Als een trouwe partner, liep Thunder naast haar. De Jolteon was altijd al trouw aan haar geweest. Vroeger was hij een Eevee geweest, maar haar vader had graag gewild dat ze hem zou laten evolueren. Trots keer ze neer op de Jolteon, die met opgeheven kopje naast haar liep. Elke dag ging ze wel naar een stad toe, deze keer was de beslissing op Saffron City gevallen. Ze bleken daar veel winkels te hebben, waar ze even kon rondneuzen. Bovendien, ze had ook een paar Potions nodig voor Zippo. De Pokémon had het weer eens opgebracht om in gevaar te komen en hij was aangevallen door een Ponyta. Hoe hij het voor elkaar had gekregen om zo’n Pokémon boos te maken, wist ze niet, maar ze had wel Star op moeten roepen om de Pokémon weg te krijgen. Ze keek naar Thunder, die geamuseerd rond zich heen aan het kijken was. Zippo zat liever op haar schouder, maar dat kon Thunder natuurlijk niet. Zippo had ze trouwens, voordat ze vertrok, wel in zijn Poké Ball gedaan. Ze kon het niet hebben dat Zippo rond zou lopen en misschien nog meer gewond zou raken. Ze had al zo bezorgd gereageerd toen ze samen met de Pokémon thuis was gekomen. Ze zuchtte even. Haar Pokémon waren geweldig, maar ook zo wispelturig. Ze keek rond zich heen. Eindelijk, na een twee uur durende wandeling, was ze dan toch in Saffron City aangekomen! Geamuseerd keek ze rond zich heen. ‘Ik denk dat we daarheen moeten,’ zei ze, waarna ze naar een bepaald straatje wees. Thunder begon haar al voor te lopen. Hij zou haar meteen waarschuwen als er gevaar dreigde. Kalm begon ze te lopen en merkte ondertussen dat het steeds stiller werd. ‘Het is niet druk vandaag,’ mompelde ze. Toch had ze het gevoel dat het iets anders was, waarom het niet zo druk was hier. Misschien was ze een verkeerd straatje ingelopen. De rillingen liepen haar al over de rug bij het idee wat voor figuren hier zouden zijn. Toch liep ze stug door. Ze moest niet zo dramatisch doen. Het ergste wat er zou kunnen gebeuren, was dat er een woeste Pokémon haar uit het niets aan begon te vallen. Bovendien, ze had Thunder bij zich en Star en Zippo bij de hand. Ze haalde diep adem en hoorde opeens stemmen. Geschrokken keek ze naar Thunder, die alert naar het straatje keek.

Snel begon ze naar het straatje te rennen, met Thunder op haar hielen. Er klonken opgewonden stemmen, maar onder al dat, ook angstige kreetjes van Pokémon. Alexis keek de hoek van het straatje om en zag een paar mannen, gekleed in zwarte kledij, daar staan. ‘Een Arcanine,’ zei Alexis geschrokken, toen ze een woeste Pokémon voor de mannen zag staan. Echter, voor de Pokémon was er iets ineengedoken. Alexis kwam een beetje dichterbij. ‘Ik denk dat deze Pokémon geweldig bij onze collectie zou passen. De trainer hiervan zal radeloos zijn als wij deze Pokémon stelen.’ Geschrokken hapte ze naar adem bij deze woorden. Ze liep een beetje verder. Ze bukte zich en zag, tussen de mannen en de Arcanine door, dat het om een kleine Pichu ging. Alexis’ tanden klapten woedend op elkaar. Hoe durfden ze? Nee, niet als zij erbij was. ‘Leer hem een lesje, Arcanine.’ Ze sprong voor de Pikachu. ‘Die Pikachu is niet van jullie!’ zei ze kwaad, terwijl ze zich over de Pikachu boog. ‘Ga weg, meid. Anders verbranden we jou ook.’ Thunder kwam woedend voor haar staan. ‘Zoek je voor problemen?’ Ze zag algauw dat het om drie mannen ging, allemaal met een grote R op hun shirt. Ze gleed met haar hand naar haar heup. ‘Arcanine, doe je Flamethrower!’ Geschrokken sprong Alexis achteruit, waardoor de aanval haar miste. ‘Thunderbolt!’ droeg ze haar Jolteon op. De Jolteon keek woedend naar de Arcanine en laadde zijn donder. Hij raakte Arcanine net niet en raakte in een gevecht verzeild. Alexis nam deze tijd gauw in beslag door zich naar de Pikachu te wagen. Echter, een van de mannen schoot naar voren en duwde Alexis hard opzij, waardoor deze op de grond viel. Thunder werd aan de kant gegooid door de Arcanine, die zich nu naar Alexis draaide. ‘Arcanine, verbrand ze. Nemen jullie die Pikachu mee, ik heb geen zin in dit gedoe.’ Snel boog Alexis zich voor Pikachu. Alles aan haar spieren deed pijn, maar dat interesseerde haar niet. Ze zag vanuit haar ooghoek dat Thunder creperend op de grond lag. Een Flamethrower had hem vast volop geraakt. De andere mannen stonden ook met hun Poké Ball getrokken. Ze schreeuwde het vol angst uit toen de Arcanine een paar stappen achteruit deed en zijn Flamethrower laadde. Snel sloot ze haar ogen en hield de Pikachu krampachtig tegen zich aan, terwijl ze zelf ook pijn door haar lichaam voelde gaan omdat ze op de grond geduwd was, wat ook lichtelijk was te zien aan de wond op haar wang.

