandacht weer op de Charmander. Hij had zijn hand weggetrokken toen Zelda over Charmander's kopje had geaaid en daarmee per ongeluk tegen zijn hand had gestoten. Het was niet dat hij vies was van lichamelijk contact, hij was alleen geschrokken geweest omdat hij niet in de gaten had gehad hoe dichtbij ze wel niet was. Hij stond op uit zijn positie en haalde daarna zijn hand door zijn haar. 'Wat doe je eigenlijk hier?' vroeg hij. Hij besefte pas na enkele seconden dat dat bot overkwam. 'Ik bedoel...' Hij dacht even na over hoe hij zijn vraag ging formuleren. 'Wat doe je in de Pokémon wereld?' Hij grinnikte toen het weer onduidelijk leek over te komen. 'Ga je gyms uitdagen of...?' Hij hield zijn hoofd gekanteld. Hopelijk had hij hiermee wel duidelijk gemaakt dat hij zich afvroeg wat ze van plan was met haar Charmander. Als ze gyms ging uitdagen, zou ze waarschijnlijk nog veel moeten trainen met die Charmander. Ondanks dat hij er gezond uitzag, zag hij er ook uit als een Pokémon die makkelijk verslagen kon worden door zijn Gyarados. Nu was die vergelijking misschien niet zo heel eerlijk omdat hij in het voordeel was met Gyarados. Misschien zou hij haar later op de dag kunnen uitdagen voor een gevecht met zijn pas gevangen Bellsprout? Bellsprout had inmiddels wel kunnen rusten van zijn gevecht tegen Gyarados, dus het zou goed mogelijk zijn. Rustig wachtte hij op antwoord.

Onderwerp: Re: Work together as a team. [OPEN] za jan 24, 2015 7:26 pm

Het leek erop dat Joël even moest nadenken over zijn antwoord, maar dat vond Zelda niet zo erg. Ze had toch geen haast en het kon dus geen kwaad om even te moeten wachten. De jongen zei dat hij zijn Pokémon geen namen gaf omdat hij er niet echt inspiratie voor had en omdat zijn Gyarados toch geen zin zou hebben in een bijnaam. Dat laatste klonk best grappig en Zelda kon het niet laten om even te glimlachen. Daarbij merkte ze niet op dat we per ongeluk de hand van Joël had aangeraakt en ze was dan ook wat verrast toen de jongen weer opstond. 'Wat doe je eigenlijk hier?' vroeg hij toen. Zelda snapte niet direct wat hij bedoelde, maar gelukkig leek Joël dat zelf ook al op te hebben gemerkt. 'Ik bedoel... Wat doe je in de Pokémon wereld?' zei het ter verduidelijking, hoewel Zelda alsnog even moest nadenken over wat hij precies bedoelde. Bedoelde hij wat ze hier deed, buiten een stad of een dorp, of nog iets anders? 'Ga je gyms uitdagen of...?'

Kijk, dat was al duidelijker. Zelda stond op, aangezien ze het toch niet altijd even fijn vond om een stuk kleiner te zijn dan iemand anders. Zodra ze eenmaal recht stond, had ze al een antwoord gevonden op de vraag van de jongen. “Ik wil graag coördinator worden,” begon ze. “Er wordt binnenkort een contest georganiseerd, dus ik ben nu alvast wat aan het trainen.” Ze dacht even na over wat ze verder zou kunnen zeggen en merkte toen weer de Gyarados in de verte op. Zelda keek Joël weer aan. “En jij? Wat wil jij graag doen?” vroeg ze.

OOC: Nog steeds de contest die al een tijdje voorbij is, ja. Ik moet dringend eens een tweede topic starten met Zelda, voordat het gaat lijken alsof ze maandenlang niets heeft uitgevoerd xD

Also, een veel kortere post dan normaal voor mijn doen, maar ik wist even niet goed wat ik verder had kunnen toevoegen ^^"

