"Freude!" Voor de zoveelste keer, trok de Rhyhorn zich niets van haar trainer aan en besloot ze haar achterwerk naar hem toe te draaien en haar dutje te vervolgen. Een verwarde Jolteon en een zeer geamuseerde Poliwag stonden om de slapende Pokémon heen en schoven opzij toen Vincent voor de zoveelste keer die dag naar de Pokémon was toegelopen met zijn handen in zijn zij geplant. Het was een zware week geweest, waarin hij graag zijn team meer had willen trainen, maar de Rhyhorn had duidelijk laten blijken geen interesse hebben gehad of in ieder geval, in haar trainer. Op de eerste dag verscheurde ze zijn zomerkleren en gebruikte het letterlijk als een kattenbak. De ontdekking was niet heel plezant geweest. De tweede en derde dag stormde Freude de hele tijd woedend achter een auto aan met de gedachte dat het een rivaliserende gigantische Rhyhorn geweest was. De vierde, vijfde en zesde dag besloot ze juist een andere aanpak te nemen, ze richtte zich tot Leistung en Zeichen. De nachten rond die dagen had ze luid zitten snurken, zo erg dat de twee Pokémon maar hoogstens drie uur slaap wisten te krijgen ..... ook Vincent overigens. Overdag sliep de Rhyhorn ook diep en werd ze enkel wakker om Leistung's en Zeichen's voer op te eten. Het was weer zo'n dag, de zoveelste. Vincent sloeg een diepe zucht en besloot tegenover de Rhyhorn op zijn hurken te zitten. "Freude, wees eens wakker!" De Pokémon nam diep adem en blies deze uit in het gezicht van Vincent met een gretige grijns. Vincent keek niet al te vrolijk naar de Pokémon die na al die tijd nog slechter luisterde dan de lolbroek, Zeichen. Vincent hees zich overeind en klopte de resten sneeuw van zijn jas af. Het was genoeg geweest. Leistung en Zeichen plaatsten zich naast hun trainer met een afwachtende blik, waarop Vincent naar de twee knikte en een klein ademwolkje zijn neus verliet. "We gaan Freude iets leuks leren." De twee Pokémon zwegen en keken elkaar aan met elk een fronsend gezicht, niet wetend wat er in hun trainer opging. Vincent wendde zich tot Zeichen en fluisterde het volgende in diens oren(oorgaten? oorporiën?), 'Sneeuwballen gevecht'. Zeichen sloeg na deze woorden met zijn staart en trappelde om te beginen, maar Leistung begreep er nog niets van, maar dat kwam nog wel.

"Zeichen, aan jou de eer," De lolbroek rolde met zijn staart en kop met enige moeite een sneeuwbal en vuurde tegen af met een Water Gun. Het was direct raak, Freude's hoorn stak nog net door de koude sneeuwbal heen. De Rhyhorn gaf echter geen krimp. Er volgden meerdere sneeuwballen, en uiteindelijk werd Freude wakkeren stormde ze op hen af, maar kwam ze niet ver, ze zakte door het dikke sneeuw door haar gezicht en had een hoop sneeuw voor haar hoorn liggen. Geïrriteerd bewoog ze met haar kop, totdat ze opmerkte dat ze sneeuw weg wierp naar de anderen. De Pokémon grijnsde en deed fanatieker mee, evenals Leistung, Zeichen en Vincent die elk hun eigen partij vonden. Eindelijk deden ze iets samen, hoewel het niet onder training viel. De Pokémon en hun trainer vermaakten zich meerdere uren, totdat het aardig donker werd en de warme lichten van de omringende huizen aangingen. Tijd om naar de pokémon center te gaan om te slapen. Vincent trakteerden ze ter plekke met bessen en gaf Leistung en Zeichen de opdracht om alvast te vertrekken naar de Center. Licht aarzelend liepen ze naar de Center toe met Vincent en Freude achterlatend. De Rhyhorn leek verward en keek Vincent verrast aan, waarna ze dacht dat er iets ergs zou gebeuren en weer de oude Freude werd en diep gromde. Vincent zat weer op zijn hurken voor de Rhyhorn en aaide over haar kop met zijn handschoenen aan, vroeger was dit geeneens mogelijk. "Je vond het leuk, hea? Samen zijn met de anderen?" Freude keek weg van Vincent, een regelrechte 'ja', maar als ze een sterke tante gaf ze het niet toe.  "Het is haast hetzelfde bij trainingen, gezamenlijk en knus. Als extraatje wordt je aanzienlijk sterker," Freude keek traag haar trainer weer aan, maar zweeg. Vincent zag echter de weerspiegeling van de dalende sneeuwvlokken in haar ogen, het was helder.