Geschrokken richtte Alexis haar blik op de vlam. Ze wist dat het nu te laat was om zich om te draaien en weg te gaan. De Arcanine had zijn vlam immers al geladen, zou hem alleen maar moeten afvuren. Alexis keek naar Thunder, wenste dat ze hem beter had kunnen beschermen dan dit. Toegegeven: het was echt geen goede actie geweest. Toch had ze geen spijt dat ze zich voor de Pikachu gegeven had. De Pikachu verdiende het niet eens om zo behandeld te worden, evenals zijn of haar trainer, die nu waarschijnlijk doodongerust de Pikachu aan het zoeken was. Pikachu stootte een angstig geluid uit toen de vlam naar voren schoot. Alexis zette het ook op een gillen en draaide haar hoofd weg. Even zag ze een leven voor zich waarin ze helemaal verbrand was en er niet meer zo mooi uitzag als nu. Even zag ze allemaal ziekenhuizen voor zich, misschien haalde ze het uiteindelijk zelfs niet. Haar vader was zwak geweest, haar moeder ook, dus waarom zij niet? Ze merkte vaag twee figuren op, maar voordat ze echt kon zien wie het was, schoot de vlam al naar haar toe. Gillend kneep Alexis haar ogen dicht, maar hoorde alleen een sissend geluid. De Pichu in haar armen kermde zachtjes, probeerde zichzelf een beeld te verschaffen van wat er gaande was. Alexis probeerde dit ook te doen, echter alleen zij had haar ogen al opengedaan. Ze keek verbaasd naar het plasje water. Heel haar lichaam schokte en tranen van angst ontsnapten haar ogen. Ze kwam overeind, keek trillerig naar Team Rocket. Ze waren nog altijd met drie, maar ze leken bozer te zijn dan ooit. Ze keek naar Thunder, die weerloos op de grond lag. Ze pakte de Pikachu gauw in haar armen. ‘Geef ons die Pikachu!’ schreeuwde de eerste man, waarschijnlijk de eigenaar van de Arcanine. ‘Die Pikachu is niet van jullie! Ga weg!’ riep ze kwaad. Ze gleed met haar hand naar de riem aan haar broek. Welke keuzes had ze nog over? Zippo, maar die zou te zwak zijn. Star, een sterke schakel nu op dit moment. ‘Star,’ riep ze, waarna ze de Poké Ball gooide. Een Starmie kwam op de grond terecht. In de paniek merkte ze even niet op wie naast haar stond, maar was lichtelijk verbaasd toen ze Kean en Kane zag staan. Ze wist niet wie er naast haar stond, interesseerde zich daar ook niet voor.

