Het eerste wat ze zag toen ze de gordijnen open deed was een dik pak sneeuw. Haar ogen werden groot en als een klein kind rende ze door het pokemon center naar buiten in haar pyjama en sprong rond in het witte poeder. Al snel kwam zuster Joy naar buiten om haar weer naar binnen te brengen en niet veel later zat Sishuri met een grote snottebel in haar neus binnen met een warme mok chocolademelk. Altijd slim om zonder jas naar buiten te rennen.

Niet veel later stond ze weer buiten, dit keer mét jas en in haar gewone kleding, en pakte een grote klomp sneeuw vast met haar handen. Handschoenen waren natuurlijk voor mensen die niet tegen de kou konden, maar zij, zij dacht niet aan de gevolgen van deze actie. Zonder pardon verschenen daar opeens haar pokemon, vast nieuwsgierig geworden naar hun Trainer die zich zo opgewekt gedroeg. Haar Squirtle, Freeze, was de eerste die actie ondernam in de sneeuw en zich terugtrok in zijn schild en begon te rollen. Deze beweging zorgde ervoor dat hij een grote sneeuwval werd en speels duwde Crumble hem verder. Misschien wordt het wel één grote sneeuwpop? Dacht ze bij zichzelf en met een glimlach hielp ze haar pokemon met het duwen en stopte uiteindelijk uitgeput toen de bal wel zeker tot haar middel kwam. Honey en Desert hadden dit een beetje van een afstand zitten te bekijken. Wat bezorgd kwam Sishuri naar hen toe en keek even naar de vleugel van de Pigeotto. Hij was al goed bezig met genezen en binnen de kortste keren zou Honey zich weer in de lucht bevinden, nu moest ze even genoegen nemen met de sneeuw. "Doen jullie niet mee?" Grijnsde Sishuri, maar helaas keek Honey langs haar heen, maar Desert nam een wat verrassende stap. De Sandshrew rolde zich ook op en volgde Freeze's plan.

Nu hadden ze de twee pokemon op elkaar gestapeld, maar al snel hoorde Sishuri vanuit de onderste bal een geluid, gevolgd door gekras en daar stak dan Freeze's hoofde uit de bal. Het was vast verschrikkelijk koud geweest en Sishuri groef een gat in de bal van Desert, zodat deze er ook uit kon komen. De sneeuwpop, die nu voor tweederde klaar was, was nu al bijna groter dan de Trainster zelf. "Nog het laatste beetje en dan zijn we klaar, jongens!" Grijnsde ze en de drie pokemon keken elkaar grijnzend aan, ja zelfs de verlegen Desert liet een grote glimlach zien. "Nou ik denk dat--" Ze drie pokemon sprongen opeens op haar en Sishuri viel achterover in een grote berg sneeuw, die de drie al hadden klaargezet voor haar. "Wooah!" Riep ze geschrokken uit en veegde het witte poeder uit haar gezicht. Meteen zette ze zogenaamd een beledigd gezicht op en keek weg, maar de drie hadden al meteen spijt en kropen bij haar in de sneeuw. Toch kreeg Sishuri het al snel koud en spring ze uit de hoop. "Nu moet hij toch echt af hoor!" Grijnsde ze en sloeg haar koude handen tegen elkaar aan.

Via een soort pokemon ladder kregen ze de laatste beetjes sneeuw omhoog. Crumble was naar boven geklommen en vormde daar de losse sneeuw om tot een grote bol. En ja hoor, daar stond dan hun driedelige sneeuwpop! De Raticate kwam langzaam naar beneden en Sishuri deed een paar passen naar achteren en aanschouwde hun meesterwerk. "Hij mist natuurlijk wel nog iets, hè?" Grijnsde ze en iedereen begreep de hint. De komende vijftien minuten zochten ze naar mooie zwarte stenen en haalde Sishuri een sjaal en een wortel. Zuster Joy was zo aardig geweest er eentje uit de keuken te halen van het pokemon center. Crumble bevestigde de sjaal, de wortel en de ogen in de sneeuwpop en Sishuri deed ze knopen. Met takjes versierden ze een vrolijke glimlachende mond en toen was hij toch echt af. Pas toen Sishuri Honey riep, kwam de Pidgeotto aan hupsen, ze had de hele tijd toegekeken en niet meegedaan. Dit baarde haar Trainer natuurlijk zorgen. "Hmm, wat zou jij eens kunnen doen?" De pokemon leek het plots benauwd te krijgen en Sishuri knikte naar haar andere pokemon.

Zo waren ze weer een halfuur bezig. De vier maakten een grote sneeuwbal, die ze vlak voor de sneeuwpop neerzetten en Sishuri deed vervolgens het laatste werk. Met haar hand vormde ze de sneeuwbal om in een sneeuw-pokeball. Inclusief strepen en knop, zag het er wel goed gelukt uit. Al zou niemand deze pokeball bij zich kunnen dragen natuurlijk. Honey mocht op de pokeball zitten, zodat het leek alsof de sneeuwpop een pokemon had. Een sneeuwtrainer! "Nu is het kunstwerk denk ik wel, toch?" Glimlachte Sishuri en ze vroegen een voorbijganger om een foto te maken. De Trainster stond bij de sneeuwpop, terwijl Honey, toch wel trots, op haar pokeball zat en haar vleugels spreidde. Crumble was op de schouder gekropen en Freeze en Crumble lagen op hun rug en keken vrolijk in de camera van Sishuri. Vriendelijk en beleefd bedankte ze de man en bekeek de foto. Dit was er eentje die ze naar haar moeder moest sturen, for sure! Plots hoorde ze een klagerig geluid uit haar maag komen en keek ze wat schuldig op naar haar pokemon. "Wie deed dat nou weer?" Lachte ze plagerig en zag dat Freeze haar nu beledigd aan keek. Met haar vier pokemon keerde ze vervolgens terug naar het pokemon center, om lekker te eten. Hopelijk was het een lekker warm bord met pasta, of aardappelpuree! Eigenlijk zou alles wel goed zijn voor haar. Zeker als haar arme koude handen maar zouden opwarmen.