De twee waren na enkele tellen op  weg naar de pokémon center, totdat een laag vol sneeuw hun zicht afnam. Er was een felle sneeuwstorm gaande en wist de gevoelstemperatuur sterk te dalen, waardoor Vincent trager liep en zijn armen beschermend om zich heen hield. Door de deken van sneeuw wist hij niet meer de weg terug naar de Pokémon Center en leek het een verloren zaak. Freude wist echter als een bulldozer door het dikke pak sneeuw te komen, maar het maakte haar ook trager, doordat het in haar pantser ging zitten. De wind trok verder aan en ze liepen langs een hoge klif die aan een rivier stond. Dat waren de twee dingen die Vincent wist te onderscheiden. De jongen probeerde snel na te denken. Had een klif geen grotten? De jongen liep met trage passen naar de klif toe en legde voorzichtig zijn bevroren aanvoelende hand tegen de wand van de klif, terwijl hij doorliep, hopend een gat te vinden. Freude liep zwijgend mee en keek telkens op naar de wand, zonder resultaat en op tijd stopten beiden voor het rivier. Wat nu? Vincent liet een zucht en keek Freude aan die haast onder besneeuwd was. "Ben je oké, Freude?" vroeg hij, waarop hij weer voor de Rhyhorn ging zitten en het sneeuw van haar afveegde. De Rhyhorn staarde hem verbaasd aan, hij gaf meer om haar dan zichzelf? Hij zag er beroerder uit! Bovendien, waren trainer asociaal en gebruikten ze Pokémon voor slechte daden of om enkel deze te showen, zoals ze ooit had beleefd. Een duffe trainer had haar opgehaald bij een breeder en gebruikt tegenover andere beginnlingen die een starter bij Oak gehaald hadden, ze won enkel van de Charmander en werd sindsdien misbruikt door haar trainer, omdat ze alles verkeerd had gedaan. Maar Vincent was niet zo. Hij gebruikte haar niet als wapen, maar behandelde hem als een normale Pokémon, een vriend, iemand die je niet in de steek liet in de kou, letterlijk en figuurlijk. De Pokémon wreef met haar snuit tegen Vincent's wang en bromde zachtjes. Ze was oké. Vincent glimlachte zacht en hees zich verzwakt overeind. De Rhyhorn snoof en liep regelrecht op de wand af en gebruikte meerdere malen haar Horn Attack, vastberaden. Vincent hief zijn wenkbrauw, niet begrijpend wat de Rhyhorn deed, "Freude, wa-" Toen zag hij het, ze maakte een grot! "Slim!" Freude grijnsde en ging door met haar Horn Attack tot er een grot gevormd was dat groot genoeg voor de twee was. De twee kropen deze in en stonden eindelijk uit de koude wind. Freude vestigde zich pal naast Vincent en voelde vrij warm aan voor een Grond Pokémon. Vincent glimlachte en leunde iets meer tegen de Rhyhorn aan en deed zijn jas toen uit en legde die over hem en de Pokémon heen, zo hadden ze beiden het warm. Nu maar hopen dat Leistung en Zeichen oké waren. De twee vielen uiteindelijk in slaap, en toen ze wakker werden was het niet meer koud, maar zelfs warm.

Vincent opende zijn ogen en zag dat hij op een bank lag in de Pokémon Center met een warme deken over zich heen en een kopje warme chocolademelk naast zich. De zuster die meestal andermans Pokémon genas, snelde naar hem toe met een agente naast zich en een Growlithe die vrolijk met zijn staart aan het kwispelen was. "Bent u oké, meneer?" vroeg de zuster, waarop Vincent stilletjes knikte en traag overeind kwam en het bekertje chocolademelk vastgreep, maar er zat echter iets naast hem, iets hards. "Huh?" kraamde Vincent onbewust uit, en keek toen opzij, naar een slapende Rhyhorn die hij direct herkende als Freude. Zij was gelukkig oké, en blijkbaar waren ze gered. Hoe dan? "Hoe-" De agente was hem voor. 'Deze Rhyhorn kwam helemaal in paniek de Pokémon Center binnen en twee Pokémon  voegde bij haar toe en ze leek te willen dat we hen volgde. Op den duur kwamen we bij u uit in een grot aan de rand van de stad. Het scheelde niets of u had een serieuze onderkoeling opgelopen." E-Echt waar? Vincent keek naar de kalm uitziende Freude die tevreden snurkte. "Ja, uw Rhyhorn hield u continu in de gaten, maar vatte uiteindelijk slaap," Vincent glimlachte. Freude, begon jouw hart eindelijk te openen of gaf je echt niet om deze sneeuwbal gooiende trainer? De trainer gaf een aai aan de Pokémon, voordat hij zich weer naar de twee wendde. Hij had nog een vraag. "Bedankt voor het redden van mijn leven en het verblijf, maar waar zijn mijn andere twee pokémon?" De twee keken elkaar aan en knikten toen, en wezen allebei naar de vloer. Vincent volgde hun vinger en zag toen dat Leistung en Zeichen aan de voet van de bank sliepen. De twee lieten hem achter met zijn Pokémon en tevreden nam hij een slok van zijn chocolademelk. "Ik hou van jullie, als je dat maar onthoudt," Misschien was het verbeelding, maar de Rhyhorn leek te glimlachen na deze opmerking, evenals de andere twee Pokémon.