Waarom zouden ze zo gefixeerd op de Pikachu zijn? Ze keken naar de Pikachu in haar armen, maar Alexis draaide zich om. ‘Wil je opnieuw geroosterd worden?’ siste de man grijnzend. Ze keek naar de Arcanine die van de aanval van de Alakazam op de grond lag. Toch deed ze een paar stappen achteruit, omdat de overige Team Rocket-leden ook een Poké Ball hadden getrokken. Ze keek naar Thunder, die nog altijd in een zwakke positie op de grond lag. Ze moesten vast een van de sterkeren zijn, want een Arcanine hadden ze niet allemaal daar, wist Alexis. Ze zag de man naar Thunder kijken en rende snel naar hem toe, waarna ze voor hem ging staan. Ze moest vast geen bedreiging voor hem lijken, aangezien ze nog van daarnet stond te trillen op haar benen en al redelijk verzwakt was. ‘Arcanine, sta op!’ riep hij bevelend naar zijn Pokémon. Blijkbaar had de Arcanine al wat klappen te voortduren gekregen, want hij stond meteen op. De anderen gooiden hun Poké Ball ook. Een Raticate en een Sandslash. Diegene die de Arcanine had, was misschien wel de leider van hun groepje, met zijn Arcanine. ‘Flamethrower!’ Alexis slaakte een gil. ‘Star, Protect!’ riep ze geschrokken. Een groot schild verscheen rond hun, waardoor de Flamethrower werd geblokkeerd. ‘Bang voor de Arcanine?’ riep de man smalend. Alexis nam niet eens de moeite om te antwoorden, bekommerde zich lichtelijk om Kane en Kean die hier nu ook bij betrokken werden. Ze keek hoe de andere leden naar Kean en Kane keken, lichtelijk twijfelden of ze iets zouden doen met hun Pokémon. ‘Geef ons gewoon die Pikachu, dan ben je van ons af en vallen er geen gewonden!’ riep een van de leden, niet de man met de Arcanine. ‘Nooit! Hoe durf je dat zelfs te vragen?’ snauwde ze hem toe, met dezelfde standvastigheid als altijd. ‘Die Pikachu is van een trainer, niet van jullie! Ik laat me echt niet afschrikken door Team Rocket!’ zei ze kwaad. Om haar woorden te bevestigen, klemde ze de Pikachu dichter in haar armen. ‘Star, Hydro Pump naar Sandslash!’ droeg ze Star op, die meteen deed wat ze haar opdroeg. Ze spoot een sterke straal naar de Sandslash, die lichtelijk geraakt werd omdat hij wegsprong. Alexis gromde lichtelijk. Ze waren echt gevaarlijk. Ze was benieuwd of Kean en Kane ook lastiggevallen gingen worden door Team Rocket.

Wanneer ze uiteindelijk dacht dat ze zich niks meer aantrokken van de Gymleiders, had ze het toch fout. Sandslash en Raticate bleken zelfs al die tijd naar Kean en Kane gericht te zijn, maar de mannen leken wel versteend om hun iets aan te doen. Zou het door Alakazam komen dat ze afgeschrikt waren? Ze twijfelde even. Zou ze weglopen of zou ze hier blijven staan? Als ze weg zou rennen met de Pikachu, zou ze sowieso achtervolgd worden en zouden Kane en Kean het in hun eentje moeten doen. Alhoewel, iets zei haar dat de jongens ze wel aankonden, maar ze wilde het risico niet nemen dat ze zouden denken dat ze een lafaard was. Ze keek twijfelend naar de Pikachu, die zich bang tegen haar aanklampte. ‘Hoe kunnen jullie zoiets nou doen?’ schreeuwde ze kwaad. ‘Die Pikachu is niet jullie eigendom en toch proberen jullie hem stelen? Wat is dat nou voor een zieke actie!’ schreeuwde ze kwaad. Ze moest haar hoofd bukken voor de Flamethrower die Arcanine afvuurde. De eerste man, de eigenaar van de Arcanine, begon nu echt zijn geduld te verliezen. En dat kwam niet alleen door Alexis, maar ook door de jongemannen die zijn plannen dwarsboomden om dit meisje een lesje te leren. Alexis zag hoe kwaad ze werden en deed een paar stappen achteruit, in de poging om haar Jolteon te beschermen, maar ook om de Pikachu een veiliger gevoel te geven. Ze haalde opgelucht adem toen ze bedacht dat ze met drie stonden. Ze schrok toen ze de overige Pokémon aan de riem van de man zag hangen. Als hij wilde, kon hij al zijn Pokémon oproepen en hun aanvallen. Ze ging bij een van de tweeling staan, niet wetend tegen wie ze zou praten. ‘Wat moet ik doen?’ zei ze zachtjes, haar stem lichtelijk verheffend van angst en paniek. ‘Met Pikachu hier wegwezen? Maar dan laat ik jullie hier alleen.’ Geschrokken sprong ze weg voor nog een Flamethrower van Arcanine. ‘Star, Hydro Pump!’ schreeuwde ze. De Hydro Pump schoot met kracht naar de Arcanine, waardoor de man nog kwader naar haar keek. Alexis’ hart klopte wild in haar keel, terwijl ze wachtte op een ingeving die haar uit deze benarde positie zou hebben. Als ze niet snel iets zou verzinnen, zouden ze zich alle drie in dieper gevaar bezinken. En zij was momenteel het doelpunt, aangezien zij de Pikachu in handen had. Toch zag ze vanuit haar ooghoeken dat Kane en Kean ook bevochten werden door Team Rocket. Als dit maar goed kwam!