Nog voor het middaguur waren Sora en haar moeder terug in Viridian City. Thuis werden ze in de keuken opgewacht door Miku. De jongen keek hem met samengeknepen ogen aan. 'Waar zijn jullie geweest?' Sora keek even naar haar moeder. Wat moest ze zeggen? Er viel eigenlijk niet zo veel te zeggen, aangezien ze een Bulbasaur in haar armen had. Hmmm, misschien was het toch handiger geweest om die terug in zijn pokéball te doen voordat ze naar binnen was gegaan. Tja, daar was het nu te laat voor. 'Hoe kom je daar aan?' vroeg Miku, gebarend naar de groene pokémon in haar armen. 'Gekregen van professor Oak.' Sora besloot er maar niet om heen te draaien. Ze had Miku geleerd altijd eerlijk te zijn en zelf had ze ook een hekel aan liegen, helemaal tegen haar broertje. Meteen brulde haar broertje: 'Je mag niet weg!'
'Miku, daar heb jij niks over te zeggen,' sprak hun moeder streng. De jongen keek haar vuil aan en richtte zijn ogen toen weer op Sora. 'Waarom? Vind je het niet leuk hier? Met mij?' Sora brak. Ze liet de Bulbasaur los, welke viel en op vier poten op de grond terecht kwam. Ze liep naar haar broertje toe en omhelsde hem. 'O natuurlijk vind ik het leuk hier met jou. Maar het lijkt me ook heel erg leuk om rond te gaan reizen.' Miku keek gekwetst en ze wist waar het van kwam. Hij zou ook niets liever willen dan naar buiten gaan en rond reizen, dingen van de wereld zien. Opeens kreeg het meisje een goed idee. 'Weet je wat?' sprak ze blij, Miku keek haar achterdochtig aan. 'Als ik nou allemaal foto's maak tijdens mijn reis, van alles wat ik tegenkom. Dan stuur ik die naar jou op. Dan zie je toch nog wat van de wereld.' Natuurlijk was het niet hetzelfde als alles met eigen ogen zien, maar Miku had al geleerd dat hij blij moest zijn met de kleine beetjes hoop die hij kreeg toegereikt in het leven. Het jongetje dacht even na, maar toen zag Sora een kleine glimlach op zijn lippen verschijnen. 'Goed, dan bewaar ik de foto's in een boek, en als je dan terug bent wil ik al je verhalen horen!'
'Hihi, afgesproken.'

En zo kwam het dat Sora met een gerust hart haar tas in kon pakken. Miku hielp haar met het uitzoeken van de spullen die ze nodig was. hij had zelfs een beetje vriendschap gesloten met de Bulbasaur die Sora mee had gebracht. Ze had besloten de pokémon Spring te noemen, omdat het nu lente was en ze vond dat het wel bij de Bulbasaur paste. Met haar volle rugtas, Miku aan haar arm en Spring aan haar zijde verscheen Sora in de woonkamer. 'Heb je alles?' vroeg haar vader met een glimlach, waarop Sora begon op te noemen wat ze allemaal had ingepakt. 'Volgens mij ben je nog één ding vergeten,' sprak de man voor haar, een grote grijns speelde rond zijn lippen. 'O ja? Wat dan?' Ze kon zich zo niet herinneren wat ze nog meer was vergeten. 'Sun,' sprak haar vader simpelweg. 'Huh? Wat? Maar..' Sora wist niet wat ze moest zeggen en ook Miku was uit het veld geslagen. De jongen had als eerste zijn stem terug en begon te brullen dat Sun ook zíjn pokémon was. 'Eigenlijk, is Sun van je moeder,' suste Toru zijn zoon. Daar werd de jongen niet veel blijer van. 'We weten dat Sun ook veel voor jou betekend, maar Sora kent hem al wat langer en beter. Daarom hebben we voor jou een ander vriendje gevangen.' De man stak een hand uit naar zijn zoon met daarop een pokéball. Miku keek er achterdochtig naar, Sora nieuwsgierig. Uiteindelijk pakte de jongen de bal en drukte hij het knopje in. De bal sprong open, een flits verscheen en plotseling stond er een kleine, schattige 'Growlight!' kirde Sora. 'O wat schattig!' Ze wilde de pokémon meteen oppakken en knuffelen, maar ze hield zichzelf tegen. Hij was voor Miku, niet voor haar. Ze keek toe hoe haar broertje contact maakte met de kleine vuurpokémon en ze wist meteen dat het goed zat.

Haar vader trok haar aandacht door zijn keel te schrapen. 'Sora, je mag Sun meenemen, maar niet zomaar. Je zult haar moeten vangen.' Verbaasd keek Sora haar vader aan, welke op zijn beurt een blik op zij n vrouw wierp. Deze haalde een pokéball tevoorschijn, de bal van Sun. Sora wist niet wat ze meemaakte toen haar moeder Sun vrij liet. De Pikachu was nu niet langer van haar moeder, maar was een wilde pokémon. 'Nou Sora, ga je gang.' Sora en Sun keken elkaar aan. Wat moest ze nu doen? Tegen de Pikachu vechten? Maar ze had nog maar net haar eerste pokémon opgehaald! Ze kon het echt nog niet winnen van Sun, welke al vele jaren getraind was. Ze besloot het daarom anders te doen. Ze liep naar de Pikachu toe en knielde voor haar neer. Sun keek haar met vrolijk twinkelende ogen aan. Het getwinkel werd nog erger toen Sora een pokéball losmaakte van het lint om haar middel en deze op haar platte hand voor Sun hield. 'Wat zeg je er van Sun? Wil je met me mee op reis?' De Pikachu reageerde met een blije 'Chu!', waarna ze haar neus tegen het knopje op de bal drukte en in een rode flits verdween. Verwonderd keek Sora naar de wiebelende bal in haar hand. Ging het dan zo makkelijk?

OOC: Ik wist niet zeker of ik wel mocht zeggen dat Sun in de pokéball ging, want dan is het niet echt logisch meer als hij er weer uit zou komen, toch? (vat iemand wat ik zeg?XD)

Ook al vang je een pokémon zonder een gevecht, dan nog moet een moderator zeggen of hij blijft zitten of niet. Dus je doet het helemaal goed.

Vrijwel meteen stopte de bal met wiebelen en het lampje doofde. Gefeliciteerd, Sun gaat graag met je mee!

Sora was helemaal door het dolle heen toen de bal stopte met wiebelen. Ze had Sun gevangen! Nou ja, gevangen, eerder een bal aangeboden, waarop de pokémon had besloten bij haar te blijven. Ze had nu al twee pokémon zonder dat ze echt op reis was gegaan! Ha, dit ging echt geweldig worden! Nu was het moment dan echt daar om te vertrekken. Sora nam afscheid van haar ouders, broertje en diens nieuwe pokémon en ging samen met Sun en Spring op weg.