Onderwerp: Re: Work together as a team. [OPEN] ma jan 26, 2015 7:48 am

Het was wel lichtelijk grappig om te zien hoe het meisje steeds niet in de gaten leek te hebben wat hij bedoelde. Hij had het dan al wel één keer verduidelijkt, maar bij de derde keer zag hij een denkbeeldig lampje branden toen hij naar haar keek. Heel denkbeeldig dan. Het enige waar hij namelijk aan kon opmerken dat ze hem had begrepen was het feit dat haar ogen heel even opgelicht hadden. En de enige reden dat hij dat trouwens herkend had bij haar was omdat dit bij zijn tante ook altijd zo was. Dan zag hij haar ogen heel even fonkelen en daarna antwoordde ze direct op zijn vraag, ongeveer zoals Zelda nu deed. Joël gaf een lichtelijk knikje ten teken dat hij het begreep. Zijn blik gleed daarna weer naar de Charmander. Zou het niet lastig zijn om met een pas gekregen Charmander aan een contest mee te doen? Zoveel aanvallen kende de vuur-Pokémon op dit niveau nu ook weer niet. Wat hem trouwens weer tot zijn vorige idee bracht. Als ze zouden vechten - en hij zou voor alle eerlijkheid zijn Bellsprout gebruiken zodat hun kansen tenminste gelijk waren, want hij nam aan dat Gyarados een iets té grote uitdaging zou zijn voor de kleine Charmander - zouden ze hem misschien meer aanvallen kunnen leren. Hij wist niet in hoeverre Charmander getraind moest worden tot hij een nieuwe aanval kende. Hij had het idee dat de Charmander nu vooral Tackle en Growl zou kennen. Wacht... had Zelda dat ook niet opgemerkt in hun gesprek eerder? Hij kon zich niet herinneren dat ze had gezegd dat hij Ember kende. Ze had trouwens ook gezegd dat hij Scratch kende, geen Tackle dus. Daar konden ze misschien nog wel iets aan doen. Hij wist wel ongeveer wat een coördinator inhield. Combinaties maken met de aanvallen die je had. Hij richtte zijn blik op Zelda toen deze hem een wederkerende vraag stelde. 'Gyms uitdagen,' antwoordde hij. 'En als ik ze alle acht verslagen heb, ga ik natuurlijk naar de Pokémon League.' Hij glimlachte. 'Daarom heb ik die Bellsprout ook gevangen. Ik ben van plan om de gym in Pewter CIty uit te dagen. De gymleider gebruikt daar rock-Pokémon.' Hij wist dat hij nu met Bellsprout en Gyarados ook in het voordeel zou zijn tegenover de Viridian gym. Als hij deze eerste twee gyms al eens kon verslaan - wat hem ook een boel reistijd zou besparen - zou hij al een heel eind opschieten.

'Zeg Zelda,' zei hij, waarna hij zijn hoofd lichtjes kantelde en schattend naar haar Charmander keek. 'Zou het misschien een idee zijn als jouw Charmander vecht tegen mijn Bellsprout? Zo veel sterker is Bellsprout niet dan Charmander en jouw Pokémon is in het voordeel. Misschien kunnen we hem zo meer aanvallen aanleren dan Scratch en Growl.' Hij hoopte dat hij genoeg aandacht had besteed om die twee aanvallen juist te hebben. Dadelijk was het toch Tackle en Growl en dan leek het net alsof hij totaal niet geluisterd had. Maar nee, hij wist vrij zeker dat dat de enige twee aanvallen waren die de Charmander kende op dit niveau. Maar dan was hij toch niet zo ver van Ember verwijderd? Misschien ontwikkelde hij het wel in zijn aanval tegenover Bellsprout. Aan de andere kant wist hij niet of vechten met Bellsprout een goed idee was omdat de Pokémon waarschijnlijk nog kwaad was vanwege Joëls vangt. Aan de andere kant was het nu ook verzwakt dankzij Gyarados en dat zou een eerlijkere match maken dan dat hij helemaal gezond zou zijn. Hij richtte zijn blik vragend op Zelda en wachtte toen af, zijn hand op de Poké Ball van Bellsprout houdend. Gyarados snoof zachtjes en draaide zich toen om. Hij vond het vervelend dat Joël hem niet inzette tegen die kleine opdonder. Hij zou een veel betere kans maken dan die Bellsprout die ze net gevangen hadden. Het idee dat het juist Joëls strategie was om Charmander tegen een zwakkere Pokémon te laten vechten kwam niet in de Pokémon op en beledigd keerde hij Joël de rug toe. Joël was echter zo gefixeerd op Zelda, Charmander en zijn eigen uitdaging dat hij dit niet in de gaten had. Een bemoedigende glimlach was om zijn lippen verschenen terwijl hij benieuwd was of Zelda in zou gaan op zijn voorstel.

OOC: Tijd en ochtendinspiratie en dan krijg je dit xD

Profiel Pokégear

» Zo [open]
» A new team member
» [open] This is my new start
» I'm on my way [open]
» Let's go! -OPEN-

Work together as a team. [OPEN]

Work together as a team. [OPEN]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen