Na een overnachting in Lavender Town besloot Yume door de Flora Fields te gaan, richting Vermillion City. Ze had met haar ogen dicht een plek aangewezen op haar kaart en daar was Vermillion City het meest in de buurt van geweest. Ze wist niet waarom ze zo in de buurt bleef van waar ze vandaan kwam, Saffron City. Ze wist wel dat Saffron City bijna het middelpunt was van de regio, waardoor het eigenlijk best wel...logisch klonk. Wat haar het meeste irriteerde aan rondtrekken van stad tot stad, was het lopen zelf. Soms waren haar Vulpix en Eevee uit hun pokébal, maar die keren dat ze dat niet waren was het best alleen. Ze kon het niet helpen, de pokémon waren te laat opgebleven gisteravond en lagen waarschijnlijk nog steeds te slapen. Zou dat comfortabel zijn in zo'n pokébal? Wie heeft dat ding eigenlijk bedacht? Zij was s'ochtends vroeg vertrokken, de weg naar Vermillion City was best wel lang. Nu was het ongeveer negen uur s'ochtends, ze was nog steeds moe. Goed dan, terug op het onderwerp: het lopen. Het lopen was best eenzaam, ze wilde eigenlijk wel een pokémon waar ze op kon vliegen of op kon rijden. Ze was echter niet in staat een Ponyta of Rapidash te berijden, ze had daar jeugdtrauma's aan. Niet hele heftige, gewoon het feit dat ze regelmatig een klein meisje van zo'n pokémon af zag vallen. Toen het haar beurt was, ging ze er snel vandoor. Nee, met begeleiding was het al doodeng, laat staan wanneer ze het alleen deed en de pokémon zelf nog moest leren hoe die moest rijden. Dus een vliegpokémon? Dat was een optie, maar een pidgey was erg klein en het duurde erg lang voordat ze een volgroeide Pidgeot had. Bovendien hield ze niet echt van de blik van het beestje, ze wist niet wat het was. Misschien was het wel dat ze veel te veel Pidgeys had gezien in de tijd dat ze leefde. Nu snapte ze waarom al die trainers vaak een Charmander hadden als starter: Charizard was gewoon geweldig om mee te vliegen en zag er geweldig uit. Yume zocht echter iets anders, iets wat ze niet elke dag meemaakte. Een pokémon die bij haar paste, zag ze altijd op het eerste gezicht. Ze hield het vast en liet het nooit meer los. Het was een soort van onverwoestbare ketting, iets dat haar altijd terug sleepte naar dat ene moment wanneer ze die pokémon zag. Zouden er ook andere Flying-type pokémon zijn dan Charizard en Pidgeot? Ze wist het niet zeker, maar ze zou zoeken. Toen herinnerde ze zich nog die ene pokémon in een coördinatorgevecht op televisie. Het was een prachtig paars wezen met grote vleugels. Het deed haar een beetje denken aan een reptiel. Nee, ze had zich waarschijnlijk vergist, het was waarschijnlijk een illusie. Als het geen illusie was geweest, dan zou de pokémon veel te zeldzaam zijn om te vangen. Hmm. Ze keek voor zich uit, naar de zachte sneeuw die was neergedaald op het bloemenveld. Ze wist niet precies hoe het eruit zag wanneer er geen sneeuw op lag, ze was er nog nooit eerder geweest. Ze wist echter wel dat hier een bloemenveld was, dankzij haar map. Het was vandaag wel koud zeg. Ze liep een paar stappen verder zonder iets te zeggen. Toen ging haar nieuwsgierigheid naar haar pokémon. Zouden die al wakker zijn? Ze wilde hen niet wakker maken, maar ze wist dat ze graag het ondergesneeuwde bloemenveld zouden willen verkennen. Ze pakte beide pokéballen en keek er even naar. Ze knipperde een paar keer. Zag ze nou een van de ballen bewegen? Ah, ze was nog zo moe, het gaf haar in ieder geval de moed om haar pokéballen de lucht in te gooien: Een naar linksboven, een naar rechtsboven. Op hun hoogste punt schoten ze de rode lichtstralen naar beneden en de sneeuw vloog uit de weg voor de net ontstane figuren. Wacht, hoe kon sneeuw nou wegvliegen? Yume wreef in haar ogen. Ze was misschien wel erg moe. Ashita was echter ontzettend wakker en leek gefocust op het weggevlogen sneeuw. Sellia was ook wakker maar liet het minder merken. Ze sprong in Yume's armen om warmte met haar te delen. Yume was daar erg dankbaar voor. Ook al was het lichtrode sjaaltje rond Sellia's nek niet nodig en was Sellia zelf een instant verwarming, ze leek er erg blij mee te zijn om iets mee te dragen wat van haar trainster was. Yume's aandacht was weer verschoven naar Ashita die het vliegende sneeuw aan het achtervolgen was. Goed, de volgende keer verplicht vroeg naar bed, anders ging Yume nog erger hallucineren. Ze achtervolgde Ashita in een hoog tempo, of tenminste het lichtblauwe sjaaltje dat boven haar uit wapperde.

Ze stopten uiteindelijk met rennen toen ze aankwamen op een plek dat al vaak bewandeld was door andere trainers. De sneeuw was platgetrapt waardoor ze nu eens goed het vliegende sneeuw kon bestuderen. Het vliegende sneeuw schudde zich uit en daar stond een pokémon. Het was een klein vogeltje met een bruine kop, rode vleugels en had iets weg van een Pidgey. Zag ze het goed? Was ze zomaar een vliegpokémon tegen het lijf gelopen dat geen Pidgey was en ze niet elke dag zag? Ze pakte aarzelend haar pokédex uit haar tas, terwijl Ashita de onbekende pokémon onderzocht. "Spearow, de kleine vogel pokémon. Met zijn kleine vleugels vliegt hij snel over zijn territorium heen om deze te beschermen." zei de pokédex in die robotachtige stem. Dan waarom was deze Spearow niet zijn territorium aan het verdedigen? Haar vraag werd al snel beantwoord: Dat was hij. De Spearow begon aan Ashita te pikken, terwijl Ashita er vandoor rende. De Spearow achtervolgde haar. Was dit niet...Ah! De rivaal van Pidgey: Spearow. Nu herinnerde ze de pokémon. Ze waren niet zeldzaam, gewoon niet erg geliefd. Pidgey was veel minder wild dan Spearow en minder territoriaal. Spearow waren vogelpokémon, ze leefden in groepen... wacht, als dit er een is, dan moeten er ergens... Yume keek om zich heen, een beetje bang voor meerdere Spearow in de dikke laag sneeuw. Toen realiseerde ze zich iets. Wat deed een Spearow zo ver van de bossen? Waarschijnlijk was deze alleen. Ashita eevee'de naar Yume voor hulp, omdat ze nog steeds werd achtervolgd door de Spearow. Yume vroeg zich nog steeds af wat de Spearow hier deed, maar ze zette Sellia neer op de grond. "Sellia, help Ashita!" Sellia knikte en rende op de Spearow en de Eevee af. Ashita snapte waar de Vulpix heen wilde en gebruikte Quick Attack. Toen dit voor een korte tijd een afstand gaf tussen de Eevee en de Spearow, gebruikte Sellia Flamethrower om de weg te versperren. Helaas mislukte de Flamethrower miserabel en er kwam een zielig vlammetje uit haar bek. De Spearow keek even naar de Vulpix en besloot toen die te achtervolgen. Nu moest Sellia gaan rennen. Yume keek naar Ashita, die was gestopt met rennen, en wachtte totdat ze haar aandacht had. Toen Ashita naar Yume keek, riep Yume: "Ashita, Quick Attack op de Spearow!" Ashita knikte en rende achter de Spearow aan. Dankzij haar Quick Attack kon ze de Spearow op de grond krijgen. Ze hield de vleugels van de pokémon op de grond met haar twee voorpoten. Sellia stopte met rennen en kwam op adem. Yume kwam dichterbij de Spearow en onderzocht hem. De Spearow kon niet meer vliegen maar probeerde Ashita te bijten met zijn scherpe snavel. Zijn rechtervleugel was gewond. Was hij verstoten door andere Spearow terwijl ze ergens doorheen trokken? Ze was niet echt een pokémon professor, dus had geen flauw idee hoe dat werkte met Spearow, maar ze pakte uit haar tas een kleiner tasje waar ze haar besjes in deed, en haalde daar een paar Oran Berries uit. Deze leken de aandacht van de Spearow te trekken, waardoor deze stopte met de pogingen te ontsnappen en Ashita hem losliet. Yume legde drie Oran Berries op haar hand en reikte die uit naar de Spearow. Die wist maar al te goed wat het waren. Toch durfde hij ze pas op te eten wanneer Yume ze op de grond had neergelegd en zelf haar afstand had genomen. Hij at ze aarzelend en langzaam, maar voelde zich gelijk een stuk beter. Sellia durfde geen beweging te nemen voordat hij haar weer zou aanvliegen, Ashita was al blij dat ze nu gewoon van een gepaste afstand naar hem kon kijken. Hmm, tenzij Yume nu de Spearow een reden gaf om haar aan te vallen, was ze veilig. Ze wist alleen niet de precieze redenen om aan te vallen. De Spearow aanraken, verder lopen, dichterbij lopen, iets bewegen, het kon van alles zijn. Ze waren snel boos, dat was wel waar. De Spearow leek nu geïnteresseerd in haar te zijn en vloog op haar hoofd. Yume beet op haar kiezen, ze was niet bang dat haar hoofd werd verbrijzeld door de nagels van de Spearow, ze was alleen bang dat ze een plotseling geluid maakte dat hem boos maakte. Ze was al zo ver gekomen. Toen maakte de Spearow een kleine afdaling naar haar tas. Uit haar tas rolde pokéballen. Hij tikte er een paar keer op. Ashita trok dit niet, dat was haar pokébal! Ze rende op de Spearow af en begon tegen hem te eevee'en. "So close..." mompelde Yume toen ze haar Eevee al weer luid hoorde roepen. De Spearow was haar al aan het achtervolgen. Goed, maar ze kon ook niet vragen aan een Spearow of die mee wilde op een reis. Ze wist dat ze een Spearow wilde, ze wist het gewoon. Ze had er nu een gevonden die niet in een enorme groep zat en het was een taaie. Nee, sommige pokémon waren zacht genoeg om te vragen of ze meewilden, maar deze moest ze zelf vangen. Dat hoorde nou eenmaal bij een Spearow, die zou zoiets nooit accepteren. Daar was hij te koppig voor. Aan haar de taak te bewijzen dat hij er naast zat. Ze rende naar haar tas en haar pokéballen om een lege te pakken. "Goed dan! It's time to show some guts. Ashita! Gebruik Quick Attack!" Ashita rende er snel vandoor om afstand te creëren tussen de Spearow en haar. Zag ze de Spearow nou blijer kijken? Ze moest echt wat meer slapen. "Nu Swift!" Ashita draaide zich om in haar volle vaart, er schoten sterretjes uit haar mond terwijl ze zichzelf tot stilstand dwong. De Spearow werd geraakt, een normaal effect bij Swift. Toen gebruikte het Fury Attack en raakte de Eevee wel vier keer. Ashita draaide zich om en hield zich sterk, net zoals de Eevee altijd deed. Toen zat er iets aan haar been. Sellia keek naar haar, vragend of zij er in mocht. Yume knikte. Het was lang geleden dat Sellia in een gevecht zat. "Ashita, keer terug!" Toen zag Yume iets wat ze nog nooit had gezien. De Spearow gebruikte een aanval voordat ze haar Eevee terug kon roepen. Er was maar één move die dat kon. Dat had ze geleerd op haar school. Pursuit. Het deed ook nog dubbel zo veel schade aan Ashita, waardoor ze naar achteren werd gestoten, bijna uitgeschakeld. Snel richtte Yume Ashita's pokébal op de Eevee, waardoor ze verdween zoals ze was gekomen: Uit laserstralen. Sellia stapte toen naar voren. "Goed, Sellia gebruik Ember!" Sellia gebruikte Ember op de Spearow, die volop raakte. De Spearow snoof en gebruikte weer Fury Attack. "Sellia ontwijk!" Sellia was iets behendiger dan Ashita, en twee van de drie pogingen om Sellia te raken waren mis. Ze had geluk. Wat kon Yume nu doen? Een combinatie? Dat kon inderdaad. "Double Team!" Sellia vermenigvuldigde zich in vijfvoud en vormde een rondje rond de Spearow. De Spearow gebruikte Peck op een van de Sellia's, maar die miste. Sellia's klonen grijnsden terwijl Yume riep: "Maak het af met Flamethrower!" Deze keer lukte de Flamethrower wel. De Spearow was omsingeld en werd volop geraakt door de krachtige aanval. Yume had nu geen tijd meer om na te denken. Ze pakte een lege pokébal, keek er een fractie van een seconde naar en gooide de pokébal toen op de Spearow af. De pokébal kwam op de vleugel van de Spearow terecht, maar de laserstralen namen de Spearow toch op. Toen de pokébal dicht was, begon deze heftig te knipperen. Rood, wit, rood, wit, rood, wit. Wat zou het worden? Zou ze deze Spearow kunnen vangen? Ze staarde met haar lichtgroene ogen naar de pokébal die nog steeds aan het knipperen was, Sellia keek ook aandachtig toe, terwijl haar Double Team weg vaagde. Was dit een nieuwe aanwinst voor haar team?

De bal wiebelde even heen en weer, maar het duurde niet lang voordat het lampje doofde. Gefeliciteerd, je hebt een Spearow gevangen!

Yume's ogen straalden toen ze zag hoe de pokébal stopte met wiebelen en het lampje doofde. Ze pakte snel de bal op en keek er naar. Ze had het echt gedaan. Haar eerste pokémon uit het wild had ze gevangen! Ze voelde een soort van vreugde door haar lichaam heen springen als een hyperactieve Ashita. Ze wist al meteen een naam voor het beestje. "Shou wordt je naam." zei Yume tegen de pokébal. In het Japans betekende het vliegen en dat moest de Spearow nog leren. In ieder geval zouden er een ton van nieuwe avonturen zijn. Yume keerde Sellia ook terug, voordat ze haar reis door Flora Fields doorzette, op weg naar Vermillion City.